محقق و پژوهشگر حوزه ادبیات فارسی:
مولوی؛ شاعری عارف و صوفی‌مسلک با اشعاری پُرمغز بود
آباده (پانا) - محقق و پژوهشگر حوزه ادبیات فارسی گفت: جلال‌الدین محمد بلخی مولوی معروف به مولانا، شاعری عارف و صوفی‌مسلک با اشعاری پُرمغز بود.
محمود کریمی به مناسبت روز بزرگداشت مولوی در گفت‌وگو با پانا بیان کرد: «جلال‌الدین محمد بلخی مولوی معروف به مولانا، شاعر و عارف فارسی‌گوی ایران به سال ۶۰۴ هجری قمری، دیده به جهان گشود و در سال ۶۷۲ در قونیه وفات یافت.»
کریمی گفت: «ایشان در دوران حیات به القاب جلال‌الدین، خداوندگار و مولانا معروف بوده که از شاعران و عارفان و صوفی‌تباران بلندمرتبه قرن هفتم ایران است و در دوران عمر پربرکت خویش آثاری از جمله مثنوی معنوی، دیوان شمس، فیه ما فیه مکتوبش و مجالس سبعه را از خود به جا گذاشت. ایشان در دوران خوارزمشاهیان در بحث بوده و در دوران سلجوقیان در خرامان و در پایان نیز در قونیه در کشور ترکیه از دنیا رفت.»
وی افزود: «نفوذ علمی، ادبی، معنوی و فرهنگی جناب مولانا فراتر از مرزهای ملی و تقسیمات قومی است و ایرانی‌ها، تاجیک‌ها، افغان‌ها، ترکیه‌ای‌ها و حتی یونانی‌ها و همچنین مسلمانان آسیای میانه از میراث معنوی ملای رومی، بهره‌های فراوان برده‌اند. بیشتر آثار مولوی به زبان فارسی است اما اشعار وی، ترکی و عربی و یونانی را نیز شامل می‌شود.»
پژوهشگر حوزه ادب پارسی گفت: «زندگی مولانا بسیار پیچیده و جالب است. در دوران خود در بحث آشنایی با شمس تبریزی چنان تحولی در این شاعر بلندمرتبه به وجود آمد که درس و وعظ را رها کرد و به سمت رقص سماع و سلوک حقیقی رهنمون شد.»
وی خاطرنشان کرد: «از اساتید بزرگ این عارف بزرگوار ایران، سید برهان‌الدین محقق پروازی، مرید پاکدل پدر مولانا را می‌توان نام برد که نخستین کسی بود که مولانا را به وادی طریقت رهنمون کرد.»
کریمی اضافه کرد: «مولانا این شاعر پارسی‌گوی در سن ۳۷ سالگی، عارف و دانشمندی بود که خورشید درخشان وجودش، تمام مردم دنیا بالاخص ایرانی‌های عزیز را گرمای معنویت و معرفت می‌بخشد. مولانا در وصف خود می‌فرماید: زاهد بودم ترانه‌گویم کردی/ سر فتنهٔ بزم و باده‌خویم کردی - سجاده‌نشین باوقاری بودم/ بازیچهٔ کودکان کویم کردی»
وی با بیان اینکه از شگفتی‌های زندگی مولانا، دیدار شمس تبریزی با او است، گفت: «مولانا شاگردان زیادی تربیت کرد که از مکتب ایشان به حسام‌الدین چلبی، عارف بزرگ و مرید مولانا می‌توان اشاره کرد و مولانا پس از مدت‌ها بیماری در پی تبی سوزان در غروب یک‌شنبه، پنج جمادی‌الآخر سال ۶۷۲ هجری قمری در قونیه درگذشت.»
ارسال دیدگاه