در گفت‌وگو با پانا:
فیلم‌سازی بازتابی از دغدغه‌های ذهنی من است
سینما فرصتی برای روایت دردها و امیدها/ دغدغه‌های ذهنی‌ام را به تصویر می‌کشم
تهران (پانا) -یگانه سعیدی‌پور فیلم‌سازی را نه‌تنها به‌عنوان یک هنر، بلکه به‌عنوان ابزاری برای بیان دغدغه‌های فکری و اجتماعی‌اش می‌بیند. او معتقد است که سینما فرصتی برای ارتباط با مخاطب و انتقال مفاهیم عمیق است؛ فرصتی که اگر به‌درستی از آن استفاده شود، می‌تواند تغییری در نگاه بیننده ایجاد کند.
یگانه سعیدی‌پور، متولد ۱۳۷۴ و فارغ‌التحصیل رشته کارگردانی سینما، از سال ۱۴۰۰ فعالیت خود را در زمینه فیلم کوتاه آغاز کرده است. وی در گفت‌وگو با پانا از چالش‌های فیلم‌سازی، دغدغه‌های شخصی و مسیری که برای ساخت فیلم «التیام» طی کرده، می‌گوید که می‌توانید در مطلب ذیل بخوانید.
چطور به سمت فیلم‌سازی کشیده شدید؟
موضوعاتی که روزانه مشاهده می‌کنم، چالش‌های فکری متعددی برایم ایجاد می‌کنند. همین مسائل باعث می‌شود که به سراغ ساخت فیلم بروم. گاهی در حین نگارش فیلمنامه یا فرآیند تولید، جهش‌های فکری و نگرش شخصی‌ام را نیز وارد می‌کنم، اما هیچ‌گاه از موضوع اصلی فاصله نمی‌گیرم.
ایده فیلم «التیام» چگونه شکل گرفت؟
پیش از ساخت این فیلم، به تأثیر ناامیدی در زندگی فکر کرده بودم. بارها در زندگی با ناامیدی‌های شدیدی مواجه شدم، اما در لحظاتی که فکر می‌کردم همه چیز به پایان رسیده، خداوند راهی برایم باز کرد. آشنایی با زنی ۳۸ ساله، که روایت زندگی‌اش را شنیدم، الهام‌بخش نوشتن «التیام» شد.
در انتخاب لوکیشن و مراحل تولید، چه چالش‌هایی داشتید؟
برای انتخاب لوکیشن، گزینه‌های متعددی را بررسی کردم، اما در نهایت مکانی را انتخاب کردم که از نظر فضایی بیشترین نزدیکی را به حال و هوای قصه داشت. خوشبختانه تیم تولید همراهی خوبی داشت و همه کارها را از ابتدا به‌صورت تیمی پیش بردیم. فیلم‌سازی به یک برنامه‌ریزی دقیق نیاز دارد. اگرچه ممکن است در مدت کوتاهی فیلم‌برداری را تمام کنیم، اما در مرحله پیش‌تولید، کار را با دقت پیش می‌بریم و هیچ عجله‌ای در تصمیم‌گیری‌ها نداریم. جلسات متعددی با بازیگران برگزار کردیم تا همه چیز حساب‌شده پیش برود.
ارتباط بین فیلم‌ساز و مخاطب را چطور تعریف می‌کنید؟
هر مخاطب با جهان‌بینی خودش با یک اثر مواجه می‌شود، اما تنها چیزی که می‌تواند فیلم‌ساز و مخاطب را در یک مسیر قرار دهد، دغدغه‌مندی فیلم است. این همان نقطه‌ای است که دو طرف باید یکدیگر را درک کنند و اگر این اتفاق بیفتد، برای خالق اثر یک پیروزی ارزشمند محسوب می‌شود.
آیا فیلم کوتاه را به‌عنوان یک هدف مستقل دنبال می‌کنید یا ساخت فیلم بلند را هم در نظر دارید؟
همه فیلم‌سازانی که در حوزه فیلم کوتاه فعالیت دارند، آرزو دارند روزی فیلم بلند بسازند، زیرا مخاطبان فیلم‌های بلند سینمایی به‌مراتب بیشتر از فیلم‌های کوتاه هستند.
در مسیر فیلم‌سازی چه چیزهایی آموختید؟
فیلم‌سازی برای من از همان ابتدا جذاب بود. وقتی کار را با ساخت فیلم «ابهام» شروع کردم، کم‌سن‌وسال‌تر بودم و تازه پس از دانشگاه وارد این مسیر شدم. معتقدم که هر لحظه‌ای که در سینما می‌گذرد، درس تازه‌ای در خود دارد. از هر فیلمی که تاکنون ساخته‌ام، هزار نکته یاد گرفته‌ام. در دومین فیلمم، پس از جلسات گفت‌وگو با بازیگران منتخب، به اهمیت همذات‌پنداری پی بردم. بازیگر نقش اصلی، که خود نیز مادر بود، توانست به‌خوبی درک عمیقی از شخصیت فیلمنامه پیدا کند و همین باعث شد خروجی فیلم، تأثیرگذاری بیشتری داشته باشد.
فاطمه آبروش
ارسال دیدگاه