کودکان کار یا سرگردان (۲)

این عارضه شوم منحصر به کشور ما نیست از کوچه های غبار آلود افغانستان تا خیابانهای پر زرق و برق نیویورک این پدیده شوم در سراسر پهنه ی گیتی به نام کودک خیابانی شناخته شده است و معمولترین آسیب اجتماعی است که تقریبا نتایج یکسان و دقیقا مشابهی دارد.

فقر والدین،طلاق ، مرگ و اعتیادشان بستر آشکار ساز این آسیب است و خیابانها برای این سرما یه های ملی به مانند دانشگاهی است که آزمون ورودی آن دله دزدی، وقاهت و سماجت است و دوران تخصصی آن در مراکز کانون اصلاح و تربیت و نهایتا زندانهاست.

از جمله مشکلاتی که کودکان با آنها روبرو می شوند عبارتند از :

انجام کارهای سخت و زیان آور یا دوری از خانواده و محروم بودن از مهر و محبت خانواده ، باز ماندن از تحصیل، بیماری های جسمی و مشکلات بیشمار دیگری که در برخی موارد با افتادن در دام گروههای سازمان یافته تبهکاری، به مراتب تبعات بد تر و بیشتری گریبان گیر آنها می شود .

در مورد کودکان کار تعاریف مختلفی شده است :

کودک: بر اساس ماده ۱ پیمان نامه حقوق کودک و سازمان یونیسف به افرادی اطلاق می شود که کمتر از ۱۸ سال سن دارند

کودک خیابانی: به کودکانی اطلاق می شود که در شهرهای بزرگ برای ادامه بقاء خود مجبور به زندگی در خیابانها هستند ، این کودکان وقت زیادی را در خیابان زندگی یا سیر می کنند و خیابان منبع معاش این کودکان است.

از این کودکان به طور شایسته و مطلوب توسط بزرگترها نگهداری نمی شود به طور کلی کودکان کار به دو دسته اصلی کودکان بی سرپرست و بد سرپرست تقسیم می شوند و کودکان بزهکار کودکان کار - اتباع بیگانه- کودکان مبتلا به بیماریهای صعب العلاج یا روانی و معلول و کودکانی که با غیر از پدر یا مادر زندگی می کنند از جمله زیر مجموعه های این دو دسته اند...

ادامه دارد.

مهدی حسینی