شبی که آسمان از فریاد آزادی لرزید

شب در سکوت سنگین خود فرو رفته، اما ایران بیدار است. چراغ‌ها در هر خانه روشن‌ و قلب‌ها در تب و تاب یادآوری آن روزهای آتش و خون می‌تپند. ناگاه، سکوت شب شکسته می‌شود و از هر بام، از هر کوچه، از هر سینه‌ای که عشق به میهن را در خود شعله‌ور دارد، ندایی آشنا برمی‌خیزد:

"الله‌اکبر!"

فریادی که نه یک واژه بلکه رعدی در دل تاریخ است ، این ندا پژواک خروش مردمی است که روزی زنجیر استبداد را دریدند و کاخ ظلم را به زیر کشیدند. ندایی که از حنجره‌های خسته اما استوار برمی‌خیزد،  شبی را زنده می‌کند که تاریکی در برابر نور ایمان رنگ باخت، شبی که فریادهای خشم و آزادگی، لرزه بر اندام شب‌پرستان تاریخ افکند.

امشب، ایران یکپارچه حماسه است. هر بانگ "الله‌اکبر" گویی پتکی است که بر دیوارهای ظلم فرود می‌آید گویی طنین گام‌های ملتی است که راه خود را یافته‌اند و در برابر هیچ طوفانی سر فرود نخواهند آورد. این شب، شبی که خورشید استقلال و آزادی سر برآورد و سحر پیروزی را بر این سرزمین مقدس تاباند.

و این فریادها، این بانگ‌های شب‌شکن، عهدی دوباره‌اند با آنانی که رفتند، با آنانی که ماندند و با آنانی که پرچم این انقلاب را بر دوش گرفته‌اند. امشب، ایران می‌غرّد، ایران می‌خروشد، ایران فریاد می‌زند: "الله‌اکبر!"