روایت حاج تقی علایی از قیام مردم پیشوا

در آستانه سالروز قیام ۱۵ خرداد، تصمیم گرفتم با یکی از دوستانم، برای تهیه‌ گزارش به دیدار یکی از اشخاصی که در قیام ۱۵ خرداد ۱۳۴۲ در پیشوا نقش پر رنگی داشته برویم. به محل مورد نظر رفتیم. پیشوا، خیابان امام خمینی(ره)، کوچه‌ی بی‌بی‌هور، روبروی مرقد مطهر جعفربن موسی الکاظم (ع).

خانه‌ای ساده با حال‌ و هوای قدیم. میزبان، پیرمردی ۸۶ ساله و خنده‌روبود که به گرمی از ما استقبال کرد. در هر گوشه‌ای از خانه، عکس‌هایی از شهدا و لوح‌های تقدیر روی دیوارها نصب بود و در یک سمت تعدادی کتاب چیده شده بود. یکی از کتاب‌ها بیش از همه نظرم را جلب کرد، بر روی جلدش عکسی از ایشان چاپ شده بود. "صبح امید" اشعار تقی علایی.

سر صحبت را باز کردم و طی گفت و گوهایی که با او داشتم پی بردم که حدود ۱۸ هزار صفحه تاریخ نوشته و ۷ کتاب شعر به چاپ رسانده است و در حال حاضر ۳ کتاب از او در نوبت چاپ است.

حاج تقی علایی در خانواده‌ای متدین و با ایمان به دنیا آمد. مادرش استاد قرآن بود و پدرش کشاورز بود و سواد چندانی نداشت. حاج تقی از کودکی حافظ قرآن بوده و شعر می گفت. هنگام رخداد واقعه‌ ۱۵ خرداد جوانی ۲۷ ساله و کارش مداحی بوده است.

روز قبل از این رویداد در بارگاه جعفر‌بن موسی الکاظم در حضور ۶۰۰ نفر از عزادارن مداحی کرده بود. در روز ۱۵ خرداد نوحه‌هایی که سروده خودش بوده را با دل و جان و با عشق به امام حسین (ع) خوانده، که باعث شده بود هیأت‌ها را متحد کند. دو روز بعد در ۱۷ خرداد، دو ژاندام به همراه تعدادی سرباز به خانه‌اش ریختند و او را دستگیر کردند.

تقی علایی برایمان از نحوه آغاز قیام گفت و حرکت به سمت تهران و از شهید شدن تعدادی از مردم و کشاورزان، ماجرا را بسیار زیبا تعریف می‌کرد و نوحه می‌خواند. از او پرسیدم، به چه نیتی در این قیام شرکت کردید؟ گفت: شور انقلابی و علاقه‌مندی به مرجع تقلید. بنده معتقدم و ثابت می‌کنم که قیام ۱۵ خرداد، جان امام خمینی(ره) را نجات داد، زیرا مردم برای رهبر احترام خاصی قائل بودند و حاضر بودند جانشان را در مسیر عشق به ایشان و دین اسلام فدا کنند.

خبرنگاردانش آموز: سارا خاوری