بخاری را کم کنیم

در احساس امنیت همدیگر را بفهمیم. کم کردن شعله‌های بخاری در روزهای سرد خود یک فهم لطیف از جوانمردی است. این که حواس‌مان به آدم های پایان خط گاز باشد. این که شعله بخاری را کمتر کنیم تا خانه‌های بیشتری گرمتر شود. بدانیم علاوه بر احساس درونی همدلی، روی گشاده زمینه لازم برای دوستی با مردم را فراهم می کند. نزدیک شدن به آن‌ها، درک بهترشان و تأمین نیازمندی‌هایشان را فراهم می‌کند. کاسبی که با روی خوش هنوز هم حساب دفتری دارد، پزشکی که بر سر در مطبش نوشته است از نیازمندان حق ویزیتی دریافت نمی‌شود، رهگذری که بدون آنکه فرد نیازمند متوجه کمک او شود و احساس شرم کند، هزینه دارو و مایحتاج او را می‌پردازد و راننده‌ای که با یک صلوات برای امواتش، مسافرش را بدرقه می‌کند، از جنس همین جوانمردان هستند که امثالشان دور و برمان کم نیستند، اما به بیشتر شدنشان نیاز داریم. تکثیر آدم هایی چنین فراوان شدن حالِ خوش را به دنبال دارد. مرحله بعدی آن می شود، انفاق و بخشش که از مصادیق برجسته جوانمردی و فتوت در جامعه است. این کلام روشن مولا علی(ع) است که: «سه چیز است که عین مروت و جوانمردی است: بخشش در حال تنگ‌دستی، تحمل و صبوری بدون آنکه انسان زیر بار ذلت برود و خودداری از خواهش و درخواست.» این روزها و در این وضع اقتصادی سخت، کم نیستند کسانی که به نیازهای دیگران به اندازه نیازهای خودشان توجه می‌کنند، مانند خیل گسترده جوانمردانی که پیشترها در زمان شیوع کرونا از دریافت اجاره‌بهای میلیونی املاک خود چشم‌پوشی کردند، یا با حضور گسترده در پویش «کمک مؤمنانه» دنیا را از همدلی مردم ایران به تعجب واداشتند یا با تشکیل گروه‌های خودجوشی در فضای مجازی برای تأمین نیازهای ضروری مردم مانند دارو و کپسول اکسیژن، شبکه درمان را از زمین‌گیر شدن نجات دادند. الان هم گونه‌های متنوع این فتوت را در گوشه و کنار شهر در حال "رویش" می بینیم. حتی دامنه جوانمردی‌شان خانه های سرد روستاها را هم گرم می کند.

*کارشناس رسانه