شهیدی که نماد فداکاری و شجاعت است

فتح‌‌الله قلی‌پور در سال ۱۳۲۹ در رشت به دنیا آمد. شهید فتح‌الله، پسر ارشد یک خانواده پنج‌نفره بود که پدرشان ارتشی و مادرشان خانه‌دار بود و زمانی که ۶ ساله بود، پدرش فوت کرد.

شهید در زمان شاه، وارد نیروی دریایی و بعد به دلیل درگیری‌های عقیدتی، یک سال و نیم حبس شد که‌ سپس استعفا داده و به سمت کارگردانی سینمای آزاد روی آورد و فیلمی با عنوان «حلبی‌آباد تهران» ساخت که باز توسط ساواک زندانی شد و سپس در کارخانه توشیبا مشغول به کار شد. او همچنین قهرمان کُشتی گیلان بود.

وی در درگیری‌های قبل انقلاب هم نقش فعالی داشت و در جریان یکی از درگیری‌ها در دانشگاه گیلان، تیری به‌ پایش اصابت کرد و مجروح شد.

در سال ۱۳۵۶ با ام‌البنین افشاری ازدواج کرد که حاصل این ازدواج ۲ فرزند به نام‌های مهدی و زهرا است. بعد از پیروزی انقلاب و در سال ۱۳۵۹ تنها ۲ دوز بعد از شروع جنگ ایران و عراق، تصمیم گرفت به صفوف رزمندگان بپیوندد. او با انگیزه قوی و اراده استوار و داوطلبانه به‌ جبهه غرب اعزام شد و ۱۱ روز بعد در منطقه سرپل‌ذهاب، زیر پل داداش‌خان به‌ همراه ۱۲ تَن دیگر به درجه رفیع شهادت نایل آمد. این شهید با فداکاری و ایثار خود، الگوی بسیاری از جوانان و رزمندگان است.

۳ سال بعد از شهادت او، همسرش با برادر کوچکترش به‌نام یدالله قلی‌پور ازدواج کرد. یدالله متولد ۱۳۳۲ بود و ادبیات عرب خوانده بود، شاعر و نقاش و خطاط بود و جزو ۸ شهید هنرمند گیلان محسوب می‌شود.

یدالله، پاسدار و ۲ سال فرمانده اطلاعات و عملیات سپاه رشت بود. از او هم ۲ فرزند دیگر غیر از مهدی و زهرا به نام‌های معصومه و صدیقه به یادگار باقیمانده است. یدالله در سال ۱۳۶۴ در قله هزار کردستان عراق مفقودالاثر شد و پیکر مطهرش بعد از ۷ سال به وطن بازگشت.