گفت و گو با علیرضا مختاری، دارنده مدال نقره پرتاب وزنه پارالمپیک توکیو
صاحب خانه‌ام گفت خانه را خالی کنم
تهران (پانا) - پنجمین روز از مسابقات پارالمپیک ۲۰۲۰ با درخشش کاروان ایران در دوومیدانی همراه بود و کاروان ایران در این روز موفق به کسب مدال در این رشته مدال‌آور و پرافتخار شد.
به‌گزارش ایران، در این رشته علیرضا مختاری، نماینده پرتاب وزنه ایران با هشت حریف از کشورهای دیگر رقابت کرد و با پرتاب ۸ متر و ۴۸ سانتیمتر صاحب مدال نقره شد. در این ماده الوین آستانوف از آذربایجان با پرتاب ۸ متر و ۷۷ سانتیمتر قهرمان شد و رکورد پارالمپیک را ۵ سانتیمتر ارتقا داد.
علیرضا مختاری درخصوص این مسابقات گفت: «سطح مسابقات بسیار بالا بود به این دلیل که همه تلاش‌شان این بود که در جایگاه اول حضور پیدا کنند و این موضوع حتی کسب مدال را هم برای من و سایر رقبا سخت کرده بود. در این دوره علاوه بر حریفان دیگر یک حریف تازه وارد از آذربایجان داشتم و شناخت خوبی برای رقابت با او نداشتم و این موضوع باعث شد تا مدال طلا را از دست بدهم. واقعیت این بود که حریف آذری فیزیک بدنی‌اش بالاتر از من بود.»
او صحبت‌های خود را این‌گونه ادامه داد: «حریف آذربایجانی پیش از این در کلاس F۵۴ مسابقه می‌داد و در این کلاس نفر آخر بود. در این کلاس ورزشکاران وزنه‌های ۴ کیلوگرم را پرتاب می‌کنند اما پیش از حضور در پارالمپیک کلاس خود را با کلک و حقه تغییر داد و به کلاس F۵۳ آمد و در پارالمپیک حضور یافت. او در این کلاس وزنه ۳ کیلوگرم را پرتاب می‌کرد و این کار برای او راحت‌تر بود. به این دلیل توانست مدال طلا را از چنگ من درآورد.»
این پرتابگر نقره‌ای کشورمان در پارالمپیک در پاسخ به این سؤال که آیا قصد اعتراض به کمیته بین‌المللی المپیک دارید؟ افزود: «بله باید از طریق کمیته ملی المپیک کشورمان این اتفاق بیفتد و سایر کشورها هم چنین هدفی دارند. علاوه بر این امان‌الله پاپی هم مدال طلای خود را به یک ورزشکار ایرانی (حامد حیدری) واگذار کرد. ما در حالی که می‌توانستیم ۲ مدال طلا بگیریم اما این اتفاق به خاطر این مسائل نیفتاد.»
مختاری با اشاره به این موضوع که پیش از اعزام در فاصله زمانی اندک ۴ رکوردگیری سنگین انجام دادم، افزود: «دنبال بهانه نیستم اما این موضوع باعث شد تا بدنم از فرم اصلی خود خارج شود. رکوردگیری بی‌مورد باعث شد تا در پارالمپیک کمتر بزنم. یک دوومیدانی کار تنها می‌تواند در سال در ۲ مسابقات حضور یابد و این حرف من نیست و تمامی کارشناسان چنین عقیده‌ای دارند. ما نیاز داریم که از نظر علمی هم با ورزش آشنا شویم تا دیگر شاهد چنین اتفاقاتی نباشیم.»
او روی سکوی دومی مسابقات گریست و این چنین در این خصوص صحبت کرد: «در جریان برگزاری مسابقات المپیک ۲۰۱۴ ریو مادرم را از دست دادم و ۸ ماه بعد پدرم به رحمت خدا رفت. پرتاب اولم خوب نبود و در پرتاب دوم هم خطا کردم و خیلی ناراحت بودم. در هنگام سومین پرتاب از پدر و مادرم خواستم که به من کمک کنند که خوشبختانه آنها به من کمک کردند و توانستم ۸ متر و ۴۸ سانتیمتر پرتاب کنم. جایشان خیلی خالی است و دوست داشتم آنها بودند و این موفقیت‌ها را می‌دیدند. دوست دارم این مدال نقره را به روح این دو عزیز تقدیم کنم. علاوه بر این مدالم را به مردم خوب ایران و کشاورزان مظلوم اصفهانی تقدیم می‌کنم. زاینده رود آب ندارد.»
مختاری درخصوص جایگاه کاروان ایران در توکیو چنین نظری داشت: «جایگاه کاروان ایران بهتر از ریو خواهد بود. یکی دیگر از موضوعات ناراحت‌کننده در این دوره از مسابقات جای خالی سیامند رحمان است. ما در ریو در یک روز مسابقات‌مان برگزار شد و با همدیگر به هتل بازگشتیم. سیامند پسر خوب کاروان ایران بود، خدا رحمتش کند. منصور پورمیرزایی جایگزین سیامند است و امیدوارم که بتواند طلا بگیرد و سیامند را خوشحال کند.»
این پرتابگر نقره‌ای کشورمان پیش از اعزام هم با مشکلی روبه‌رو شد. مختاری این‌گونه در خصوص مشکلش صحبت کرد: «یک ماه قبل از حضور در توکیو صاحب خانه‌ام به من گفت که باید خانه را خالی کنم. بارها با او در این خصوص صحبت کردم و بالاخره راضی شد تا بعد از پارالمپیک این اتفاق بیفتد و خانه‌ام را تخلیه کنم. ماهی ۳ و نیم میلیون تومان اجاره می‌دهم و به سختی زندگی می‌کنم. پاداش نقره المپیک یک و نیم میلیارد تومان است و حقیقتاً با این پول تنها می‌توانم در اصفهان خانه رهن کنم. اصفهان تنها چند ورزشکار المپیکی و پارالمپیکی دارد و سؤال من از مسئولان استان این است که آیا سهم هرکدام از اینها ۲۰۰ متر زمین نمی‌شود؟»
ارسال دیدگاه