در گفت‌وگو با پانا مطرح شد
ترویج خشونت در سریال‌های نمایش خانگی برای جامعه آسیب‌زاست
تهران (پانا) - یک منتقد و پژوهشگر معتقد است اخیرا سریال‌های نمایش‌خانگی به ترویج خشم و خشونت می‌پردازد و این موضوع به مرور زمان آسیب‌زا خواهد بود.
محمدرضا دلیر، منتقد و پژوهشگر سینما در گفت‌وگو با پانا درباره شبکه خانگی گفت: «شبکه خانگی وقتی راهش را به خانه مردم ایران باز کرد بسیاری تصور می‌کردند که قرار است با محدودیت‌های کمتر و با حق اشتراکی که به «وی او دی ها» پرداخت می‌کنند در فرایند تولید آثار نقش داشته باشند یعنی قرار بود که خود و نوع باورشان به مسائل روزمره زندگی را در آینه این رسانه‌ها ببینند ولی شد آنچه نباید می‌شد.»
وی افزود: «این روزها بیشتر سریال‌های تولیدشده در این بستر (خشونت) را عادی‌سازی می‌کنند، سؤال اینجاست آیا جامعه‌ای که ما در آن زندگی می‌کنیم آن‌قدر خشن و غیرقابل‌تحمل است که فیلم‌سازان ما با توجه به این خصیصه زندگی مردم را این‌طور بازنمایی می‌کنند یا اینکه توسل به‌زور و خشونت لجام‌گسیخته به شکلی غیر ارگانیک قرار است سرپوشی به نابلدی افراد در قصه گفتن بگذارد و آن‌ها را به شکل عاریه‌ای رستگار کند.»
دلیر همچنین اضافه کرد: «وقتی به آثار این روزهای شبکه خانگی نگاه می‌کنیم متوجه می‌شویم که آن‌ها علاوه بر اینکه چندان ربطی به جغرافیا و احوالات مردم ایران ندارند حتی به اقتضائات و لوازم ژانری نیز پایبند نیستند و حجم زیادی از خشونت را تزریق می‌کنند. برای مثال وقتی یک قصه در قالب ملودرام روایت می‌شود ما نباید شاهد قتل و خشونت و خونریزی باشیم ولی نه‌تنها این اتفاق رقم می‌خورد بلکه فضای مجازی هم به آن آب و تاب می‌دهد و کارگردان را در تصور خوب بودن کاری که در حال انجام آن است یاری می‌دهد. خشم، قتل، دزدی، موضوعاتی است که این روزها تبدیل به اصلی‌ترین رکن سریال‌سازی در نمایش خانگی شده است و فیلم‌سازان گمان می‌کنند با روایت داستان‌های این‌چنینی می‌توانند مخاطب بیشتری را جذب کنند.»
این منتقد افزود: «آن‌ها آن‌قدر روی نشان دادن موضوعات فوق متمرکز می‌شوند که فراموش می‌کنند که باید برای مخاطب قصه‌گویی هم بکنند و نتیجه آن همین می‌شود که این روزها از شبکه نمایش خانگی پخش می‌شود؛ آثاری که در شروع آن نوشته‌شده ۱۵+ و بعضاً بالاتر اما شاید برای هیچ رده سنی مناسب نباشد.»
دلیر به برخی از سریال‌های شبکه خانگی اشاره کرد و گفت: «۴ سریال خاص که در حال حاضر از سه پلتفرم اصلی نمایش خانگی در حال پخش است و تولیدکنندگان این آثار در یک هدف مشترک هستند و آن چیزی جز خشونت نیست اما باید پرسید تا کجا این حجم از تولیدات خشونت‌افزا و مبلغ آزار و اذیت می‌تواند مخاطب را جذب نماید؟»
محمدرضا دلیر در پایان گفت: «مردم ایران که در حال حاضر با انواع مشکلات فردی و اجتماعی و معیشتی دست‌وپنجه نرم می‌کنند واقعاً چه نیازی به دیدن تولیدات این‌چنینی دارند و آیا از منظر جرم‌شناسی و روانشناسی اجتماعی در درازمدت پخش چنین سریال‌هایی به قبح‌زدایی از خشونت و ایضاً ارائه طریق به بزهکاران و خشونت‌طلبان نمی‌انجامد؟»
ارسال دیدگاه