شوره ابرو چیست و چه باید کرد؟
تهران (پانا) - پوسته‌های سفیدی که به ابروهایتان چسبیده‌اند ممکن است فقط باعث دردسر و خجالتتان نشوند، بلکه می‌توانند علامت یک عارضه پزشکی به نام درماتیت سبورهای باشند.
به‌گزارش تبیان، تقریبا ۳ تا ۵ درصد از افراد دچار درماتیت سبورهای هستند، و نیمی از آن‌ها شوره دارند؛ یا روی پوست سر یا روی ابرو و یا هر دو.
درماتیت سبورهای باعث ایجاد لکه‌هایی قرمزرنگ و چرب و پوسته‌دار روی نواحی از پوست می‌شود که غدد چربی در آنجا زیادند، خصوصا پوست سر، صورت و چین خوردگی‌های بدن. پوسته‌ها نتیجه‌ی ریزش پوست هستند که ما به آن شوره می‌گوییم. شوره در هر قسمتی از بدن که مو دارد می‌تواند روی بدهد، از جمله سر و ابرو.
درماتیت سبورهای به طور کلی مُسری نیست یا به دیگران انتقال داده نمی‌شود. داروها، شرایط آب و هوایی و استرس می‌توانند درماتیت را بدتر کنند.
برای درمان شوره ابرو ناشی از درماتیت سبورهای، پزشکان متخصص پوست و مو معمولا ترکیبی از داروهای OTC و داروهای تجویزی را همراه با تغییراتی در سبک زندگی توصیه می‌کنند. تغییر سبک زندگی برای جلوگیری از بازگشت این عارضه لازم است.
علت شوره ابرو چیست؟
محققان همچنان در حال مطالعه روی علت‌های درماتیت سبورهای هستند. اما آن‌ها این را می‌دانند که فولیکول‌های مو، بزرگ‌ترین عامل این عارضه نیستند، هر چند که شوره در قسمت‌هایی از بدن ایجاد می‌شود که مو وجود دارد، اما عامل اصلی ایجاد شوره، غدد چربی‌ساز زیر پوست هستند.
حتی افرادی که موی سرشان را از ته می‌تراشند هم ممکن است دچار شوره سر شوند. بنابراین شوره مشکلی است که بیشتر به تولید چربی در پوست مربوط می‌شود.
البته ژنتیک، آب و هوا و داروها همچنان عوامل مشکوک دخیل در این عارضه‌اند؛ اما قارچ‌هایی که به طور طبیعی روی پوست وجود دارند هم این میان نقش دارند. قارچ به دلایل نامعلومی می‌تواند زیاده از حد رشد کرده و التهابی ایجاد کند که عامل راش‌های پوستی مرتبط با درماتیت سبورهای هستند. پوست زیر ابرو، زمینه‌ی بسیار مساعدی برای قارچ است. قارچ معمولا قسمت‌های چرب‌تر پوست را ترجیح می‌دهد، از جمله پوست سر و ابرو، و پوست با تولید شوره به التهاب واکنش نشان می‌دهد.
شوره ابرو و خشکی پوست
هر چند خشکی پوست می‌تواند سبب ایجاد پوسته‌هایی در زیر ابرو شود اما این همان شوره ابرو محسوب نمی‌شود. پوست خشک بر تمام صورت اثر می‌گذارد، از جمله ابروها، و ضمنا ضایعات راش مانند یا قرمز رنگ ایجاد نمی‌کند؛ اما درماتیت سبورهای ابرو، لکه‌های قرمز رنگ و پوسته‌دار دارد و این پوسته‌ها بزرگ‌تر از پوسته‌های مربوط به خشکی پوست هستند. ضمنا شوره ابرو ربطی به پسوریازیس پلک ندارد که می‌تواند نواحی اطراف ابرو را نیز مبتلا کند.
چه افرادی دچار شوره ابرو می‌شوند؟
اجازه دهید مسئله‌ای را روشن کنیم: بیشتر اوقات، طرز شستشو و بهداشت شما ارتباطی با شوره ندارد. حتی افرادی که بهداشت را به طور استثنایی رعایت می‌کنند هم ممکن است به شوره دچار شوند. افراد از هر جنس و سن و نژادی ممکن است به شوره مبتلا شوند؛ اما این عارضه در میان نوزادان و افراد میانسال شایع‌تر است.
درماتیت سبورهای در نوزادان به نام کلاه گهواره معروف است. در افراد بزرگسال درماتیت سبورهای به صورت لکه‌های قرمز رنگ و پوسته‌دار و شوره دیده می‌شود. هر چند عارضه کلاه گهواره مربوط به دوران نوازادی است اما خیلی از افراد بزرگسال در دهه ۶۰ زندگی خود نیز ممکن است دچار درماتیت سبورهای شوند.
گروهی از افراد بیشتر مستعد این عارضه پوستی‌اند: کسانی که اختلالات نورولوژیکی دارند (مانند ام‌اس، پارکینسون و صرع)، عوارض قلبی و سندرم‌های ضعف سیستم ایمنی مانند HIV.
هر چند درصد کمی از افراد درماتیت سبورهای دارند؛ اما تقریبا ۸۵ درصد از افرادی که HIV دارند، به درماتیت سبورهای هم دچارند.
داروها نیز می‌توانند احتمال درماتیت سبورهای را افزایش دهند. این داروها شامل آن‌هایی می‌شود که برای درمان عوارضی مانند آکنه و روزاسه یا پسوریازیس مستقیما روی پوست استفاده می‌شوند، چون می‌توانند پوستتان را چرب‌تر کرده یا آن را تحریک کنند.
درمان شوره ابرو چیست؟
شوره ابرو ناشی از درماتیت سبورهای درمانی ندارد. مراقبت‌های روزانه می‌تواند مبتنی بر تمیز نگه داشتن پوست سر و چشم‌ها جهت کاهش شوره باشد.
اگر نمی‌توانید جلوی ایجاد شوره را بگیرید حداقل می‌توانید با مصرف داروهای تجویزی و OTC علائم را کنترل کنید. تشخیص درست، کلید پیدا کردن درمان موثر درماتیت سبورهای است. همه‌ی پوسته‌ها یک علت ندارند. بهترین کار این است که پزشک متخصص، درست‌ترین تشخیص را بدهد.
یک دوره دچار شوره شدنی که خود به خود برطرف می‌شود یا با یک دوره درمان رفع می‌شود، می‌تواند مسئله‌ای نباشد اما شوره ابرو که مکررا با تغییرات آب و هوایی یا افزایش استرس روی می‌دهد، به احتمال زیاد درماتیت سبورهای است.
از آنجایی که شوره ابرو و درماتیت سبورهای یکی و مشابه هستند، درمان مشابهی هم دارند. اما در استفاده از محصولاتی که روی صورت به کار می‌روند باید بیشتر محتاط باشید، چه تجویزی و چه OTC.
داروهای تجویزی
شوره سر اغلب به سمت ابروها حرکت می‌کند. پزشک معمولا شامپویی با دو درصد کتوکونازول تجویز می‌کند که می‌توانید از آن به عنوان یک پاک‌کننده صورت استفاده کرده و ابروهایتان را هم بشویید.
این درمان برای بیماران ساده‌تر است چون فقط با شست و شو انجام می‌شود. محصولات بر پایه‌ی سولفور نیز که به صورت کرم و لوسیون و پاک‌کننده موجودند نیز در درمان شوره موثرند. در مورد عوارض شدیدتر، استروئیدهای موضعی تجویز می‌شود؛ اما استفاده‌ی طولانی‌مدت از استروئیدهای موضعی می‌تواند مشکلاتی ایجاد نماید، مانند نازک شدن پوست و اعتیاد به استروئید.
محصولات OTC (بدون نیاز به نسخه‌ی پزشک)
خیلی از افراد با محصولاتی که در قفسه‌ی داروهایشان پیدا می‌شود شوره‌ی ابروی خود را درمان می‌کنند. شوره ابرو نسبتا بی‌خطر است و ممکن است درمان موثر آن با داروهای OTC نیز انجام شود.
شامپوهایی که پیریتیون زینک، سلنیوم سولفاید، میکونازول یا قطران زغال‌سنگ دارند، نمونه‌هایی از این دست هستند؛ اما این مواد شیمیایی می‌توانند برای موهایتان خیلی قوی باشند، چربی‌های طبیعی پوست را از بین ببرند و در واقع خشکی آن را تشدید کنند و در نتیجه شوره را بیشتر نمایند. اگر در مورد شما هم همینطور است، یک محصول فومی یا مایع ممکن است انتخاب بهتری در بلندمدت برای شما باشد.
روغن زیتون هم در خیلی از موارد می‌تواند پوسته‌هایی را که موجب شوره می‌شوند برطرف نماید.
رژیم غذایی سرشار از میوه و سبزی
مطالعه‌ای نشان داد افزودن فیبر میوه به رژیم غذایی می‌تواند احتمال بروز درماتیت سبورهای را کاهش دهد. این مطالعه می‌گوید فیبرهای پریبیوتیک میوه‌ها می‌توانند میکروبیوم روده را تقویت کرده و التهاب سیستمیک را کاهش داده و عملکرد ایمنی بدن را بهتر کنند. میوه‌های فیبردار شامل توت‌های تازه، سیب، انار، برگه زردآلو، آلو، خرما و انجیر می‌شوند.
اگر شوره ابرو درمان نشود چه می‌شود؟
نادیده گرفتن شوره ابرو کمکی به برطرف شدن آن نمی‌کند. شوره هر چه بیشتر بماند، احتمال عوارض جانبی مانند ریزش مو بیشتر می‌شود.
ضمنا تکرار شوره ابرو می‌تواند سلامت روانی‌تان را نیز تحت‌الشعاع قرار داده و سیکل افسردگی را تقویت نماید.
ارسال دیدگاه