علی صالحی: نقش پدر در «ناتور دشت» جای پررنگ‌تری داشت، اما تصمیم نهایی با کارگردان بود

علی صالحی پس از ۳۰ سال کار، درست زمانی که ریش هایش سفید شد با یک بازی فوق‌العاده در فیلم «ناتور دشت» در جشنواره فیلم فجر حاضر شد، بازی تحسین برانگیز او موجب شد که همه منتقدان و اصحاب رسانه درباره او سخن بگویند، در مطلب ذیل، گفت‌و‌گوی پانا با علی صالحی را می‌توانید بخوانید.

پس از اکران ناتور دشت، به نظر می‌رسید نقش پدری که ایفا کردید ظرفیت بیشتری برای حضور در فیلم داشت. آیا پیشنهادی در این زمینه داشتید؟

نظر لطف شماست، اما اینکه من بخواهم پیشنهادی بدهم، در نهایت تصمیم اصلی با نویسنده و کارگردان است. مشهد جان (شخصیت فیلم) قصه اصلی ماجرا را داشت؛ پدری که درگیر حادثه‌ای برای فرزندش شده بود. من هم دوست داشتم که این نقش پررنگ‌تر باشد، اما به‌هرحال تصمیم نهایی با کارگردان و نویسنده بود. با این حال، تمام تلاشم را کردم که در همان میزان حضور، این نقش را زنده کنم.

یکی از سکانس‌های برجسته فیلم، لحظه‌ای است که شما در ماشین مقابل آدم‌ربا قرار می‌گیرید. این سکانس از نظر احساسی چطور برای شما رقم خورد؟

آن سکانس برای خودم خیلی عجیب‌وغریب بود. لحظه‌ای که در ماشین نشستم، دیالوگ می‌گفتم و موقعیت دراماتیک بین من، دزد و بچه شکل گرفته بود، یکی از درخشان‌ترین سکانس‌های فیلم شد. جالب اینجاست که بعد از کات، یک ربع همچنان گریه‌ام بند نمی‌آمد.

برای باورپذیری بیشتر حس پدرانه، چه منابعی الهام‌بخش شما بودند؟ آیا با پدرانی که شرایط مشابهی داشتند، صحبت کردید؟

 نزدیک‌ترین نمونه برای من، مرحوم پدرم بود. حس و حالی که او نسبت به خواهرانم داشت، همان چیزی بود که تلاش کردم در بازی خودم منتقل کنم. درک پدر بودن، حتی مادر بودن، کار سختی است. چون خودم در زندگی شخصی‌ام هنوز پدر نشده‌ام، تمام تلاشم را کردم که این حس را القا کنم. اما اینکه چقدر موفق بوده‌ام، باید از مخاطبان پرسید.