بعد از سی و یک سال هنوز نتوانستم از آموزش کنار بکشم

علی مهدوی کیا مدیر دبستان شهید سینا روستای عزت الدین از توابع میاندورود در رابطه با ورود خود به دنیای معلمی به پانا گفت: «بخاطر علاقه و اصرار پدرم ، به شغل معلمی روی آوردم. من علاقه چندانی به کارمندی و شغل های فرهنگی نداشتم بیشتر دوست داشتم در بازار آزاد و اقتصاد کار کنم، بنده از دسته آدم هایی بودم که اول وارد فضای کاری ام شدم، بعد عاشق کارم شدم.ر

وی ادامه داد: «پس از اینکه معلم شدم احساس کردم شغلم شغلی است که حتی با گروه خونی ام هم مطابقت دارد، روز به روز بیشتر با آن عجین شدم، در آن غرق شدم و عاشق کارم شدم؛ طوری که بچه ها را بسیار بسیار دوست داشتم و دارم، اکنون که با شما صحبت می کنم سی و یکمین سال خدمتم است و یک سال از بازنشستگی ام گذشته ولی هنوز هم به کارم ادامه می دهم چون نتوانستم با خودم کنار بیایم که از آموزش کنار بکشم.»

علی مهدوی کیا در رابطه با شروع کار خود اظهار کرد: «من سال ۱۳۷۰ دیپلم اقتصاد گرفتم همان سال دانشگاه تربیت معلم ساری قبول شدم، اما برای تحصیل ما را به شهر آق قلا فرستادند. اولین محیط کاری ام در مدرسه روستای اسماعیل محله نکا بود. در آنجا به عنوان مدیر آموزگار شروع به کار کردم؛ هم مدیر مدرسه بودم هم پایه های چهارم و پنجم را تدریس می کردم‌.»

وی افزود: «از نظر من چند ویژگی برای شغل معلمی وجود دارد که باید در گزینش معلمان حتما لحاظ شوند. اولین چیز داشتن سواد کافی است و دومین ویژگی که به نظرم از اولی مهم تر است، عاشق بودن است. همانطور که شهید رجایی می گفت: معلمی یک شغل نیست. واقعا معلمی یک هنر هست، معلمی عشق است و اگر معلمی واقعا عاشق نباشد در کارش موفق نخواهد شد.»

این مدیر پرتلاش مدرسه در پاسخ به این که آیا در این چند سالی که معلم بودید دوست داشتید فرزندتان شاگرد معلمی همانند شما باشد، عنوان کرد: «صد در صد ، من همیشه سرکارم اینطور فکر می کنم که بچه هایی که در کلاس و مدرسه من هستند، فرزندان من هستند و همیشه با این دیدگاه کار می کنم و طبیعتا دوست دارم معلمان فرزندانم هم با این نظر به آموزش و پرورش آنها بپردازند.»

وی در پایان گفت: «هدف اصلی ما فرهنگیان پرورش دانش آموزان به شکل شهروندان مطلوب است. یعنی ما مأمور این نیستیم که بچه ها حتما پزشک، مهندس و ... بشوند، ما باید دانش آموزان مان را یک شهروند مطلوب بار بیاوریم که وقتی بزرگ شدند از پس زندگی خودشان بر بیایند. بچه های ما دوستی را خوب بلد نیستند، خوب زندگی کردن، شاد بودن و خیلی از ویژگی های زندگی را خوب بلد نیستند. من می خواهم بگویم در آموزش دانش آموزان دوره ابتدایی کم کاری می شود. خیلی از همکاران اهداف اصلی را نمی‌شناسند. اولین و آخرین هدف ما این است که دانش آموزان را با مهارت های درست زندگی آشنا کنیم و خروجی دانش آموزان ما این گونه باشد که وقتی بعده ها به عنوان افراد در جامعه ای زندگی می کنند، از زندگی لذت ببرند.»

دانش آموز خبرنگار: نسیم اکبری