سینمای امروز کودکان مستلزم تزریق نیروهای جوان و با انگیزه است

غلامرضا رمضانی، کارگردان و فیلمنامه‌نویس سینما در گفت و گو با پانا درباره برگزاری پنجمین المپیاد فیلمسازی کودکان و نوجوان و همچنین تاثیر آموزش پایه‌ای به نوجوانان گفت: «المپیاد فیلمسازی جریان و فضایی به مثابه سینما و فعالیت‌های حرفه‌ای در ابعاد محدود‌تر در شکل تخصصی و منسجم‌تر برای سنین پایه است. میدانی برای نمود و بروز خلاقیت‌ها و استعدادها که به شرکت کنندگان فرصت می‌دهد در یک ماکت محدود و کوچک خود را در آزمایش قرار دهند و عملکردشان را ارزیابی کنند. بفمهند چقدر می‌توانند کارگروهی را درک کنند، چقدر می‌توانند زمان، اندیشه و فرصت بدست آمده را مدیریت کنند. انرژی‌هایی در المپیاد فیلمسازی ظهور می‌کنند که شاید به غیر از این فضا در شکل حرفه‌ای و کارزار سخت و بی رحم جامعه بزرگترشان نتوانند به این آسانی خودشان و استعدادشان را نمایش دهند.»
باهم یادگرفتن و باهم آموزش دیدن محور اصلی این المپیاد است
وی ادامه داد: «المپیاد و آزمون و خطاهای اینچنینی بی توقع، بی واسطه و بی پروا است. دوره‌های آموزشی درسطوح مختلف بیشتر بر روی تئوری و فردیت و خلاقیت‌های فردی پایه گذاری می‌شود ولی در المپیاد اولین اصل در شکل جامع و صحیح اش تشکل، گروهی بودن و مشاوره عملیاتی برای به هدف نزدیک شدن است. در جمع حاضرین هر کودک یا نوجوانی فرصت می‌یابد که باشد و مشارکت کند . تئوری در قالب عملیاتی بودنش به خوبی در وجود بچه‌ها می‌نشیند و به عین لمس می‌کنند که ‌چگونه شاید از یک طرح ساده ‌بر محوریت برخورد می‌شود طرحی جامع و قابل قبول استخراج کرد و یا چطور با یک همفکری و همکاری گروهی می‌شود بر مشکلات سر راه فیلمسازی غلبه کرد. اینها را شاید در یک ترم طولانی و پروسه دو سه ساله نمیتوان فقط در ابعاد تئوری دریافت.»
این کارگردان سینما با بیان اینکه برای آموزش و یادگیری، المپیاد بهترین پایگاه برای کودکان و نوجوانان است، افزود: «آنچه که در بین گروه مهم است پایه و رکن باهم بودن است. باهم یادگرفتن، باهم آموزش دیدن شکل تراز بین آنها را به توازن نزدیک می‌کند و هر فرد از همراه دیگرش و دوست همجوارش و دیگر افراد گروه نیز با آزمون و خطا می آموزد.»
نقاط قوت و ضعف المپیاد فیلمسازی
رمضانی با اشاره به ویژگی‌های آموزشی متفاوت در کارگاه‌های المپیاد فیلمسازی تصریح کرد: «درک موقیعت بی آنکه در زمان وقوعش چندان به چشم بیاید یک ناخودآگاهی است که در هر انسان وجود دارد. فهمیدن درست از غلط، شناخت وسیع در ابعاد نوشتن و تصویرسازی بی آنکه بنظر برسد قصد آموزش مستقیم را داشته‌اند . این‌ها در المپیاد فیلمسازی به عنوان ماکت کم هزینه و کم توقع نسبت به سینمای حرفه‌ای کاملا وجود دارد. هنرجو در پروسه گذار و طی کردن دوره با نمونه‌ها آشنا می‌شود. با خطاها و توفیق‌ها مواجه می‌شود و آشکارا می بیند که آنچه در نظر بوده و آنچه ماحصل کار شده حاصل نگاه دقیق و نکته سنج است. می فهمد داشتن دید و زاویه نگاه چه میزان روی خروجی‌ها موثر است. به این شکل هم کارش عمق می‌گیرد و هم با خاصیت آموزش صحیح استعداد خودش را متبلور می‌کند.»
وی درباره نقاط ضعف و قوت این طرح نیز عنوان کرد: «نقاط قوت المپیاد بسیار است که مهمترینش رقابت سالم و درک جمعی و تنها ایراد این پروسه زمان محدود و کم با توجه به علاقمندان بسیارش است.»

جای خالی نیروی جوان و با انگیزه در سینمای کودک
کارگردان فیلم «همبازی» با اشاره به نیاز فکر و اندیشه تازه در سینمای کودک و نوجوان بیان کرد: «سینمای امروز کودکان مستلزم تزریق نیروهای جوان و با انگیزه است. در شکل فعلی با توجه به شوق و ذوق بی حد کودکان و نوجوانان به دنیای تصویر و نمایش، بهترین فرصت است که در قالب همین المپیادها و کارگروه‌های آموزشی در بطن جشنواره کودک یا در حاشیه‌اش، به آنها کمک شود که باشند، جهت بگیرند و بهترین گزینه تخصصی را متناسب با علاقمندی و استعدادشان انتخاب کنند و در آتی پیگیرانه ادامه دهند.»
وی در ادامه اضافه کرد: «بچه‌ها می‌بایست از جشنواره کودک دستاوردهای آموزشی را بگیرند تا همسو با فیلم‌هایی که می بینند همزمان با عشق وافرشان به ایفای نقش برای ذات خودشان که در پی دیده شدن هستند روش‌های متفاوت و کاربردی را آموزش ببینند‌.»
غلامرضا رمضانی در پایان گفت: «رودررویی با خیالات و آرزوهای ذهنی در ابعاد شناخت درست سینما بهترین دستاورد برای بچه‌هاست که این تنها در المپیاد فیلمسازی و جشنواره کودک امکان پذیر و شدنی است. اگر همه چیز را جدی بگیریم و دنیای امیدوارانه‌ای برای بچه‌ها بسازیم دیگر شاهد به هدر رفتن و بی راهه رفتن کودکان و نوجوانان بخاطر انرژی بالایشان نخواهیم بود.»