حدود یک سال برای آموختن زبان اشاره آمریکایی وقت گذاشتم

به گزارش هنرآنلاین؛ برای بازیگری که می‌گویند پیش از بازی کردن در یک فیلم دچار شدن بی‌خوابی می‌شود، شنیدن خبر نامزدی در اسکار نود و سوم می‌توانست یک رویداد شگفت باشد. وقتی فهرست نامزدهای اسکار ۲۰۲۱ اعلام شد، ریز احمد در تختخواب بود. نزدیک برآمدن آفتاب در کارولینای شمالی، احمد سری به یوتیوب زد، آمار نامزدها را گرفت و بعد با آشنایان و دوستانش تماس گرفت. تازه اینجا بود که آدرنالین خونش بالا زد.

بازیگر پاکستانی‌تبار زاده بریتانیا در «آوای متال» نقش روبن را ایفا کرده است؛ یک درامر پانک-متال که در حال کنار گذاشتن اعتیاد به هرویین است و همزمان از مشکل شنوایی هم رنج می‌برد. احمد برای بازی کردن این نقش سخت حدود یک سال برای آموختن زبان اشاره آمریکایی و البته شیوه نواختن درام کار کرد و زحمت کشید. حاصل این زحمت‌ها، نامزد شدن در گلدن گلوب، بفتا، جوایز انتخاب منتقدان و اتحادیه بازیگران بود. حالا هم «آوای متال» نامزد دریافت چند جایزه اسکار شده است.

وقتی فهمیدی نامزد اسکار شده‌ای، چه واکنشی نشان دادی؟ برای جشن گرفتن چه کردی؟

حسی خیلی خوب بود، به ویژه که دیدم فیلم نامزد شش جایزه اسکار شده است. برای نامزد شدن خودت حس می‌کنی بخت بسیار با تو یار بوده است اما برای همکارانت، دیدن مواردی چون بهترین تدوین و بهترین تدوین و البته پل ریسی (همبازی‌اش در «آوای متال»)، به هوا مشت می‌زنی و روی تخت بالا و پایین می‌پری. احساس می‌کردم بالای ابرها هستم و برای دوستان و همکارانم بسیار هیجانزده‌ام. راستش بعد از دیدن فهرست نامزدها، به تختخواب برگشتم و خوابیدم.

چرا تا این اندازه خوشحالی؟

هیچکس این پروژه را برای پول یا برای سرگرم شدن انجام نمی‌دهد. همه وارد این فیلم شدند تا کاری بکنند که پیش‌تر هرگز نکرده بودند. نیکلاس بکر، مدیر صدای فیلم (که نامزد اسکار شده است) شش ماه وقت برای تدوین صدا صرف کرد، آن هم برای فیلمی که فیلمبرداری آن فقط شش هفته زمان برده بود. برای خود من، می‌خواستم کاملا در پروژه غرق شوم و یک سال تمام همه کارهایم را کنار بگذارم تا بتوانم زبان اشاره و شیوه نواختن درام را یاد بگیرم. پل ریسی (نامزد اسکار بهترین بازیگر مرد مکمل) هم همین‌طور بود. او فردی بسیار بااستعداد است اما تا پیش از آن کسی زمینه را برای درخشیدنش فراهم نکرده بود. شاید به نظر کلیشه و تکراری باشد اما همه افراد حاضر در این فیلم نیت خالص داشتند و ما می‌خواستیم تمام توانمان را بگذاریم.

امسال با حضور تو یک رکورد هم در اسکار زده شد؛ تو نخستین بازیگر مسلمان هستی که نامزد اسکار بهترین بازیگر مرد می‌شود و در عین حال همراه استیون یون، نخستین بار است که دو بازیگر آسیایی‌تبار در یک سال نامزد اسکار بهترین بازیگر مرد شده‌اند. (ریز احمد پاکستانی‌تبار است و استیون یون کره‌ای-آمریکایی بازیگر فیلم سینمایی «میناری»). این چه معنایی برایت دارد؟

بله و من فکر می‌کنم مهم‌ترین نکته در این میان، معنایی است که این دو نامزدی در ذهن دیگران ایجاد می‌کند. به نظرم هر چه تعداد افراد حاضر در این جایگاه‌ها بیشتر و بیشتر باشد، بهتر است. این همان معنی داستانگویی است. هر چه ایده‌ها گسترده‌تر شود و ما داستان‌هایی بیشتر روایت کنیم، تعداد کسانی که خودشان را در فرهنگ ما می‌یابند بیشتر می‌شود و این یک نکته مثبت است.

بازی‌ات در «آوای متال» چه بازتاب‌هایی داشت؟ واکنش جامعه ناشنوایان چه بود؟

بازخوردهایی که خود من گرفتم شگفت‌انگیز بود. واقعا واقعا برایم افتخار بود بودن در این فیلم که می‌کوشد نکته‌ای تازه بگوید و گامی رو به جلو درباره شیوه نشان دادن افراد ناشنوا روی پرده سینما بردارد. فیلم در واقع به جامعه ناشنوایان اجازه و فرصت داده است خودشان را روی پرده تماشا کنند. من خودم را مدیون راهنمایان و آموزش‌دهندگانم می‌دانم در جامعه ناشنوایان و جامعه نوازندگان و جامعه ترک‌کنندگان اعتیاد. این افراد کسانی هستند که دست مرا گرفتند و هنر و مهارت‌هایشان را یادم دادند و در عین حال ارزش‌ها و شیوه نگاه کردن به دنیا را. این فیلم بدون آنها ممکن نبود.