گله سوگواران سیل دروازه قرآن

به‌گزارش شهروند، ۲۱ زندگی بی‌رحمانه تمام شد. ۱۶۸ نفر راهی بیمارستان شدند و ۲۳۰ خودرو از بین رفت. آب، خانواده‌های زیادی را متلاشی کرد. از پدر و مادر پیر گرفته تا زن و همسر جوان، خیلی‌ها را آب با خودش برد. همان خروش وحشتناک آب در حاشیه دروازه قرآن. حالا اما با گذشت ۲۱ ماه از حادثه هنوز هم پرونده به نتیجه قطعی نرسیده است. یک فاجعه، یک سوگ بزرگ هنوز هم بی‌جواب مانده؛ خانواده‌هایی که بعد از این مدت همچنان به دنبال جواب می‌گردند.

شهرداری شیراز در این حادثه مقصر شناخته شد. ولی تاکنون حکمی قطعی در این رابطه صادر نشده است. به گفته خانواده‌ها، شهردار فعلی و شهردار پیشین شیراز به حبس تعلیقی محکوم شده‌اند. علاوه بر این در حکم صادره شهردار فعلی، شهردار اسبق و شهرداری شیراز هر سه به پرداخت دیه محکوم شده‌اند. البته این حکم قابل تجدیدنظر بوده و در دادگاه تجدیدنظر درحال بررسی است.

گله از اجرای عدالت

اما با گذشت ماه‌ها انتظار هنوز هم در بر همان پاشنه چرخیده و قربانیان حادثه همچنان در تب‌وتاب هستند. خانواده‌ها داغ بزرگی دیده‌اند. هنوز هم سوگوارند. مادری که فرزندش را از دست داده، همسری که شوهر و پشت‌وپناهش را در میان آب‌ها برای همیشه گم کرد، اما هنوز هم خبری از اجرای عدالت نیست. گله دارند.

از روند پیگیری قضائی، از اینکه هیچ‌کس از آنان حمایت نکرد. هیچ خسارتی پرداخت نشد. هیچ‌کس هم هنوز مجازات نشده است. معصومه شیخیان، مادر داغدیده این حادثه است. شوهر و پسر ۱۲ ساله‌اش را از دست داد. همان روزی که با اعضای فامیل و بستگانش به سفر رفتند. آن لحظه‌ای که در دروازه قرآن منتظر بودند و همزمان سلفی می‌گرفتند، اما در عرض چندثانیه همه آنها در میان آب‌های خروشان و گل‌آلود دست‌وپا می‌زدند. معصومه شیخیان هرگز تصورش را هم نمی‌کرد که در میان دست‌وپا زدن‌هایش، آن طرف‌تر پسر و همسرش را برای همیشه از دست داده است.

سکانس‌های غم‌انگیز مرگ

او درباره آن روز با بغض به خبرنگار «شهروند» می‌گوید: «شوهرم استاد دانشگاه بود. همزمان کلی کارهای تحقیقی نیز انجام می‌داد. در این میان غواصی هم بلد بود. ولی آب ما را با خود برد، در آن لحظات خیالم کمی راحت بود. تصور می‌کردم شوهرم بتواند هم خودش و هم پسرمان را نجات دهد. چون ما پنج ماشین بودیم. وقتی منتظر بودیم، من و خواهرشوهرها و چند نفر دیگر پیاده شدیم تا سلفی بگیریم. در یک لحظه صدای انفجار آمد. برگشتیم و دیدیم آب به ارتفاع بیشتر از سه متر با سرعت زیادی به سمت ما می‌آید. من همان لحظه سوار خودروی برادر شوهرم شدم. بلافاصله هم آب ما را با خود برد، اما به تیر برق خوردیم و ایستادیم. توانستیم نجات پیدا کنیم. پسرم و شوهرم سوار خودروی خودمان بودند که آب آنها را با خود برد. سرعت آب آن‌قدر زیاد بود که شوهرم نتوانست خودش و پسرمان را نجات دهد.»

شکایتی که به جایی نرسیده است

شیخیان در ادامه صحبت‌هایش می‌گوید: «ما ۲ ماه بعد از حادثه شکایت‌مان را مطرح کردیم. پرونده به جریان افتاده بود و پیگیری‌ها انجام می‌شد، اما درست بعد از گذشت یک‌سال یعنی روز ۲۹ اسفند‌سال ۹۸ و چند ساعت مانده به آغاز ‌سال ۹۹ پیامی مبنی بر صدور حکم را دریافت کردیم. دیگر نمی‌توانستیم کاری کنیم. هیچ‌کس مجازات نشد. هیچ‌کس حتی یک روز هم بازداشت نشد. حتی از ما عذرخواهی ساده هم نکردند. زندگی هرکدام ما نابود شده است. من در میان خانواده عزادار می‌بینم که چطور هرکس زندگی‌اش از بین رفته است. مثلا مردی به نام آقای اکبرزاده همسر و پسرش را از دست داده است. بیمار شده و دیگر نمی‌تواند کار کند. یک خودرو داشت که با آن کار می‌کرد. خودرواش هم در سیل از بین رفت. حالا بیکار و با روحیه بسیار بد روزگارش را می‌گذراند. هیچ اتفاقی هم نمی‌افتد. حالا ما مانده‌ایم و داغ بزرگی که بر دل داریم و هیچ‌کس هم پاسخگوی ما نیست.»

کاش کسی به دادمان برسد

شیخیان از عدم عذرخواهی نیز به شدت شاکی است و گله دارد: «ما درخواست کردیم که جلسه‌ای با حضور خانواده قربانیان سیل برگزار شود. در این جلسه شهردار شیراز عذرخواهی کند و از صداوسیما هم پخش شود. چون در این مدت شهرداری نه از خانواده‌ها دلجویی و عذرخواهی کرده و نه سراغی از ما گرفت. اما شهردار رضایت به این کار نداد. حالا چه کسی از مقصران حادثه حمایت می‌کند که حتی راضی به عذرخواهی و دلجویی از ما نشدند. چرا هیچ‌کس پاسخگوی خانواده ۵ کودک بی‌گناهی که در این حادثه جان خود را از دست دادند، نیست. حتی پول خسارت هم به ما پرداخت نشد. خودروها و اموال‌مان از بین رفت. کلی مصدوم دادیم، اما کسی هنوز حمایت نکرد.

بعد از گذشت ۲‌سال از حادثه هنوز حکم قطعی صادر نشده است. حتی می‌گویند که قرار است مبلغ دیه هم بر اساس ‌سال ۹۸ پرداخت شود. درحالی‌که از ‌سال ۹۸ تاکنون قیمت‌ها افزایش زیادی داشته است. مبلغ دیه باید یوم‌الادا پرداخت شود. ما خواهان اجرای عدالت هستیم. کاش کسی به سوال‌های ما جواب دهد. کسی به حرف‌ها اهمیت دهد و پرونده به سرانجامی برسد، تا شاید از این داغ کم شود. البته که دیگر یاسین و محمود من دیگر برنمی‌گردند. داغ‌شان تا ابد برای من تازه خواهد ماند.»

چرا کسی مجازات نشد

پروین آشیان یکی دیگر از داغدیده‌هاست. کسی که همسرش را در سیلاب دروازه قرآن از دست داد. مادری که با جنین دو ماهه‌اش توانست از میان آب‌های خروشان زنده بیرون بیاید. حالا مهان کوچولو به دنیا آمده؛ اما بدون پدر؛ محمود هیچوقت نتوانست دخترش را در آغوش بگیرد. پروین بدون شوهرش دخترشان را بزرگ می‌کند. قرار بود آن روز به خانه پدر شوهرش در یکی از روستاهای استان فارس بروند، اما سیلاب امان‌شان نداد.

حالا پروین مانده با یک دنیا حسرت و دلتنگی: «وقتی این اتفاق شوم افتاد، من دو ماهه باردار بودم. حالا فرزندم به دنیا آمده و دارد بزرگ می‌شود. ولی هنوز این پرونده به سرانجامی نرسیده است. تا ماهها نمی‌توانستم از خانه بیرون بروم. دچار افسردگی شده بودم. دوران بارداری و زایمان بسیار بدی داشتم. در خانه پدرم زندگی می‌کنم. شوهرم دبیر زبان بود. مرد بسیار مهربان و کوشایی بود. اما حالا ۲۱ ماه است که او را از دست داده‌ام. چرا دخترم باید بدون پدر بزرگ شود. یعنی کسی نیست که مقصر این حادثه باشد. کسی نیست که مجازات شود. کسی نیست که حتی یک عذرخواهی ساده از ما کند. مایی که زندگیمان را از دست دادیم و همه سرگردان و دلتنگ مانده‌ایم.»

خواهان اجرای عدالت هستیم

مصطفی بردبار، وکیل پرونده سیل شیراز است. او نیز در حادثه پدرش را از دست داد. او حالا درباره آخرین وضع پرونده می‌گوید: «هنوز حکم قطعی برای این پرونده صادر نشده است. یک بار هم روز بیستم مرداد‌ سال جاری جلسه‌ای برگزار شد، اما از آن جلسه تاکنون هیچ تصمیمی گرفته نشده است. البته گاهی دادگاه قصد انجام تحقیقاتی را دارد و به همین دلیل ممکن است که روند صدور حکم طول بکشد. در آخرین حکمی که صادر شد دو نفر از مسئولان شهر شیراز یعنی مسئول فعلی و مسئول اسبق یک نهاد عمومی این شهر محکوم شدند، اما این حکم مورد اعتراض هر دوطرف پرونده یعنی هم خانواده قربانیان سیل و هم طرف دیگر پرونده قرار گرفت. در سیل شیراز ۱۶۸ نفر مصدوم و ۲۱ نفر کشته شدند. میلیارد‌ها تومان هم خسارت به مردم و شهر زده شده است. این درحالی است که در این رأی برای مقصران حادثه نه یک روز حبس قابل اجرا هم بریده شده و نه انفصال موقت از خدمت. ما خواهان اجرای عدالت هستیم.»