من یک خبرنگارم؛ شاگرد درس پانا

شعر زهرا امیدی به شرح زیر است:

به نام خدا

امروز می‌نویسم، شعری به افتخارت

با عشق می‌نگارم، از عشقِ این رسالت

دیدم تو را میانِ، هر اتفاقِ خوبی

حتی میانِ غم‌ها، در جنگ هم تو بودی

در جنگِ نرمِ دشمن، سربازِ میهنی تو

عکاسِ جبهه‌هایی، تاریخِ بهمنی تو

در عالَمِ رسانه، تو حافظی قلم را

در امتدادِ بعثت، برپا بکن عَلَم را

در دشتِ خونِ غزه، حرف از تو بود آری

در هر رگِ تو خونِ، پاکِ شهید جاری

نامِ تو را که دیدم، در بین لاله‌زاری

نامی که آشنا بود، نامِ خبرنگاری

با کارِ خود تو سازی، دنیایِ سالمی را

هر عاشقی شناسد، محمودِ صارمی را

راه تو راهِ عزت، آگاهی و عدالت

تو ناجی جهانی، از دره جهالت

همدردِ خوبِ مردم، همراهِ هر مجاهد

در عمقِ اجتماعی، بر مشکلات شاهد

آری خبرنگاری، قلبی زِ نور داری

در قابِ آرزوها، رویایِ دور داری

رویایِ تو ظهور است، چون درد را چشیدی

تبعیض و فقر مردم، قلبِ شکسته دیدی

این پرچمِ رسالت، در اهتزازِ فردا

در دست توست امروز، در دست ماست فردا

با افتخار، من هم، یک نوخبرنگارم

در سنگرِ رسانه، آزادگی شعارم

این عشقِ پاک باشد، در قلب، مهرِ مانا

من یک خبرنگارم، شاگردِ درسِ پانا