امروز باید با دیدن تئاتر به شعارهایی که درباره حیات صحنه داده ایم عمل کنیم!

این بازیگر و کارگردان تئاتر که در ۸ سال گذشته علاوه بر کارهای تصویر و تدوین و نمایشنامه خوانی ، حضور در چند دوره جشنواره شکسپیر فرانسه ، دو دوره جشنواره فلباخ آلمان و کشور ترکیه را به صحنه تئاتر حرفه ای تهران ترجیح داده درباره حضورش در نمایش غرب حقیقی گفت: امید سعیدپور را از قبل می شناختم. با انرژی، نشاط و نوع نگاهش آشنا بودم. پیش از این چند بار قرار بود با هم کار کنیم که به سرانجام نرسیدند و من می دانستم که قصد دارد این نمایش را روی صحنه ببرد. بنابراین وقتی بازی در این کار را پیشنهاد داد پذیرفتم.

وی ادامه داد: به شخصه این نمایشنامه و فضای حول انگیز شپارد در این متن را دوست داشتم. احساس می کردم تماشاگر از شکل رابطه این دو برادر لذت می برد. اشتباه هم نکرده بودم. امروز فکر می کنم کار جذابی شده است و به لحاظ روابط عاطفی اتفاق های خوبی روی صحنه شکل می گیرد.

چرختاب درباره تفاوت سنی دو برادر در این نمایشنامه گفت : شپارد آن ها را با یک دهه اختلاف سنی توصیف کرده است بنابراین در بازی نیز به لحاظ درونی و رفتار روی صحنه ، همین طور در نوع ارتباط با آستین؛ نقش مقابلم، تلاش کرده ام این اختلاف سنی در محدوده یک دهه باشد.

وی پرهیز از کلیشه های رایج بازی نقش های غربی را یکی از نکات مهم در بازیگری دانسته و افزود: بسیاری از بچه های دهه و دوران من ، یک سری اسلوب و آموزه های ابتدایی را برای چنین نقش هایی وام می گیرند و کارشان را بر آن بنا می کنند. برای من این مسیر از خواندن و خواندن و خواندن متن، درک ویژگی های نقش و شباهت هایی که به ویژگی های من دارد شروع می شود. آرام آرام کاراکتر با ویژگی های من مناسباتی پیدا می کند و اجازه می دهم نقش در منی که هستم به عرصه برسد. خیلی دنبال ادا و حرکت های کلیشه ای نیستم.

این کارگردان تئاتر ادامه داد: فرقی نمی کند شما چه نمایشنامه ای را کار کنید چون تا ویژگی های خودتان را در نقش نیابید و به نسبت های مورد نیاز اجرا ، درصد هر یک را افزایش و کاهش ندهید بازی قابل قبولی نخواهید داشت. گاهی از دوستان می پرسم آیا مطمئن هستید که آدم های دو هزار سال قبل ، آدم های نقاط مختلف زمین این طور که شما نشان می دهید رفتار می کرده اند و حرف می زده اند؟ هر کاراکتر ویژگی هایی دارد که با ویژگی های انسانهای دیگر وجه اشتراک دارد و معتقدم اگر امکانات روحی ، فکری و ذهنی خود را گسترش بدهیم می توانیم آن آدم ها و ویژگی ها را به درستی درک کنیم. و همین نکته است که دست بازیگر را باز میگذارد که رنگ آمیزی شخصیت را بدست آورد.

محمد چرختاب با اشاره به آخرین کاری که به جشنواره فرانسه برده گفت: دو سال قبل اثری را به جشنواره ای در فرانسه بردم که اکثرا بازیگران جوان در آن حضور دارند. اما یکی از بازیگران من با مشکل ویزا برخورد کرد که مجبور شدم با بچه های جوان فرانسه کار کنم. تجربه ای به شدت لذت بخش بود. نوع نگاه آنها به تئاتر و انرژی که برای کار می گذارند بی نظیر است. قبل و بعد از تمرین ۴ ، ۵ ساعته ، تمام وقتشان را به کار روی متن و خواسته های کارگردان اختصاص می دادند. جلسه تمرین بعد می دیدم که کاملا آماده ، تمرین کرده، دیالوگ ها را حفظ کرده و با ایده برای ادامه حاضر شده اند.

او درباره تفاوت فرهنگی هنرمندان و مخاطبان کشورهای دیگر با جامعه تئاتر ایران صحبت کرده و در بخشی از صحبت هایش گفت: مخاطبان تئاتر بدون پیشداوری و قضاوت، بدون رو کم کنی و دعوا بر سر اینکه ما بهتریم و یا بدون چاپلوسی برای افراد خاص به تماشای تئاتر می نشینند. تئاتر می بینند از آن لذت می برند و با قواعد اولیه و ریشه ای تئاتر ارتباط برقرار می کنند. آنجا تو با مخاطب زلال طرف هستی و بس.

در بخش پایانی این گفت و شنود چرختاب به تلاش گروه های جوان تئاتر برای باز ماندن سالن ها اشاره کرده و گفت: گروه های جوان تئاتر با آگاهی نسبت به شرایط موجود و رعایت پروتکل های بهداشتی فعالیت خود را از سر گرفته اند و حال نوبت همه آنهایی است که سال ها شعار حیات صحنه و بقای تئاتر داده اند. امروز همان روزی است که باید با حضورشان در سالن ها و دیدن کار این گروه ها به شعار هایشان عمل کنند و قدمی برای ادامه حیات تئاتر بردارند. مطمئن باشید که سالن ها انقدر فضای خالی دارند که فاصله اجتماعی که هیچ، بسیار بیشتر از آن رعایت می شود.