کارشناس مراقبت و پیشگیری از آسیب‌های اجتماعی ناحیه یک شهرری:
عدم خودمراقبتی دانش‌آموزان در پساکرونا، سبب بروز خشم و پرخاشگری در آنان می‌شود
شهرری (پانا) - کارشناس مراقبت و پیشگیری از آسیب‌های اجتماعی ناحیه یک شهرری، عدم خودمراقبتی و آموختن مهارت «نه» گفتن را، از جمله مشکلاتی دانست که دانش‌آموزان در دوران پساکرونا با آن مواجه هستند و این عوامل را، زمینه‌ساز مشکلاتی مانند خشم و پرخاشگری در آنان عنوان کرد.
وجیهه حامدی، کارشناس مراقبت و پیشگیری از آسیب‌های اجتماعی آموزش و پرورش ناحیه یک شهرری، در گفت‌و‌گو با پانا اظهار کرد: «همه‌گیری ویروس کرونا سبب کاهش تعاملات اجتماعی افراد جامعه با یکدیگر شد؛ از این رو، دانش‌آموزان به عنوان قشری مهم از جامعه، از این قائده مستثنی نبودند؛ لذا بزرگترین مشکلی که می‌توان در دوران پساکرونا شاهد آن بود، عدم خود مراقبتی در دانش‌آموزان است.»
وی افزود: «از دیگر مشکلاتی که در پساکرونا شاهد آن هستیم، عدم برخورداری از مهارت «نه» گفتن و ارتباط موثر در دانش‌آموزان است؛ از این رو، عدم برخورداری از این مهارت‌های مهم توسط دانش‌آموزان، می‌تواند زمینه‌ساز مشکلات ناشی از خشم و پرخاشگری در آنان باشد که در مراحل بالاتر سبب تشکیل مسائل قانونی برای آنها می‌شود.»
حامدی انسان‌ها را، همانند سرنشینان کشتی‌ای دانست که عملکرد هر یک از آنها، در سرنوشت تمامی سرنشینان تاثیر دارد: «تمامی افراد به عنوان عضوی از یک جامعه از محیطی که در آن زندگی می‌کنند جدا نبوده و در قبال عملکرد خود و اطرافیانشان، مسئول هستند؛ از این رو، به تبع در جامعه دانش‌آموزی هر اتفاقی که برای عضوی از این جامعه صورت پذیرد، به صورت یک تشکیلات و شبکه‌ای روی بقیه دانش‌آموزان اثر می‌گذارد.»
وی ادامه داد: « هنگامی که در یک جامعه اتفاقی برای فرد یا گروهی از آن می‌افتد، تمامی جامعه از آن اتفاق متاثر شده و اثر منفی‌اش را لمس می‌کنند؛ از این رو، شرایط نامساعد یک دانش‌آموز علاوه بر اینکه خود او را تحث تاثیر قرار می‌دهد، سبب بروز اختلال در روند تحصیل و زندگی سایر دانش‌آموزان می‌شود؛ بنابراین مراقبت و پیشگیری از آسیب‌های اجتماعی در دانش‌آموزان از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.»
این کارشناس مراقبت و پیشگیری از آسیب‌های اجتماعی، بر اهمیت نقش مربیان تربیتی در راهنمایی و پیشگیری از بروز مشکلات اجتماعی در دانش‌آموزان تاکید کرد: «اگر مربیان تربیتی بتوانند با عملکرد شایسته، خود را به عنوان یک الگو و نمادی از یک فرد وارسته به دانش‌آموزان معرفی کنند و شرایط را به گونه‌ای مهیا کنند تا ارتباط خوبی میان آنها و دانش‌آموزان برقرار شود، می‌تواند یک منبع مفید و موثق، برای یادگیری مهارت‌ها، کسب تجارب و اشتراک گذاشتن دانش، با دانش‌آموزان باشد.»
حامدی، ارتباط موثر میان اولیا و دانش‌آموزان را، نیازمند استمرار و شروع آن از سنین ابتدایی رشد کودک دانست و عنوان کرد: «ما نمی‌توانیم برای والدین مقطعی توصیه‌هایی در زمینه ارتباط‌گیری موثر با فرزندانشان داشته باشیم؛ از این رو، اگر قرار بر این باشد که والدین بتوانند اثرگذاری زیادی روی فرزندانشان داشته باشند، باید این مهم را از همان سنین کودکی شروع کنند؛ از این رو، بهترین زمان برای شروع این کار، دو سالگی به بعد است.»
وی تصریح کرد: «اگر والدین به صورت جدی ارتباط خود را از این سن با فرزندانشان آغاز کنند، می‌توانند به آن ارتباط موثر دست یابند؛ از این رو، پس از شکل‌گیری این ارتباط خوب والدین می‌توانند نقطه نظرات، خواسته‌ها و ایده‌های خود را، با فرزندانشان در تمامی مراحل رشد در میان بگذارند؛ بنابراین اگر خانواده‌ای از این مهم غافل بوده و در سنین نوجوانی فرزندشان به فکر ارتباط‌گیری موثر افتاده است، در مسیری گام خواهد نهاد که با سختی‌ها و چالش‌های بسیاری سنگ فرش شده است.»
دانش‌آموز خبرنگار: فاطمه بختیاری
ارسال دیدگاه