در گفت‌وگو با پانا بررسی شد
چرا نیروی انسانی از بازار کار انتخاب می‌شود، نه از مراکز فنی و حرفه‌ای
تهران (پانا) - نایب‌رئیس کمیسیون تخصصی کشاورزی اتاق بازرگانی، صنایع، معادن و کشاورزی ایران عنوان می‌کند که نیرویی که به‌تازه‌گی از دانشگاه علمی کاربردی یا مراکز فنی و حرفه‌ای فارغ‌التحصیل شده است عموماً با علم روز موردنیاز صنایع آموزش ندیده است و درنهایت کارخانه‌دار چاره‌ای ندارد مگر اینکه برای انتخاب نیروی انسانی به بازار کار مراجعه کند.
دهه ۵۰ با افزایش ناگهانی قیمت نفت در بازارهای جهانی دولت هم بر آموزش‌های فنی و حرفه‌ای توجه متفاوتی نسبت به گذشته پیدا می‌کند تا جاییکه تغییرات زیادی در نسبت آموزش فنی و حرفه‌ای به آموزش نظری به وجود آمد. بطوریکه تعداد هنرآموزان از ۴ درصد کل دانش‌آموزان متوسطه در سال تحصیلی ۵۱-۵۰ به ۶/۲۳ درصد (بالاترین وضعیت) در سال تحصیلی ۵۸- ۵۷ رسید که بیشتر آن‌ها (۴۳درصد) در رشته خدمات و بازرگانی اشتغال به تحصیل داشتند. باوجود رشد نظام آموزش فنی و حرفه‌ای چه ازنظر کمی و چه ازنظر کیفی، توانائی پاسخگوئی به نیازهای اقتصادی حاصل نشد.
روایتی ازآنچه بر آموزش‌های فنی و حرفه‌ای گذشته است
بعد از پیروزی انقلاب اسلامی ایران، تغییرات متعددی به‌منظور بهبود وضعیت و توسعه کمی و کیفی آموزش‌های فنی و حرفه‌ای صورت گرفت. بخشی از این تغییرات و تحولات مانند اجرای طرح کاد، تأسیس هنرستان‌های جوار کارخانه‌ای و برقراری کارآموزی در برنامه درسی هنرستان‌ها در دهه اول انقلاب تغییراتی را در نظام آموزش فنی و حرفه‌ای به وجود آورد بدون اینکه در ساختار آن تغییری ایجاد شود. سرانجام، تدوین طرح و اجرای نظام جدید آموزش متوسطه در آموزش‌های رسمی، نوع جدیدی از آموزش‌های فنی و حرفه‌ای را با نام شاخه کار دانش در قالب نظام جدید آموزش فنی و حرفه‌ای ارائه کرد و به سمت نزدیک کردن آموزش‌ها به دنیای کار پیش رفت. علاوه بر آن، اقدامات دیگری در بخش آموزش‌های فنی و حرفه‌ای غیررسمی مانند سپردن آموزش‌های کشاورزی به آموزش و پرورش، تأسیس شورای عالی هماهنگی فنی و حرفه‌ای و همچنین تأسیس سازمان فنی و حرفه‌ای در وزارت کار با هدف تحقق وحدت و ایجاد هماهنگی بین آموزش‌های فنی و حرفه‌ای صورت گرفت.
جای خالی تربیت تکنسین در آموزش و پرورش
امیر یوسفی، نایب‌رئیس کمیسیون تخصصی کشاورزی اتاق بازرگانی، صنایع، معادن و کشاورزی ایران در گفت‌وگو با پانا با اشاره به اینکه دنیا به سمت تربیت تکنسین رفته است، گفت: «در دنیا موضوع تربیت تکنسین مطرح است ولی در ایران مدرک‌گرایی دغدغه شده است و تکنسین‌ها به حاشیه رفته‌اند.»
وی افزود: «در همه جای دنیا بحث این است که فردی که قرار است مدرک کشاورزی داشته باشد باید بداند که قرار است به مزرعه برود و کار کند و قرار نیست پشت میز بنشیند. متأسفانه اکنون فردی مدرک فوق‌لیسانس کشاورزی دارد اما اقلام کشاورزی را به‌خوبی از هم تشخیص نمی‌دهد و این یعنی کار عملی نکرده است. متأسفانه تمام‌وقت نیروی انسانی‌مان را صرف حفظیات کرده‌ایم.»
مدرک صرف تخصص نمی‌آورد
یوسفی با اشاره به اینکه ۸ خط تولید کشاورزی دارد و برای جذب نیرو صرفاً به مدرک اکتفا نمی‌کند، اظهار کرد: «من در بحث فرآوری کشاورزی فعال هستم و اگر بخواهم نیروی انسانی جذب کنم مدرک برایم مهم نیست و نگاه می‌کنم که در میدان عمل و اجرا چه توانمندی‌هایی در نیروی انسانی مورد نظرم وجود دارد. اینکه مدرکی یا مقاله‌ای تهیه شده، خوب است اما ملاک نیست.»
آموزش‌ها متناسب با بازار کار باشد
یوسفی عنوان کرد: «باید اکنون بدنه دانشگاه‌های علمی و کاربردی یا هنرستان‌ها و مراکز فنی و حرفه‌ای باید به بخش خصوصی اتصال داشته باشند. یعنی نیرویی که قرار است جذب شود باید متناسب با شرایط روز بازار کار آموزش ببیند.»
ناگزیریم نیروی انسانی را از بازار کار بگیریم نه مراکز فنی و حرفه‌ای
نایب‌رئیس کمیسیون تخصصی کشاورزی اتاق بازرگانی ایران با اشاره به اینکه صنایع ناگزیر هستند نیروی انسانی خود را از بازار کار بگیرند، گفت: «بارها به فنی و حرفه‌ای‌ها اعلام کرده‌ایم که ما نیروی متخصص نیاز داریم و نیرویی می‌خواهیم که تکنسین باشد اما آنچه می‌خواهیم حاصل نمی‌شود. درنهایت ناگزیر هستیم برای پیدا کردن نیرو به بازار کار مراجعه کنیم و دیگر به آن هنرستان یا مرکز فنی و دانشگاه علمی و کاربردی مراجعه نمی‌کنیم.»
یوسفی افزود: «این در حالی است که ارتباط میان آموزش و پرورش و بازار کار می‌تواند از طریق اتاق‌های بازرگانی که بخش خصوصی است و کمیسیون‌های مختلف دارد، برقرار شود. برای مثال در بخش کشاورزی، صنعت یا خدمات فنی و مهندسی می‌توان از تشکل‌ها کمک گرفت و از ظرفیت بخش خصوصی مدارس استفاده کنند تا نیروهای انسانی که آموزش می‌دهند بر اساس علم و دانش روز و نیاز روز بازار آموزش ببینند.»
وی افزود: «همه این‌ها کمک‌کننده است تا از فضاهای اداری نیروی انسانی ما رها شوند و بخش خصوصی هم دنبال تخصص و دانش نیروی انسانی است. کشاورزی و تولید میز و صندلی نمی‌خواهد اما نیروی انسانی ما دائم دنبال میز و صندلی است و بخش خصوصی از نیروی انسانی کار می‌خواهد.»
ارسال دیدگاه