محیط زیست نعمت بی‌کران خداوندی

طبیعت، قلب تپنده زمین و عضو‌ جدانشدنی و بکری از جاذبه‌های فراوان میهن عزیز ما، ایران است، نیاکان ما همواره با طبیعت، انس و الفتی بی‌مانند داشته‌اند، نوروز و پاسداشت آن، سندی است بر این حقیقت که رویش دوباره طبیعت با بهار زندگانی مردمان این سرزمین گره خورده است.

اکنون که زمستان اندک اندک، دامن سرد و سفیدش را جمع کرده و بهار بر سر مردمان سایه سبز سرزندگی افکنده است، اکنون که آواز چکاوک‌ها و نوای بلبلان نوازشگر گوش ماست، جا دارد که به این مهربان سری بزنیم و با آن پیوندی تازه کنیم ، مبادا زندگی صنعتی، فرصت همنشینی و همدلی کردن با طبیعت را از ما سلب کند.

صادق آل محمد(ع)، چه زیبا فرمود: «زندگی جز با سه چیز خوش نمی شود؛ هوای پاک، آب فراوان گوارا و زمین نرم و آماده زراعت.» و جد بزرگوارش، رسول خدا(ص) که گفت: «هر که نهالی بکارد، خداوند به مقدار میوه‌ای که از آن درخت به دست می‌آید، در نامه اعمال او پاداش می‌نویسد.»

۱۳ فروردین در تقویم ایران، «روز طبیعت» نامگذاری شده است ، اگر در این روز به دامان طبیعت می‌رویم، شایسته است از رها کردن زباله، شکستن شاخه درختان، روشن کردن آتش و صدمه زدن به طبیعت بپرهیزیم، این روز زیبا فرصتی‌ست تا فرهنگ احترام به طبیعت را بیاموزیم و به دیگران نیز آموزش دهیم.

همه نعمت‌های خداوندی، امانتی در دستان ما و شایسته شکرگزاری هستند، محیط‌زیست نیز نعمتی از سوی خداست که ماندگاری آن نیازمند نوازش دستان پر مهر ماست، باشد که میراث‌داران خوبی برای نسل فردا باشیم.

«بر طرف کوه و دشت، روز طواف است و گشت، وقت بهاران گذشت، گفته سعدی بیار»

*دانش‌آموز خبرنگار پانا