نگاهی به کارنامه محمد ابوالحسنی؛ از «دیرین دیرین» تا «پسری با ابروان ضخیم»

حوزه انیمیشن در ایران با وجود تغییر و تحول‌هایی که در یک دهه اخیر داشته نسبت به عرصه فیلم و سینما مهجور است. فعالان در این عرصه محدودتر و تولیدات کمتر است. انیمیشن هنر، صنعتی گرانقیمت است و فعالیت برای تولید فیلم و سریال در آن دشوار و نیازمند صبر و انگیزه است. در مقایسه با کشورهای صاحب انیمیشن که در این زمینه صاحب اعتباری چند دهه‌ای هستند، انیمیشن در ایران اگرچه قدمتی طولانی و هنرمندانی به نام دارد، اما آنچنان که باید، قدر ندیده است.
ابوالحسنی در تولید فیلم، سریال و آیتم‌های انیمیشن فعالیت کرد، کارهایش متنوع و قالب‌هایی که تجربه می‌کرد، متعدد بود.
تولید انیمیشن به دلیل ویژگی‌های ذاتی‌اش که مهمترین آنها گران بودن است، در ایران اغلب در بخش دولتی و یا نهادهای وابسته به دولت بالیده است اما ابوالحسنی، به عنوان یک علاقه‌مند جدی حوزه انیمیشن در بخش خصوصی، می‌کوشید در دل مناسبات حرفه‌ای و بدون حمایت دولت تولید و در بازار راهش را باز کند. راه‌اندازی بنیاد ملی توسعه کارآفرینی محتوای دیجیتال، بخش مهمی از کارنامه اوست، خلق بازارهای جدید و ایجاد بسترهای شغلی برای جوانان، هدفی بود که در این بنیاد دنبال می کرد.
ابوالحسنی می‌توانست در سایه موفقیت انیمیشن «تهران ۱۵۰۰» بماند یا دل به محبوبیت «دیرین دیرین» ببندد، اما راهش را هر بار از مسیری تازه در دنیای وسیع انیمیشن ادامه می‌داد. جذب مخاطب و دیده شدن آثارش، بخش قابل توجه از کارنامه اوست. ابوالحسنی سال گذشته و همزمان با شیوع ویروس کرونا برای تولید «کووید ۱۹ ثانیه» با مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی همکاری کرد. ابوالحسنی تصمیم داشت امسال انیمیشن بلند «پسری با ابروان ضخیم» را به کارگردانی بهرام عظیمی با حمایت و مشارکت مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی تولید کند، اما فعالیت او در حوزه انیمیشن که از سال ۸۳ آغاز شده بود در بهار ۱۴۰۰ و با مرگ نابهنگامش ناتمام ماند.