مادر شهید دانش‌آموز در گفت و گو با پانا:
شهید با شهادت خود، پیروزی به دست آورد
ملارد(پانا) - اگر بگویند لقب بزرگترین قلب دنیا به چه کسی می‌رسد، بدون شک نام مادر شهید را خواهند گفت. هر کسی فرزندی داشته باشد می‌داند که پاره تن خود را با دنیا عوض نخواهد کرد، اما یک مادر شهید، فرزندش را در راه خدا می‌دهد تا آرمان‌ها و اعتقاداتش حفظ شود.
شهید حسین حسین‌آبادی، یادگار حمزه‌علی، دهم شهریور ماه سال ۱۳۴۸ در شهر ملارد در خانواده‌ای مذهبی دیده به جهان گشود و روز ولادتش مصادف با تاسوعای حسینی بود، پدرش کارگر ساده و زحمتکش و عاشق آقا ابا عبدالله الحسین(ع) بود.
مادر شهید از خاطرات دوران تحصیل پسرش به پانا می‌گوید: «حسین دوره ابتدایی و راهنمایی را در مدرسهِ وصال شیرازی واقع در ملارد با موفقیت گذراند و در تمام دوران تحصیل نمرات خوبی داشت و تمامی معلم ها از درس و ادب و اخلاق او رضایت کامل داشتند.»
وی درباره خاطره جبهه رفتن فرزند شهیدش عنوان می کند: «پس از پیروزی انقلاب اسلامی و آغاز جنگ تحمیلی شور و شوق عجیبی برای رفتن به جبهه در او پیدا شد. ابتدا با او مخالفت کردم ولی او با پا فشاری توانست رضایت من را جلب کند و از طرف بسیج برای رفتن به جبهه ثبت نام کرد. دوران آموزشی خود را در پادگان شهید همت گذراند و پس از ۵۰ روز دورهِ آموزشی، یک مرتبه در ماه مبارک رمضان به مرخصی آمد و بعد به جبهه اعزام شد.»
مادر حسین می‌گوید: «از کلاس اول راهنمایی می‌گفت می‌خواهم به جبهه بروم که بالاخره سوم راهنمایی رفت، بعد از صحبت‌هایی که با من کرد راضی بودم، مانعش نشدم پدرش هم از ابتدا راضی بود. گفتم: آخر تو چه خدمتی می‌توانی انجام بدهی؟ می‌گفت: من می‌میرم و یک پیروزی به دست می‌آوریم. الگوهای او رزمندگانی بودند که در جبهه با آن‌ها آشنا شده بود و تبعیت از رهبری از هر چیزی برای او مهم تر بود.»
مادر این شهید دانش‌آموز در خصوص شهادت فرزندش گفت: «بعد از ۵۰ روز دوره آموزشی به مهران رفت و بعد از پیروزی در عملیاتی که در مهران انجام شد، همه به سنگرشان می‌رفتند که یک دفعه یک خمپاره به سنگری که حسین داخلش بود، اصابت می‌کند و در هجدهم تیر ماه ۱۳۶۵ در سن ۱۷ سالگی پس از عملیات کربلای ۵ در منطقه مهران به شهادت رسید و وقتی یاد حرفهایش می‌افتادیم، می‌فهمیدیم که پیروزی همان بود.»
خبرنگار :زهرا عین‌آبادی
ارسال دیدگاه