مربی اصلی فرزندان شهیدم امام خمینی« ره » بودند

فروغ مُنهی، مادر شهیدان داوود، رسول و علیرضا خالقی پور از شهادت سه سالار شهید خود گفت: داوود اولین فرزند خانواده متولد ۱۳۴۴ و دانش آموز کلاس چهارم اقتصاد بود که در دبیرستان شریعتی تحصیل می کرد؛ در سن ۱۸ سالگی، سال ۱۳۶۲در عملیات خیبر، منطقه جزیره مجنون به شهادت رسید. رسول پسر دوم خانواده متولد ۱۳۴۶ مثل برادرش در مدرسه شریعتی منطقه محصل بود؛ موقع شهادت درسش تمام و با جواب کنکور در دانشگاه قبول شده بود. رسول ۱۹ سال سن داشت و در منطقه عملیاتی شلمچه، سال ۱۳۶۷ به همراه برادر کوچکترش علیرضا در آغوش هم شهید شدند. علیرضا متولد ۱۳۵۰ و از دانش آموزان رشد منطقه، کلاس دوم ریاضی بود که در سن ۱۶ سالگی به شهادت رسید.

مادر شهیدان خالقی پور، از ویژگی های اخلاقی فرزندان خود این گونه روایت کرد: پسران من و همه شهدا از آسمان نیامدند و پیغمبر زاده هم نبودند؛ در این مرز و بوم و خانواده بزرگ شدند. این فرزندان را انقلاب ساخت. مربی اصلی آن ها امام خمینی« ره » بودند. از جهاتی دیگر شخصیت آن ها در مساجد ساخته شد. وقتی جنگ شروع شد آن ها غیرت داشتند و گفتند: فعلا برای حفظ وطن و کشور به میدان جنگ می رویم و بعد از پایان جنگ و پیروزی درسمان را ادامه خواهیم داد.

مادر سه سالار شهید، در ادامه ویژگی های اخلاقی فرزندان رشیدش افزود: صبوری، ویژگی بارز داوود بود و ایمان بسیار قوی داشت؛ در مساجد او را به اصطلاح آچار فرانسه مسجد می شناختند. رسول باهوش و زرنگ بود. علیرضا با وجود جنگ و مسئله شهادت برادرش و حضورش در جبهه، با این که دانش آموز مدرسه رشد بود؛ همیشه در درس هایش نمونه بود. پدر بچه ها هم وقتی امام خمینی«ره» فرمودند: بسیج بیست میلیونی باید تشکیل شود» به همراه فرزندانش عضو بسیج شدند.

مادر شهیدان خالقی پور، در پایان توصیه هایی نیز برای خانواده ها، مربیان و دانش آموزان داشت و افزود: پدر و مادر ها بدانند فرزندان امروز با دیروز فرق دارند. باید کمی آن ها را آزاد بگذارند. پدر و مادر ها باید با عمل و زبان خوش به آن ها حرف هایشان را بقبولانند. بچه های امروز حرف زور نمی پذیرند. مربیان مدارس هم مسئول تربیت بچه ها هستند و دانش آموزان از ابتدای روز در اختیار آن ها قرار دارند؛ پس باید مربیانی انتخاب کرد که خودشان هم خود ساخته باشند. تا بتوانند بچه ها را بسازند. سفارش من به دانش آموزان این است که اگر می خواهند رستگار شوند؛ خودسازی کنند و ادامه دهنده راه شهدا باشند. در خاتمه از مدارس و خانواده ها می خواهم ارتباط نزدیکی با هم داشته باشند و با کمک هم این بچه ها را بسازند.