اعتلا بخشیدن به جایزه جمالزاده با ایجاد فضای گفتگو بین شرکت کنندگان

محمد عبدالهی که امسال هم به فکر تهیه داستان و شرکت در دومین دوره جایزه جمالزاده است، افزود: جایزه جمالزاده می تواند از قالب یک مسابقه صرف خارج شده و با ایجاد فضای گفتگو و تعامل میان شرکت کنندگان فینالیست این رویداد در قالب برگزاری نشست های متعدد، به اعتلای کیفی خود کمک کند.
وی اظهار داشت: نحوه برگزاری آیین اختتامیه که شامل انتخاب مکانی بهتر برای برگزاری و یا ایجاد فضایی صمیمانه تر است در بالا بردن سطح کیفی این رویداد نقش مهمی دارد.
وی ادامه داد: جایزه جمالزاده یک رویداد فرهنگی هنری است و انتظار می رود حال و هوای آیین اختتامیه اش با یک همایش یا کنفرانس متفاوت باشد، چنین فضایی می تواند صمیمانه و خودمانی باشد تا شرکت کنندگان در آن احساس راحتی بیشتری کنند و حضورشان در این رویداد صرف ارائه اثر و دریافت جایزه نباشد.
عبدالهی گفت: ویرایش حرفه ای تر آثار منتخب منتشر شده در دو جلد کتاب جایزه جمالزاده و معرفی نفرات منتخب و آثارشان به مردم از طریق شبکه های فضای مجازی، دو پیشنهادی است که برای جایزه جمالزاده می توان به کار برد.
وی با زندگی نگاره "جایی که توپ های هفت سنگ می روند در آنجا گم می شوند" در این جایزه شرکت کرده و یادداشت را شکلی از نوشتن می داند که از طریق آن با ادبیات اُنس پیدا کرده است.
وی ادامه داد: اوایل نوشتنم، وقتی که سررسیدها را یکی بعد از دیگری پر می‌کردم بیشتر یادداشت می‌نوشتم تا داستان، کم کم عناصرش و ساختار داستان برایم جدی‌تر از یادداشت نویسی شد، شاید برای این که از خودم ننویسم که شخصی نویسی نکرده باشم، شاید یک جور چالش بود با خودم که بتوانم ساختار را بشناسم و در ساختار متنی را بسازم.
عبدالهی خاطرنشان کرد: حالا شخصی نویسی را در چارچوب بیشتر دوست دارم، چیزی که برای من معنای روایت‌های داستانی و زندگی نگاره را می‌دهد، چیزی که به نظرم، اگر از مسیر آن به داستانی برسی، داستانی درخور خواهد شد.