روایت حقیقت در عصر تحریف، هنر متعهد و مسئول در آیینه خون آوینی

بیستم فروردین، تنها یک مناسبت فرهنگی نیست؛ یک بیانیه‌ تاریخی‌ - حقوقی علیه تحریف حقیقت است. این روز به نام «هنر انقلاب اسلامی» مزین شده و در طلیعه آن، یاد و نام سید شهید اهل قلم، مرتضی آوینی، گواه زنده‌ای بر ضرورت دفاع از حق در میدان روایتگری است.

شهید آوینی، فرزند فکری انقلاب و معمار هنر متعهد اسلامی بود؛ هنری که نه سرگرمی بلکه رسالت و نه ابزاری برای ابتذال بلکه سلاحی در جهاد تبیین است. او باور داشت که هنر باید زبان مردم مستضعف، آیینه‌ خون مظلوم و فریاد عدالتخواهی باشد و همین نگاه بود که «روایت فتح» را به سندی بی‌بدیل از مقاومت؛ نه یک مستند صرف بلکه ادبیات تصویری حقیقت تبدیل کرد.

در زمانه‌ای که «جنگ روایت‌ها» به ابزار سلطه بدل شده، هنر انقلاب اسلامی یک حق بنیادین است. حق ملت برای شناخت حقیقت و حق نظام برای دفاع مشروع از هویت خود در برابر هجمه‌های نرم؛ بر اساس اصل ۲۴ قانون اساسی، آزادی بیان تا زمانی محترم است که با مبانی اسلام و منافع ملت منافات نداشته باشد و اینجاست که هنر انقلابی در دفاع از منطق مقاومت در چارچوب قانون و اخلاق به یک وظیفه قانونی و انسانی بدل می‌شود.

شهید آوینی، نه‌تنها در میدان مین بلکه در میدان مین رسانه‌های غربی نیز حضور داشت و با دوربین خود مین‌های تحریف را خنثی می‌کرد. خون او نه‌تنها خاک شلمچه را رنگین کرد بلکه دنیای هنر را نیز از آلایش سکولاریسم و نسبی‌گرایی فرهنگی تطهیر کرد.

امروز هنرمند انقلابی در خط مقدم جنگ ترکیبی دشمن است. او باید مانند آوینی، مسئول، آگاه و عدالت‌محور باشد. هنر انقلاب اسلامی، مصداق بارز «حق مقاومت فرهنگی» است؛ همان حقی که در اسناد بین‌المللی حقوق بشر نیز به رسمیت شناخته شده اما در میدان عمل همواره مورد هجمه رسانه‌ای و سانسور غرب قرار گرفته است.

یاد مرتضی آوینی، تنها تجلیل از یک شهید نیست بلکه دعوتی برای بیداری هنرمندان، برای ایفای نقش اجتماعی و حقوقی‌شان در دفاع از حقیقت است. روز هنر انقلاب، فریادی است بر سر این جهان وارونه که «هنر اگر در خدمت نور نباشد، خود تاریکی است.»