بیست و یکم رمضان سالروزشهادت امام علی(ع) تسلیت باد
شهادت،متاع گرانبهایی است که هرکس قدرت خریداریش راندارد،شاهدی قدسی است که همگان لیاقت هم آغوشی بااورانمی یابندوشیرینی شهدشهادت رابه هرکسی نمی چشانند.
به گزارش پانا شهرستانهای تهران ،امیرمومنان علی(ع)،آن یکه تازعرصه عشق وشهادت،مبنای شهادت طلبی ودست یابی به این فوزعظیم رااین سان بیان میدارد وصفات عاشقان شهادت رااین گونه می نمایاندوشوروشوق خودرانسبت به آن چنین توصیف می کند: مجاهدان شهادت طلب چنان به سوی خداپرمی کشندکه تشنگان به جانب آب. بهشت درپرتوآذرخش نیزه هاست،امروزخبرهادربوته آزمون ارزیابی می شوندوبه خداسوگند که اشتیاق من به صحنه نبردوشهادت ورویارویی بادشمن،بیش ازشوقی است که آنان به زندگی شان دارند .
حضرت علی(ع)درطول حکومت خویش همواره هم آغوش باتنهایی وغربت بود،ناپایداری وسست عنصری یارانی که درهنگامه های سخت عقب می نشستند وتنهایش می گذاشتندوفرمان مولایشان رااطاعت نمی کردنداینهاهمه،سینه صبورعلی(ع)رامی فشردوقلب نیرومندش رابه دردی جانکاه مبتلا ساخته بودتاآنجادرآغوش کشیدن مرگ راازهرچیزدیگری خوش ترمی داشت وازخداچنین درخواست می فرمود: ازخدامی خواهم که به زودی ازیارانی چنین،آسوده ام کندکه به خداسوگند،اگررویارویی بادشمن ورسیدن به فیض شهادت راامیدنبسته بودم وبااین دل خوشی،خودرابرای مرگ آماده نمی کردم،حتی ماندن یک روزبااینان رادوست نمی داشتم ویک باردیدنشان راهم تحمل نمی کردم .
شهادت چنان بلندمرتبه وارزشمندبوده وهست واسلام بدین مرگ سرخ،چنان عظمت واعتلا بخشیده،که ازآن آرمانی بلندساخته واین شهادت خواهی وآرمان طلبی درسخن علی(ع)پژواکی پرطنین یافته ودرعرصه جهادوپیکاربه دعای اصلی اومبدل شده است :
"نسال الله منازل الشهداء ومعایشة السعداءومرافقة الانبیاء"
دست یافتن به جایگاه شهیدان، وهمزیستی باسعادت یافتگان وهمدمی باپیامبران راازخداوندمسالت داریم .
درروزپیکارتاریخی احد،پس ازپایان آن روزسرنوشت سازوبه خون خفتن ده هاتن ازیاران،هنگامی که علی(ع)براینکه چرا شهادت نصیب اونگشته ، تاسف خوردوپیامبرگرامی(ص)به اوفرمود:علی جان،تودرآینده به شهادت خواهی رسید .
مرگ سرخ درراه خدا،زیباترین وبرترین گونه جان سپردن است، ارزشی بس والادارد وناب ترین تصویرراترسیم می کند وعلی(ع) مرگی این سان را می طلبید ودرانتظارش به سرمی بردوچنین فرمود: سوگندبه آن جام پسرابی طالب به دست اوست که تحمل هزارزخم شمشیربرمن آسان ترازمرگ دربستری است که نه درراه پیروی از خداست .
جنگ نهروان پایان یافت وعلی(ع)به کوفه مراجعت کرد،ولی عده ای ازخوارج که درنهروان توبه کرده بودند،دوباره زمزمه مخالفت سردادند وبنای فتنه وآشوب گذاشتند، فراریان خوارج،مکه رامرکزعملیات خودقراردادندوسه تن ازآنان به نام های عبدالرحمان بن ملجم مرادی وبرک بن عبد الله تمیمی وعمروبن بکرتمیمی دریکی ازشب هاگردهم آمدندوتصمیم به قتل سه تن گرفتند.
این سه تن عبارت بودند ازعلی(ع)،معاویه وعمروعاصوکه به گمان آنان منشا فتنه هابودند،دراین میان قتل علی(ع)آن امام خوبی ها راابن ملجم،عهده دارشدوبرای انجام این ماموریت به سوی کوفه رهسپارگردید .
عبدالرحمان بن ملجم مرادی،آن نگون بخت تاریخ،درروزنوزدهم رمضان سال چهل هجری به قصدکشتن علی(ع)به کوفه آمدودرخانه اشعث بن قیس منزل گرفت،درآنجابادختری به نام قطام آشناشدوچنان دل به اوبست که همه چیزرافراموش کرد،ازاین روازقطام خواستگاری کرد،اماقطام که پدروبرادرش درجنگ نهروان کشته شده بودند،شرط ازدواج راکشتن علی(ع)قراردادودراین راه گروهی راباابن ملجم همراه کرد.
ابن مجلم مرادی نیزکه سخت دردام عشق قطام گرفتارآمده بود،شبیب بن بجره راباخودهمداستان ساخت وبدین سان درسحرگاه نوزدهم ماه رمضان شمشیر خود رابر فرق مولای عدالت در مسجد کوفه فرود آورد و رادمردتاریخ وامیرعشق در بیست و یکم رمضان سال چهلم هجری به شهادت رسید .
/خبرنگار:سمیه محمدی/
ارسال دیدگاه