درد و دل دامداران کوهرنگی از هزینه بالای علوفه و خوراک دام؛ چوب لای چرخ دامداران گذاشته‌اند
کوهرنگ (پانا) - یکی از دامداران روستای دره بید شهرستان کوهرنگ، ضمن اینکه شغل دامداری را در صنعت گوشت و لبنیات بسیار مهم و حائز اهمیت دانست، هزینه‌های بالای علوفه و خوراک دام را نیز از مشکلات اساسی دامداران برشمرد.
«دره بید » روستایی کوچک با جمعیتی قریب به ۲۰۰ نفر است که در شهرستان کوهرنگ واقع شده است. مردمان این روستا همگی کشاورز هستند و اکثرا در کنار کشاورزی به دامپروری هم مشغول هستند. با شروع فصل تابستان،کار خانوار های کشاورز و دامدار، دوچندان می شود چرا که آنها در این گرما، هم باید محصولات کشاورزی خود را درو کنند و هم اینکه به دامداری بپردازند.
یکی از دامداران روستای دره بید در گفت وگو با پانا در خصوص شیوه دامداری سنتی در این روستا و تامین علوفه برای دام ها گفت: «از آنجایی که مردم روستای دره بید همگی در این روستا مزارع کشاورزی دارند از اواخر فروردین تا اواسط مهر ماه که هوا معتدل و چراگاه ها برای چرای گوسفندان علوفه کافی دارد؛ گوسفندان خود را به چرا می بردند. با نزدیک شدن به دومین ماه فصل پاییز نیز، تعدادی از آنها روستا را برای دسترسی به چراگاه‌های مناسب به مقصد مناطق گرمسیری از جمله خوزستان ترک می کنند و تعدادی دیگر نیز، دام های خود را در همین روستا درون آغل نگهداری و علوفه آنها را تامین می کنند.»
وی در خصوص نحوه درآمد دامداران عنوان کرد: «در شغل دامداری علاوه بر فروش گوشت گوسفندان از طریق تهیه و فروش لبنیات، کشک، قارا،روغن محلی و ... نیز می توان درآمد کسب کرد. اما هزینه های تامین نهاده آن‌قدر بالاست که ما بخش زیادی از درآمد خود را صرف خرید علوفه می کنیم.»
وی در خصوص مشکلات دامداری گفت: «دامداری شغل سخت و پر زحمتی است. یک دامدار در طول ۱۲ ماه سال همواره به فکر تامین علوفه، واکسینه کردن گوسفندان، دسترسی به چراگاه و .... است. یکی از مشکلات اساسی این شغل، هزینه های بالای خوراک دام است. با وجود این مشکل ما ناچاریم که تعدادی از گوسفندان خود را بفروشیم تا بتوانیم هزینه های خرید خوراک دام و علوفه را تامین کنیم.»
این دامدار روستایی ادامه داد: «شغل دامداری در تهیه گوشت و لبنیات کشور اهمیت و نقش بسزایی دارد. زیرا دامداران از پایه های اساسی صنعت تولید گوشت و لبنیات هستند و نحوه چگونگی پرورش دام توسط آنها در کیفیت تولید گوشت و لبنیات بسیار موثر است. اگر دامدار برای دام ها علوفه بی کیفیت تهیه کند و یا به موقع دام های خود را در برابر بیماری ها واکسینه نکند، سلامت مصرف کننده هم به خطر می افتد. بنابراین از دامداران در تهیه علوفه باکیفیت و واکسینه کردن دام ها باید حمایت مالی شود تا هم چرخ صنعت تولید گوشت و لبنیات به خوبی بچرخد و هم اینکه دامدار از این شغل پرمشقت بتواند درآمد خوبی به دست آورد و مخارج زندگی خود را تامین کند، چون دامدار هم به جز این کار، شغل دیگری ندارد و تنها راه امرار معاش او از طریق همین کار است.»
وی افزود: «مردم روستای ما از همان زمان قدیم دامدار بوده اند و این شغل پدری و آبا و اجدادی ماست که نسل به نسل منتقل شده و به ما رسیده است. اگر از دامداران حمایت شود دیگر لازم نیست مردان این روستا که به دامداری مشغول هستند این شغل را بخاطر مشکلات اقتصادی و بی صرفه بودن کنار بگذارند و در این هوای بسیار گرم تابستان برای کار راهی عسلویه و بندر عباس شوند.»
این دامدار زحمت کش در ادامه در خصوص تاثیر خشکسالی بر روند دامداری گفت: «زمانی که در یک منطقه خشکسالی به وجود آید و آن منطقه با کمبود آب و بارش مواجه شود، محصولات زراعی هم آسیب می‌بییند و دچار آفت می‌شوند در نتیجه ثمره خوبی نمی‌دهند و بخش عمده‌ای از آنها کیفیت مرغوب خود را از دست می‌دهند. علاوه بر آن علوفه برای دام‌ها نیز کم می‌شود و با کمبود علوفه قیمت آن بالا می‌رود و باری به مشکلات دامداران اضافه می شود. علوفه ای هم که به دست دامدار می‌رسد بی‌کیفیت است و کیفیت نامرغوب علوفه سبب می‌شود گوشت و لبنیات تولید شده هم به خوبی گذشته نباشند.»
وی در پایان در پاسخ به این سوال که آیا توان تغییر دامداری سنتی به صنعتی را دارند یا خیر، گفت: «تغییر شیوه دامداری از سنتی و صنعتی کار ساده ای نیست. این کار به سرمایه زیادی نیاز دارد. ما برای اینکه دامداری سنتی را به دامداری صنعتی تغییر دهیم باید سرمایه کافی داشته باشیم تا بتوانیم ابتدا مکانی برای نگهداری از دام ها تاسیس کنیم، دستمزد کارگران را بپردازیم و علوفه و خوراک دام ها را هم تامین کنیم. این تازه اول کار است ما بعد از طی این مراحل تازه باید ببینیم که خروجی و درآمد ما از این کار چقدر است که البته با وجود شرایط بد اقتصادی این کار اصلا برای ما نمی صرفد و بسیاری از دامداران در سال گذشته به ویژه دامدارانی که به پرورش گاو مشغول بودند به خاطر خرج زیاد و درآمد کم این کار، به ناچار دام های خود را به کشتارگاه بردند و این کار را کنار گذاشتند.»
دانش آموز خبرنگار: حکیمه علیخانی
ارسال دیدگاه