یکی از اصلی ترین دغدغه ها برای دانش آموزان بحث سلامت روانی است

عرفان نادری عضو هییت رییسه مجلس دانش آموزی استان اصفهان و عضو مجلس دانش آموزی کشوری در نطق خود در آیین افتتاحیه دهمین دوره مجلس دانش آموزی گفت: همگی خسته از شنیدن حرف هایی که گوشزد می کند ایران ما در گرو من و تو جوان ایرانی است اما به کدامین امید خستگی راه رفته را در کنیم و به کدامین امید آمادگی راه پیش رو را تضمین میدهد ؟ به امید آموزش های دریغ شده سال های گذشته یا به امید حمایت های شعارگونه ای که در سال های گذشته نجوایمان شدهاست.

وی در ادامه افزود: آنچه ما از اهداف و وظایفمان در ۱۲ سال تحصیلمان در این مدارس می دانیم این است که هدف ما یادگیری و وظیفه ی ما تقلا محض تلاشی حداکثری است اما تلاش در راستا آموختن کدام نیاموخته ای ؟ راه رسم چگونه زیستن و خودشناسی ؟ یا مسیر اتلاف وقت و بیهوده زیستن .

نادری تصریح کرد: هدف آموزشی برای آینده روشن است، آینده ای که مهارت هایی را می طلبد که نه در کلاس ریاضی یادمان دادند نه در کلاس ادبیات و نه در هیچ یک از کلاس های دیگر
عضو هییت رییسه مجلسه دانش آموزی استان اصفهان بیان کرد: ما نیازمند یادگیری مهارت های حیاتی زندگی هستیم تا خود را برای آینده ای غرق در فراز و فرود آماده کنیم. مهارت هایی همچون مهارت های اجتماعی ، فرهنگی ، هنری و از این قبیل مهارت ها .
وی تاکید کرد: خود را ملزم می دانم مهمی را یاد آوری کنم که آن بحث سلامت روانی است. بحث سلامت روانی که سال هاست از یاد خیلی ها رفته ، سلامت روانی که مستقیما در آینده و حال زندگی ما دخیل است . تصور کنید دانش آموزی را که به دلیل اضطراب نتوانسته از امتحان خود نتیجه مطلوبی بگیرد و حال به دلیل عدم کسب نمره مطلوب در امتحان دچار درگیری ذهنی شده است ، اختلالی که میتواند در مواردی منجر به افت تحصیلی ، ترک تحصیل شود و حال تصورجوان ۱۹ سا له ای در پیش رویمان ظاهر می شود که بعد از شکست در تنها آزمون سرنوشت ساز زندگی اش نتوانست با روان خود و قبول نشدن در این آزمون کنار بیاید. در صورتی که اگر آموزش دیده بود که در زمان قبول نشدن در امتحانات چطور با خود کنار بیاید.
نادری در ادامه گفت: اما کجاست کلاس درس که مهارت های حیاتی زندگی را به ما آموزش دهد. کجای این مسیر ۱۲ ساله به ما آموختند خشممان را کنترل کنیم ؟ کدام کلاس راجع به حل این مشکل بود ؟ کدام معلم به ما یاد داد چطور پس انداز کنیم و چگونه از پس سختی های زندگی بر بیاییم ؟
ما در آموزش پرورش آموزش داریم و آیا پرورش هم داریم ؟
عرایضم را با سوالی پایان میدهم که گذشته حال و آینده پاسخگوی آن خواهد بود است .
آیا در تمام سال هایی که دانش آموز بودن را یدک کشیدم ام آموزش و پرورش توانسته از من انسانی متمدن و توانمند برای سازندگی کشورم بسازد یا خیر ؟
اگر پاسخ سوالم به خیر ختم پس لازم است چاره ای بیندیشیم و خواستار اندیشیده شدن چاره از سمت شما هستیم .