قرنطینه‌ها در طول تاریخ تا چه اندازه موثر بوده‌اند
تهران (پانا) - صدها سال است که از قرنطینه کردن برای پیشگیری از گسترش بیماری‌ها استفاده شده است؛ اما قرنطینه‌ها در طول تاریخ با اشتباهاتی نیز همراه بوده‌اند.
به‌گزارش ایرنا، به‌گزارش پایگاه اینترنتی «بیزینس اینسایدر»، طی چند هفته ویروس کرونا که از استان «ووهان» در چین سرچشمه گرفته، حدود ۸۰ هزار نفر را در سراسر جهان آلوده کرد و جان حدود دو هزار و ۸۰۰ نفر را نیز گرفته است که اکثریت قریب به اتفاق آنها در کشور چین بوده‌اند. دولت چین در تلاش است تا این بیماری را در این کشور مهار کند و به‌همین دلیل بزرگترین قرنطینه را در تاریخ بشر صادر و حدود ۴۵ میلیون نفر را در ۱۶ شهر این کشور قرنطینه کرد.
دولت ترامپ نیز در روز ۳۱ ژانویه، اعلام کرد که قصد دارد ورود مسافران خارجی را به آمریکا که در عرض ۱۴ روز گذشته در چین بوده‌اند، بطور موقت ممنوع کند و پنتاگون سرگرم آماده‌سازی امکاناتی است که در صورت لزوم بیش از هزار مسافری را که از چین وارد آمریکا شده‌اند، قرنطینه کند.
اما آیا سیستم قرنطینه کردن کارایی دارد؟
البته ایده جداسازی افراد سالم از افراد بیمار، ایده جدیدی نیست. مدارکی که تاریخ آنها به «عهد عتیق» باز می‌گردد حاوی قوانینی برای منزوی ساختن افراد مبتلا به جذام است.
در این گزارش به چند نمونه از قرنطینه کردن بیماران در طول تاریخ و تاثیرات آنها اشاره می‌شود.
اولین قرنطینه رسمی با بروز طاعون خیارکی در شهر ونیز ایتالیا آغاز شد
در سال ۱۳۴۸، ونیز اولین سیستم قرنطینه رسمی را به منظور جلوگیری از گسترش و شیوع طاعون خیارکی و یا «مرگ سیاه» به بنادر این شهر، اعمال کرد. طاعون خیارکی متداول‌ترین حالت طاعون است که طی نیش کک یا گازگرفتگی توسط موش آلوده به باسیل به‌وجود می‌آید. به شورای شهر ونیز اختیار داده شد که از ورود کشتی‌ها، محموله‌ها و افراد مظنون به عفونت به این شهر برای مدت ۴۰ روز جلوگیری کند.
برای این منظور مقامات ونیز یک مرکز نگهداری در جزیره‌ای در ساحل این شهر ساختند که افراد آلوده را به آنجا می‌فرستادند تا این دوره انتظار ۴۰ روزه را در آنجا سپری کنند؛ این بیماران پس از سپری کردن این ۴۰ روز یا شفا می‌یافتند و یا جان خود را از دست می‌دادند. این دوره انزوا به «قرنطیناریو» (quarantinario) معروف شد که از لغت ایتالیایی برای ۴۰ گرفته شده است. به این صورت بود که اولین قرنطینه رسمی متولد شد.
اما این تلاش‌ها به سختی مانع انتشار این بیماری شد و مرگ سیاه در نهایت باعث کشته شدن ۱۵ میلیون نفر شد که حدود یک پنجم جمعیت سراسر اروپا است.
در سال ۱۷۹۳شیوع تب زرد در سراسر فیلادلفیا گسترش یافت
در سال ۱۷۹۳، بروز همه‌گیری تب زرد در فیلادلفیا موجب کشتهشدن حدود پنج هزار نفر شد. در اوج این بحران، هزاران نفر مجبور به جابجایی شدند و دولت تلاش کرد با قرنطینه کردن ملوانان در بیمارستانی در خارج از این شهر، بیماری را مهار کند. این اولین‌باری بود که یک بیمارستان قرنطینه در آمریکا تاسیس شد.
اما این تلاش‌ها به اندازه‌ای که مقامات انتظار داشتند به مهار شیوع این بیماری کمک نکرد. چراکه تب زرد از طریق پشه گسترش می‌یافت و نهایتا ثابت شد که الگوی هوای سرد در متوقف کردن این بیماری بسیار موثرتر است.
بروز همه گیری وبا در شهر نیویورک در سال ۱۸۳۲
در ژوئن سال ۱۸۳۲، پرسنل یک قایق بادی که از آلبانی می‌آمدند خبرهایی مبنی‌بر شیوع وبا در کانادا منتشر کردند. تقریبا بلافاصله «والتر بوون» شهردار نیویورک، برای محافظت از این شهر شرایطی برای اعمال یک قرنطینه سخت صادر کرد؛ در این شرایط آمده بود که هیچ وسیله نقلیه‌ای نمی‌تواند از فاصله یک مایل و نیمی به این شهر نزدیک‌تر شود.
اما اعمال این قرنطینه کمک زیادی به مهار این بیماری نکرد. در انتهای ماه ژوئن، اولین مورد ابتلا به وبا در این شهر گزارش شد و در پایان این همه‌گیری بیش از سه هزار و ۵۰۰ نفر بر اثر ابتلا به این بیماری جان خود را از دست دادند. بعلاوه ۷۰ هزار نفری که نیویورک را ترک کردند، این بیماری را در مناطق دیگر این کشور گسترش دادند.
شیوع تیفوس در نیویوک مهاجران را هدف قرنطینه شدن قرار داد
شیوع تیفوس در نیویورک نشان‌دهنده تاریخچه این کشور در هدف قرار دادن مهاجران برای قرنطینه کردن است.
در سال ۱۸۹۲، همه‌گیری تب تیفوس در میان مهاجران روسی- یهودی در ضلع شرقی «منهتن» ( از بخش‌های پنج‌گانه شهر نیویورک) شیوع یافت. به‌دنبال شیوع این بیماری مقامات اداره بهداشت و درمان نیویورک، صدها مهاجر را توقیف و آنها را در چادرهایی در جزیره North Brother قرنطینه کردند.
اما اهالی غیرمهاجر شهر نیویورک که بیمار و یا مظنون به ابتلا به تب تیفوس بودند از خانه‌های خود خارج نشده و یا با چنین انزوای شدیدی مواجه نشدند.
در سال ۱۹۰۷، «مری مالون» که آشپزی وی موجب ابتلای مردم به تیفوئید می‌شد، قرنطینه شد
«مری مالون» که از لحاظ تاریخی به «مری تیفوئید» معروف است یک مهاجر ایرلندی است که آشپزی وی منجر به شیوع تب تیفوئید می‌شد؛ نوعی از سالمونلا که می‌تواند کشنده باشد.
اما خود مالون نسبت به این بیماری ایمن بود؛ زمانی‌که مقامات متوجه شدند که وی باعث شیوع تب تیفوئید در شهر شده است، وی را برای مدت سه سال در جزیره North Brother به قرنطینه محکوم کردند.
وی به محض آزادی به مقامات گفت که دیگر هرگز برای افراد دیگر آشپزی نمی‌کند و دوباره باعث بروز خطر شیوع این بیماری نمی‌شود اما دوباره در سال ۱۹۱۵ عهد خود را شکست و برای یک قرنطینه مادام العمر به جزیره North Brother بازگشت.
از سال ۱۹۱۸ تا ۱۹۱۹ شیوع گسترده آنفلوانزا قرنطینه سازی گسترده ای را در اروپا و آمریکا به‌دنبال داشت
شدیدترین همه‌گیری آنفلوانزا در تاریخ اخیر منجر به کشته شدن ۵۰ میلیون نفر در سراسر جهان شد. حدود ۶۷۵ هزار آمریکایی بر اثر ابتلا به این بیماری جان خود را از دست دادند و در جریان اوج این بحران، تقریبا در هر شهر بزرگ تلاش‌هایی برای منزوی سازی افراد آلوده، توقف حمل و نقل عمومی، تعطیل کردن مدارس و پیشگیری از تجمعات عمومی انجام شد.
در حالی‌که ممکن است این تلاش‌ها به پیشگیری موقتی گسترش بیماری کمک کرده باشد اما هنوز میلیون‌ها نفر بر اثر ابتلا به آنفلوانزا جان خود را از دست دادند و این روش‌ها به اندازه زیادی به‌عنوان عوامل به‌شدت مخرب آسایش اجتماعی تلقی شدند.
در سال ۱۹۴۴، آمریکا مجموعه مشخصی از قوانین قرنطینه را وضع کرد
در سال ۱۹۴۴، دولت آمریکا برای اولین‌بار قوانین واضحی را برای قرنطینه کردن وضع کرد. طبق اعلام مراکز کنترل بیماری، به سرویس بهداشت عمومی آمریکا، این حق داده شده است که از «معرفی، انتقال و گسترس» بیماری‌های واگیر از کشورهای خارجی به این کشور جلوگیری کند. مراکز کنترل بیماری در آمریکا تا امروز هنوز بر اساس این قانون فعالیت می‌کنند.
بیماران اچ.آی.وی مثبت در سال ۱۹۸۶در کوبا قرنطینه شدند
در ابتدای سال ۱۹۸۶، کوبا اولین موارد ابتلا به اچ.آی.وی/ایدز را به سرویس فوریت‌های بهداشت عمومی گزارش داد و قرنطینه نامحدود و اجباری تمامی افراد اچ.آی.وی مثبت آغاز شد. بیماران در مراکز درمانی موسوم به «آسایشگاه‌ها» قرنطینه می‌شدند و فقط از سال ۱۹۹۳ بود که این بیماران بالاخره توانستند بعد از تکمیل یک دوره درمانی هشت هفته‌ای به انتخاب خود آسایشگاه را ترک کنند.
در سال ۱۹۶۷ مراکز کنترل بیماری، مسؤولیت قرنطینه را در آمریکا به‌عهده گرفت
در سال ۱۹۶۷، مراکز کنترل بیماری در آمریکا مسؤولیت اجرای قرنطینه‌ها را در کشور بعهده گرفت. در این زمان، ۵۵ پایگاه قرنطینه در آمریکا وجود داشت که در هر بندر، فرودگاه بین‌المللی و گذرگاه مرزی اصلی قرار داشتند.
در سال ۲۰۰۳، شیوع جهانی سارس، اولین همه گیری قرن بیست و یکم شد
بیماری سارس در اولین دهه سال ۲۰۰۰ میلادی وحشت و قرنطینه‌های متعددی را در سراسر جهان ایجاد کرد. این ویروس از چین سرچشمه گرفت و به‌عنوان «اولین بیماری همه‌گیر قرن بیست و یکم» شناخته شد.
اگرچه دولت چین برای واکنش به سارس نسبت به ویروس استان «ووهان» زمان بیشتری صرف کرد، اما سرانجام شهرهایی از جمله پکن قرنطینه‌های سفر وضع کردند که هزاران نفر را تحت‌تأثیر قرار داد.
اما شاید جالب‌ترین قرنطینه در هنگام شیوع سارس در کانادا اتفاق افتاد، جایی‌که تقریباً ۱۰۰ نفر برای هر مورد در این کشور قرنطینه شدند. با وجود اینکه تنها ۲۵۰ مورد ابتلا به سارس در تورنتو گزارش شده بود اما ۳۰ هزار نفر در بیمارستان‌ها و یا خانه‌های خود در این شهر قرنطینه شدند.
در سال ۲۰۱۴ ، ترس از شیوع طاعون خیارکی منجر به قرنطینه شدن یک شهر در چین شد
روزنامه گاردین در سال ۲۰۱۴ گزارش داد که یک مرد مجرد بر اثر ابتلا به طاعون خیارکی در شهر «یومن» در چین درگذشت. شهر یومن که ۳۰ هزار نفر جمعیت داشت قرنطینه شد و ۱۵۱ نفری که با این مرد در تماس بودند در قرنطینه فوری قرار گرفتند. اما هیچ مورد دیگری از ابتلا به طاعون خیارکی تایید نشد و این قرنطینه پس از دو روز برداشته شد.
از سال ۲۰۱۴ تا ۲۰۱۶ چند کشور برای پیشگیری از شیوع ابولا قرنطینه‌هایی وضع کردند
در ماه مارچ سال ۲۰۱۴، سازمان جهانی بهداشت از شیوع بیماری کشنده «ابولا» در سراسر غرب آفریقا گزارش داد. تا ماه ژوئیه این ویروس به هفت کشور دیگر گسترش یافته بود و قرنطینه‌هایی در چند مکان وضع شد.
قرار بود محله «وست پوینت» در لیبریا به مدت ۲۱ روز که دوره کمون این بیماری محسوب می‌شود، قرنطینه شود اما اعتراضات در سراسر این منطقه باعث شد که این قرنطینه در نیمه راه به پایان رسد.
در سیرالئون مردم به مدت سه روز در قرنطینه بودند و در آمریکا، پرسنل مراقبت‌های بهداشتی که احتمالاً با این بیماری در تماس بودند، در تعدادی از ایالت‌ها تحت قرنطینه ۲۱ روزه قرار گرفتند.
تا سال ۲۰۱۶، در مجموع ۲۸ هزار و ۶۵۲ مورد ابتلا به ابولا و ۱۱ هزار و ۳۲۵ مورد مرگ و میر در سراسر جهان گزارش شد. پزشکان بدون مرز با صدور بیانیه‌ای اعلام کردند که تجربه ما نشان داد که اعمال قرنطینه‌ها کمکی به کنترل ابولا نکردند.
قرنطینه‌ها در آمریکای امروزی
تمام قرنطینه‌های آمریکا تحت کنترل «بخش مهاجرت و قرنطینه جهانی» است که شاخه‌ای از مرکز کنترل بیماری آمریکا محسوب می‌شود؛ این مرکز در حال‌حاضر ۲۰ پایگاه قرنطینه در سراسر آمریکا دارد.
این پایگاه‌ها در بنادر ورودی آمریکا که بیشترین میزان ترافیک بین‌المللی را دارند، واقع شده‌اند و هفت روز هفته ۲۴ ساعته کار می‌کنند.
مقامات بهداشتی مسافران را در فرودگاه‌ها غربالگری می‌کنند و در صورت شناسایی فرد مبتلا به یک بیماری به‌شدت مسری، بتوانند همه افرادی را که این فرد با آنها در تماس بوده است ردیابی کنند تا قبل از گسترش این بیماری آنها را قرنطینه کنند.
ویروس کرونا ووهان به اعمال بزرگترین قرنطینه در تاریخ بشر منجر شده است
چین در تلاش برای مهار ویروس کرونا، ۱۶ شهر را قرنطینه کرده و حدود ۴۵ میلیون نفر را در قرنطینه قرار داده است. در بیست و سوم ژانویه، مقامات ووهان حمل و نقل عمومی را از جمله اتوبوس، قطار، کشتی و فرودگاه تعطیل کردند و این ممنوعیت‌ها در سایر شهرهای چین نیز اعمال شد.
اما برخی کارشناسان نگرانند که این قرنطینه ممکن است خیلی دیر اعمال شده باشد و یا حتی با مشکل‌تر کردن دسترسی مردم به غذا، سوخت و تجهیزات پزشکی موجب وخیم‌تر شدن این وضعیت شود. شهردار ووهان اعلام کرد که پنج میلیون نفر قبل از شروع قرنطینه از شهر گریخته‌اند، زیرا کارگران شهری چین برای «سال نو چینی» به خانه می‌روند. سال نو چینی از مهم‌ترین تعطیلات سنتی مردم چین است. گاه شماری چینی، گاه شماری ترکیبی شمسی-قمری است و حرکت خورشید، ماه و ستارگان، تعیین‌کننده روزها، ماه‌ها و سال‌ها هستند. هر سال، در بهمن ماه سال چینی نو می‌شود.
این ویروس که محققان آن را ۲۰۱۹-nCoV می‌نامند تا کنون حدود ۸۰ هزار نفر را در سراسر جهان آلوده کرده و جان حدود دو هزار و ۸۰۰ نفر را نیز گرفته است که اکثریت قریب به اتفاق آنها در کشور چین بوده‌اند.
دولت ترامپ برای جلوگیری از گسترش این بیماری در آمریکا اقدامات پیشگیرانه اتخاذ می‌کند
دولت ترامپ در روز ۳۱ ژانویه اعلام کرد که قصد دارد ورود افراد خارجی به آمریکا که ۱۴ روز قبلی خود را در چین سپری کرده‌اند، بطور موقت ممنوع کند.
بعلاوه شهروندان آمریکایی که در عرض ۱۴ روز گذشته از استان «هوبی» در چین به آمریکا بازگشته‌اند مشمول یک قرنطینه دو هفته‌ای می‌شوند. مرکز کنترل پیشگیری از بیماری آمریکا قصد دارد شهروندانی را که به سایر مناطق چین سفر کرده‌اند، به محض بازگشت به آمریکا تحت غربالگری پیشگیرانه سلامت قرار دهد؛ همچنین به‌منظور جلوگیری از شیوع بالقوه این ویروس، از آنها می‌خواهد که مدت دو هفته خود را در خانه تحت قرنطینه قرار دهند.
وزارت بهداشت، درمان و خدمات انسانی آمریکا نیز از پنتاگون خواسته است که تأسیسات نظامی چند جانبه‌ای را آماده سازد تا در صورت ورود مسافران بیشتر به آمریکا که در معرض خطر اشاعه این ویروس هستند، ظرفیت قرنطینه کردن دست کم ۲۵۰ تا در مجموع هزار نفر را داشته باشد.
این در حالی است که چین آمریکا را متهم کرده که با پروتکل‌های قرنطینه خود موجب «اشاعه ترس» درباره ویروس کرونا شده است اما محققان پیش‌بینی می‌کنند که این ویروس می‌تواند به یک همه‌گیری جهانی تبدیل شود.
ارسال دیدگاه