در روز شعر و ادب فارسی در گفت‌وگو با پانا مطرح شد:
نقالی، بستری مناسب برای ارتقای بخش فرهنگی و بیان کاستی‌های موجود در جامعه است
آگاهی درست از متون ادبی و آموزش بهینه آموزگاران دو عامل مهم در راستای موفقیت دانش‌آموزان در حرفه نقالی است
شهرری (پانا) - یک هنرمند حوزه نقالی، این شاخه هنری را بستری مناسب برای ارتقای بخش فرهنگی و اخلاقیات نسل جدید دانست و استفاده از ظرفیت نقالی را برای بیان کاستی‌های اخلاقی و انسانی موجود در جامعه حائز اهمیت برشمرد.
پریسا سیمین‌مهر، هنرمند حوزه نقالی در روز شعر و ادب فارسی در گفت‌وگو با پانا اظهار کرد: «نقالی ظرفیتی است که می‌توان در پس آن کاستی‌های اخلاقی و انسانی موجود در جامعه را، با پشتوانه متون ادبی همچون شاهنامه، به افراد جامعه یادآور شد؛ از این رو ما می‌توانیم نکات و آموزه‌های اخلاقی را که امروز نسل جدید نیازمند آن است، در قالب اصلی نقالی جایگزین کرده و با بهره‌گیری از بهترین و با اصالت‌ترین شیوه آن که روایت‌گری است، به نسل جدید انتقال دهیم.»
وی در خصوص اهمیت استفاده از نقالی برای ارتقای روح انسان بیان کرد: «هدف از نقالی، رشد و ارتقای بخش فرهنگی و اخلاقیات نسل جدید است؛ از این رو ما در قالب نقالی و بهره‌گیری از پشتوانه فرهنگ و ادب کهنی که دارا هستیم، آموزه‌های اخلاقی اشعار سعدی، گذشت و مردانگی و دفاع از میهن خود را که در اشعار فردوسی به دفعات تکرار شده، با نقالی کردن برای افراد بازگو می‌شویم؛ زین سبب بیان نکات اخلاقی که در این اشعار وجود دارد سبب ارتقای روح انسان می‌شود.»
وی افزود: «هنگامی که آموزه‌های اخلاقی را در قالب نقالی برای نسل جدید به‌ویژه کودکان بازگو کنیم، تاثیر بسزایی در رشد افکار و روح آنان خواهد داشت؛ از این رو انسان موجودی نیازمند تذکر است؛ بنابراین می‌بایست همواره این آموزه‌های اخلاقی در قالبی نو، جذاب و به دور از شعار و شکل سخت‌گیرانه‌اش در قالب هنری و به صورت لطیف به افراد جامعه به‌ویژه نسل جدید ارائه شده تا آنها بپذیرند.»
این بانوی هنرمند، وجود زیرساخت‌های فکری در جوانان را عاملی کمک‌کننده در راستای مقابله با تهاجم غرب دانست و تصریح کرد: «هنگامی که زیرساخت‌های فکری جوانان با مسائل اخلاقی بنا شود دیگر جای نگرانی بابت تهاجم غرب نخواهد ماند؛ از این رو ما ابزاری موثر به نام نقالی برای تحقق این مهم داریم؛ شاید در جامعه کنونی نقالی را ساده انگارند، اما نقالی و روایت‌گری بستری است که ایرانیان از دیرباز با آن خاطرات کهن دارند؛ در پس لالایی‌هایی که مادران در گذشته و هم‌اکنون می‌گویند نکات اخلاقی بیان شده است؛ بنابراین اگر نقالی را تقویت کرده و بهتر از گذشته آن را ارائه دهیم، به‌طبع دانش‌آموزان مقیدتری خواهیم داشت.»
وی در ادامه به تشریح فعالیت‌های خود در حوزه نقالی پرداخت: «در ۲۰ سالی که در حرفه نقالی فعالیت کردم، شیوه‌های گوناگونی را برای رشد دانش‌آموزان مقاطع مختلف در مدارس و کارگاه‌های مربوطه به اجرا درآوردم؛ یکی از ایده‌هایی که اجرایی شد، آموزش نقالی با کمک نقاشی بود؛ در این روش داستانی از شاهنامه یا دیگر متون ادبی را برای کودکان بیان می‌کردم و از آنان می‌خواستم که آنچه را که از این داستان در ذهن خود متصور شدند، بر روی کاغذ به تصویر کشند؛ از این رو نقاشی نشانه تصور آن کودک از داستان بیان شده بود که کمک بسزایی در راستای یادگیری مهارت نقالی به آنان می‌کرد.»
هنرمند حوزه نقالی، اجرای این هنر به زبان ساده توسط کودکان و نوجوانان را، یکی دیگر از شیوه‌های تدریس خود برشمرد: «یکی دیگر از روش‌هایی که من در تدریس نقالی به دانش‌آموزان به‌کار بستم و در راستای آن استعدادهای چشم‌گیری کشف شد، استفاده از بیان ساده دانش‌آموزان در نقالی بود؛ در این روش پس از بیان داستان از سوی دبیر، از هنرجو خواسته می‌شد که داستان را باری دیگر با طرز بیان خود به نمایش گذارد؛ این روش سبب می‌شد تا هنرجویانی که از سن کمتر برخوردار هستند با همان گویش کودکانه خود داستان را بیان کنند و هدف ما نیز همین بود.»
وی ادامه داد: «امروزه اجرای نامتناسب با سن، یکی از مشکلاتی است که ما در علاقمندان به نقالی شاهد هستیم؛ از این رو علاقمندان این حرفه برای اینکه بتوانند در نقالی پیشرفت کنند، نیازمند اجرای متناسب با سن خود هستند؛ زین سبب نیاز است هر قشر سنی با گویش متناسب سن خود اجرا کند؛ خلاف این مهم سبب می‌شود تا استعدادهای دانش‌آموزان آن‌گونه که باید کشف نشود؛ بنابراین می‌بایست هنرمندان مربوطه به جای قرار دادن ماهی در دستان هنرجو، ماهیگیری را به آنان بیاموزند؛ تحقق این مهم سبب می‌شود تا هنرجو به سر منزل مقصود برسد.»
سیمین‌مهر، آگاهی درست از متون ادبی و آموزش بهینه آموزگاران را، دو عامل مهم در راستای موفقیت دانش‌آموزان در حرفه نقالی دانست و مطرح کرد: «ویژگی‌هایی که دانش‌آموزان علاقه‌مند به حرفه نقالی، برای ادامه و پیشرفت باید داشته باشند، نخست آگاهی درست از متون و پشتوانه ادبی است که با واسطه آموزش صحیح از سوی آموزگارانی که خود تسلط کافی را به این حرفه دارند، اتفاق می افتد؛ بنابراین نیاز است در ابتدا اطلاعات مورد نیاز توسط آموزگاران به دانش‌آموزان داده شود تا بتوان در راستای آن عملکرد مناسب از دانش‌آموزان دیده شود؛ آموزش اجرایی یکی از مهم‌ترین عوامل در راستای موفقیت دانش‌آموزان در این حرفه است؛ یعنی آموزگاران در ابتدا خود باید به موضوع اشراف کامل داشته باشند تا بتوانند از زوایای مختلف آگاهی‌های لازم را در قالب اجرا و گفتمان به دانش‌آموزان انتقال دهند.»
این هنرمند، بهره‌گیری از ظرفیت استادان فن نقالی را، از وظایف آموزش و پرورش در راستای رشد این حرفه دانست و عنوان کرد: «آموزش و پرورش می‌بایست از آموزگاران و استادان فن این حرفه برای آموزش آن به دانش‌آموزان استفاده کند؛ کار نقالی و شاهنامه‌خوانی، حرفه‌ای نیست که با آموزش تئوری و مشاهده فیلم آموزشی بتوان آن را فرا گرفت؛ نقالی و شاهنامه‌خوانی دارای مرام و آیین مختص به خود است بنابراین نیاز است که برای آموزش آن به دانش‌آموزان از اساتید فن آن استفاده شود؛ زین سبب نخست می‌بایست آموزگاران را در مقام استادی آموزش داد و در گام بعدی آموزگاران می‌بایست به طور مستقیم با دانش‌آموزان در ارتباط باشند؛ دانش‌آموزان برای اینکه بتوانند به سرچشمه مقصود رسند نیازمند همراهی و هم‌دلی هستند که این مهم جز با راهنمایی آموزگاران ممکن نخواهد بود.»
دانش‌آموز خبرنگار: فاطمه بختیاری
ارسال دیدگاه