تعطیلات کجا برویم؟
تهران (پانا) - به شوخی گرفتن حوادث ناخوشایند به جزئی از روزمره‌های ما تبدیل شده، چه زلزله تهران باشد که مردم تا صبح بیدار بنشینند و درباره‌اش در شبکه‌های اجتماعی جوک و شوخی بسازند، یا گرانی قیمت موز باشد یا هر چیز دیگر. این روزها یک پیام کرونایی هم پخش شد که مضمونش به سفر و گردشگری بازمی‌گشت؛ «دیگه اون جاده‌های شمال که محال بود از خاطرمون بره رو هم داریم از یاد می‌بریم.» سرعت چرخش این شوخی ساده در شبکه‌های اجتماعی نشان از دغدغه‌ای دارد که مردم ماه‌هاست درگیر آن هستند.
به‌گزارش دنیای‌‌اقتصاد، برخی دیگر خسته و کلافه از دیدن تصاویر سفر دوستان‌شان می‌گویند، آنها هم می‌خواهند پروتکل‌ها را کنار بگذارند و بیرون بزنند. با این حال در لحظه آخر مردد می‌شوند و می‌گویند به هزینه‌های جانی و مالی‌ای که بعدها ممکن است دچار آن شوند نمی‌ارزد. این حس دیری نمی‌پاید و باز میل به خروج از خانه به جانشان می‌افتد. گرچه این روزها جنوب و آب‌های گرم خلیج فارس، چابهار و سواحل دریای عمان به یکی از جذاب‌ترین مقاصد سفر بدل شده و بسیاری با تور و به شکل شخصی با پذیرش ریسک ابتلا به ویروس به این مناطق سفر می‌کنند اما میتوان به گزینه‌های ساده‌‌تری هم فکر کرد.
اقامتگاه‌های بوم‌گردی که در حوالی شهرهای مختلف تاسیس شده‌اند و اتفاقا در دوران شیوع کرونا مسافران کمتری از شهرهای دور دارند می‌توانند مقصد سفر برای کسانی باشند که هم به دنبال یک گزینه نزدیک هستند و هم آرامش و بهره بردن از طبیعت (بسیاری از این اقامتگاه‌ها در روستاها یا در حاشیه مناطق طبیعی قرار دارند که از چشم‌اندازهای زیبایی برخوردارند). در اطراف تهران هم مانند سایر شهرهای بزرگ این اقامتگاه‌ها فراوانند. نمونه‌اش در دماوند در شرق تهران، شهری که آب و هوای خوبی دارد و همین باعث شده در آلوده‌‌ترین روزهای پایتخت و کرج و سایر شهرهای اطرافش، مدارس آن باز بماند. در دماوند به واسطه چشم‌اندازهای زیبا و آب و هوای پاک چندین اقامتگاه شکل گرفته‌اند که این روزها مسافرانی از پایتخت به جای رفتن به شمال و جنوب و شرق و غرب، با طی کردن یک مسیر یک ساعته خودشان را به آنجا می‌رسانند و یک نیم روز یا شبی را در آنجا می‌گذرانند تا صبح روز بعد پس از صرف صبحانه خود را به خانه برسانند، در حالی که خستگی هفته را کنار گذاشته و حال و هوایشان هم عوض شده است. این اقامتگاه‌ها معمولا خانه‌های ویلایی دو طبقه با سقف شیروانی و درهایی به رنگ آبی فیروزه‌ای‌اند و در حیاط بزرگ آن هم حوضی مستطیل‌شکل، گاه به اندازه استخر قرار دارد. خانه‌هایی که نشانه‌ای از سبک زندگی اعیان‌نشین‌‌ها در دهه‌‌ها پیش هستند و با فوت بزرگان خانه بدل به اقامتگاه‌هایی شده‌اند که در سکوت خاطره آن هیاهو و دید و بازدیدهای پرشمار گذشته را در ذهن گردشگران و مسافرانش زنده می‌کند.
رفتن به دماوند فارغ از اقامت در یکی از این اقامتگاه‌ها لطف دیگری هم دارد و آن بازدید از چندین جاذبه گردشگری در اطراف این شهر است. دریاچه‌های تار و هویر یکی از این جاذبه‌های طبیعی هستند. این دو دریاچه در ارتفاع ۲۹۰۰ متری از سطح دریا قرار دارند و دور تا دورشان کوه است. ارتفاع بالای دریاچه گویای آن است که برای رفتن به نزدیک آن باید ماشینی داشته باشید که توان رفتن در جاده خاکی را داشته باشد. همچنین همین ارتفاع سبب می‌‌شود گاه در زمستان‌های سخت شاهد یخ زدن سطح دریاچه باشیم که آن را تبدیل به جاذبه‌ای شگفت‌انگیز می‌کند. برای رفتن به این دریاچه دو راه وجود دارد، یکی از سمت روستای چنار شرق و سپس ادامه مسیر از جاده معدن. در این مسیر ۱۲ کیلومتر اول آسفالت و ۲۰ کیلومتر دوم خاکی است. اما مسیر دوم از ۲۵ کیلومتری فیروزکوه به سمت روستای یهر است.
با گذر از این روستا و همچنین روستای مومج و دهنار به روستای هویر می‌رسید. با طی کردن ۱۰ کیلومتر جاده خاکی ابتدا دریاچه هویر را می‌بینید. اگر حوصله رفتن به جاده خاکی و یا رفتن به دریاچه را در این فصل ندارید یا ماشین‌تان مناسب نیست یا ترجیح‌تان اسکی است، پیست آبعلی از گزینه‌هایی است که می‌توانید در برنامه‌تان مدنظر قرار دهید. علاوه بر آن دماوند جاذبه‌های تاریخی هم دارد که نمونه‌اش برج شیخ شبلی است. این برج در میانه دو محله قدیمی این شهر یعنی فرامه و قاضی قرار گرفته و نمونه‌ای از هنر معماری در دوره اسلامی است. البته نباید تصور کرد شبلی که این برج به نام اوست، همان شبلی عارف مشهور است. شیخ ابوبکر دلف بن حجدر شبلی، زاده سامرا است که زمانی امیر دماوند بود. در دوران امیری او چنان عدالت و رفاهی برای ساکنان دماوند به ارمغان آورد که پس از مرگش در بغداد دماوندی‌ها بنای یادبودی در شهر برایش ساختند تا یادش را جاودان سازند. از آنجا که برج در محوطه‌ای باز قرار دارد، بازدید از آن با نگرانی کمتری همراه است و میتوان آن را در این برنامه نیم یا یک روزه گنجاند.
ارسال دیدگاه