نوبت سهم خواهی رسانه‌‌ها است

این روزها که خیلی چیزها را به جهان پیش و پس‌از کرونا تقسیم می‌کنند، رسانه‌ها هم در این دو مرحله، زیست‌شان متفاوت خواهد بود؟ آیا همان‌طور که اقتصاد، علم طب، نحوه حکمرانی، سینما و... دوره قبل و بعد‌از کرونا برایشان دو عالم متفاوت با مختصات جداگانه است، رسانه هم‌چنین وضعی خواهد داشت؟

۱- رسانه‌ها معمولاً در بحران‌ها و حوادث، مشتری‌شان زیاد می‌شود. هنگام حوادث، مخاطبان به‌دنبال کسب اطلاعات و اخبار تازه‌اند و رسانه‌ها این نیاز را بسرعت و راحتی تأمین می‌کنند. از اوایل اسفند گذشته به‌همین دلیل رسانه‌های داخلی با اوج‌گیری شدید مخاطب مواجه شدند و تعداد مراجعه به آنها به‌طور شگفت انگیزی بالا رفت. حتی با اینکه فضای مسمومی توسط فضای مجازی علیه جریان اطلاع‌رسانی رسمی شکل گرفت، اما خیلی زود، رسانه‌های رسمی جایگاه خود را بازیافتند.

۲- کارکرد دوم رسانه‌ها، انتشار تحلیل است. کرونا از این جهت نیز به مدد رسانه‌ها آمد و کمیت و کیفیت تحلیل‌ها را ارتقا داد. اعلام نتایج انتخابات مجلس یازدهم و مصادف شدنش با روزهای داغ کرونا، تأثیر رسانه‌ها را مضاعف کرد.
هرچند که سنگینی کرونا خود را بر فضای سیاسی -انتخاباتی کشور آوار کرد، اما رسانه‌ها را از تب و تاب نینداخت؛ بویژه اینکه کرونا تقریباً همه فعالیت‌های فرهنگی و اجتماعی و اقتصادی را تعطیل کرده بود و تنها کرکره‌ای که می‌توانست بالا باشد، کرکره دکان رسانه بود.

۳- با این همه گمان نمی‌کنم رسانه پساکرونا، دورنمایی متفاوت از پیشا کرونا داشته باشد. به‌عبارت بهتر، رسانه محمل و بستر است و همواره در انتظار شکارموقعیت‌ها یا خلق آنهاست. در عین حال کرونا سطح انتظار مخاطبان از رسانه‌ها را بالا برده است. همین که در تعطیلی مطلق بسیاری از فعالیت‌ها، رسانه‌ها افکار عمومی را تغذیه می‌کردند، برای آنها فرصت مناسبی پدیدآورده که می‌تواند عامل رشد باشد.
رسانه در چنین موقعیتی دست بالا را پیدا می‌کند و می‌تواند برای بهبود شرایط حضورش، قدرت چانه زنی بیشتری داشته باشد.
به‌گمانم الان نوبت سهم خواهی! رسانه‌هاست تا از فرصت پیش‌رو استفاده کنند. این سهم، مادی و اقتصادی نیست بلکه شامل مطالبات بیشتر از حاکمیت برای شفاف‌سازی اطلاعات، کاهش سانسورها، گسترش آزادی بیان و پس از بیان خواهد بود.

*روزنامه‌نگار

منبع: ایران