درس اول خبرنگاری برای آیدا قاسمی حسرت شهادت و درس آخر وصال بود

قلم به دست میگیرم و مینویسم، اما با چه مضمونی؟ از دخترک کاپشن صورتی با گوشواره‌های قلبی، از معلمی که کلاس درس را در آسمان‌ها به پا کرد از ناجوانمردی صهیونیسم‌ها یا خبرنگاری که رسالت خود را با شهادت به پایان رساند؟

قلمم عاجز است و ناتوان؛ حقارت تا کجا؟جسارت تا کجا؟ کشتار و ناجوانمردی تا کجا؟ به گمان می‌پنداریم همه این‌ها درست؛ کشتار زنان و کودکان تا به کِی؟

روی سخنم با همکار شهیدم است با کسی که درس اول را در خبرنگاری حسرت شهادت و درس آخر را وصال آموخت ، از کسی سخن می‌گویم که به راستی از نسل صارمی بود و رسالت خود را با آخرین خبرش ،که شهادت بود تداعی کرد به راستی آیدا، چگونه زیست و چه سبک و سیره‌ای داشت و چطور از حاج قاسم الگو گرفت که این چنین بعد از شهادت خود محبوب دل‌ها شد، نمی‌دانم چه رازی در زندگی به ظاهر ساده اما عارفانه‌اش نهفته بود که دیگر به‌عنوان یک انسان عادی تلقی نمی‌شود بلکه مبدل به راه و روش رسیدن به بهشت می‌شود و از این به بعد ما هستیم که باید از آن الگو بگیریم.

او به عنوان اولین شهیده خبرنگار پانا در دنیایی که پُر از چالش‌ها و سختی‌ها است با قلمی که در دست داشت، تلاش کرد تا روایتگر داستان‌هایی باشد که کمتر شنیده می‌شدند. روایت شجاعت،رسالت،شهادت...

یاد آیدا قاسمی ، اولین شهیده خبرنگار پانا به ما یادآوری می‌کند که حقیقت و عدالت همیشه بهایی دارد و گاهی این بها، جان انسان‌های بی‌گناهی چون اوست. او با تمام وجود به آرمان‌هایش وفادار بود و این وفاداری، او را به قهرمانی تبدیل کرد که در دل همه ما جاودانه خواهد ماند.

و درنهایت روی سخنم با صهیونیستی‌ست که ریشه در جنگ و کشتار دوانده ،ما خبرنگاران دهه هشتادی و نودی ادامه دهنده راه همکار شهیدمان خواهیم بود و حتی اگر لازم باشد مانند او جان خود را در راه دفاع از آرمان‌های این میهن فدا می‌کنیم اما رسالت خود را که حقیقت و شجاعت است اجرا می‌کنیم زیرا ما از نسل عمار و قاسمیم،از نسل کوروش و کاوه.

وَسَیَعلَم الَّذینَ ظَلَموا أَیَّ مُنقَلَبٍ یَنقَلِبونَ

*دانش‌آموز خبرنگار پاکدشت