حقیقی در سیاه چاله/ بیدار شو آقای کاسیاس

به گزارش خبرنگار ورزشی پانا؛ ۲۵ مهر ماه ۱۳۸۵ دیدار تیم های پرسپولیس و سایپا؛ در حالی که دو تیم در عدد یک مساوی هستند در نیمه اول احمد مومن زاده با فرشید کریمی تک به تک می شود تا کریمی با خطا مهاجم سایپا را متوقف کند و کارت قرمز را مقابل چشمان خود ببیند.

لحظه اخراج فرشید کریمی اولین لحظه ویژه دوران زندگی فوتبالی علیرضا حقیقی بود؛ گلر ۱۷ ساله پرسپولیس درون دروزاه قرار گرفت و با مهار پنالتی علی دایی شروعی رویایی برای خودش رقم زد. دو کلین شیت متوالی پس از دیدار با سایپا رویای حقیقی برای رسیدن به دروازه پرسپولیس را تکمیل کرد تا او شماره یک دروزاه تیم اول فوتبال ایران شد.

حقیقی دروزاه و بازوبند کاپیتانی پرسپولیس را از دل رقابتی سخت بدست آورده بود و گام بعدی رسیدن به تیم ملی در شرایطی بود که سید مهدی رحمتی روزهای خوبش را پشت سر می گذاشت. رحمتی که از تیم ملی کناره گیری کرد رحمان احمدی درخشید و تیم ملی را به جام جهانی برد و دانیال داوری گلر ایرانی - آلمانی به تیم ملی دعوت شد تا راه فیکس شدن حقیقی هموار شود.

در حالی که همه انتظار داشتند در جام جهانی ۲۰۱۴ داوری یا احمدی گلر اول تیم ملی باشد و حتی بحث بر سر خط خوردن حقیقی یا سوشا مکانی بود ناگهان تصمیم اعجاب برانگیز کارلوس کی روش دومین و قطعا ویژه ترین لحظه عمر حقیقی را رقم زد. حقیقی ۲۶ ساله که دو سال قبل از جام جهانی راهی روسیه شده بود در حالی که تنها ۶ بازی ملی داشت گلر اول تیم ملی در جام جهانی شد و آغازی مشابه با پرسپولیس داشت. درخشش در دیدار با نیجریه و آرژانتین هم علیرضا و هم فوتبال ایران را امیدوار کرده بود.

اما بعد از جام جهانی در حالی که خبرهای مختلفی از جذب حقیقی توسط تیم های فوتبال جزیره به گوش می رسید مسیر او از شتاب ایستاد و دچار پیچ و خم های زیادی شد. ابتدا از روبین کازان به کویلها پرتغال در تعطیلات نیم فصل قرض داده شد تا در دسته دوم پرتغال ۱۲ بازی انجام دهد. فصل آینده به صورت قرضی به پنافیل پرتغال رفت و بهترین دوران فوتبالی اش در اروپا را با انجام ۲۲ بازی برای این تیم سپری کرد.

سال ۲۰۱۶ علیرضا حقیقی با پایان قراردادش را روبین کازان در حالی که حتی یک بازی هم برای این تیم انجام نداد در نیم فصل دوم به مارتیمو پرتغال پیوست؛ تیمی که نلو وینگادا دوست صمیمی کی روش سرمربی آن بود و همین عامل باعث شد تا حقیقی ۶ بار برای این تیم به میدان برود.

گلر اول ایران در جام جهانی ۲۰۱۴ پس از درخشش در این مسابقات سراشیبی را در پیش گرفت؛ از ۲۲ بازی برای پنافیل به ۶ بازی برای مارتیمو رسید و به مرور دروزاه تیم ملی را هم از دست داد. در فصل ۲۰۱۷-۲۰۱۶ نیم فصل اول بدون تیم ماند تا با آغاز تعطیلات زمستانی و البته آغاز رسمی لیگ برتر سوئد راهی این کشور شود تا امیدوار بماند که بتواند به روزهای خوب برگردد. اما حضور او در سوئد هم ادامه همان روند قبلی بود.

ده هفته از لیگ برتر سوئد می گذرد و علیرضا حقیقی در تمام دیدارها حتی به لیست ۱۸ نفره تیمش هم نرسیده و سکونشین بوده است. این سکونشینی در حالی است که اسکلیستونا در انتهای جدول رده بندی قرار گرفته و گلر اول و سوئدی این تیم ۱۸ بار دروزاه اش باز شده اما اولسون پر همچنان به حقیقی اعتماد ندارد.

از آخرین بازی رسمی حقیقی در رده باشگاهی که در فینال جام حذفی پرتغال با شش تایی شدن اش همراه بود یک سال می گذرد؛ گلری که قرار بود آینده فوتبال ایران شود یک سال است نه به علت مصدومیت بلکه به دلیل مسائل فنی، بدون تیم ماندن و عدم اعتماد کادر فنی در دیداری باشگاهی به میدان نرفته است؛ به تیم ملی دعوت نمی شود و اگر هم دعوت شود فیکس نیست.

روزهای زندگی فوتبالی علیرضا حقیقی در حال تیره تر شده است؛ حالا اینکه چه عاملی و مشاوره و دخالت چه فردی حقیقی را به مسیری اشتباه رسانده موضوعی است که تنها می تواند درس عبرت آیندگان باشد. اما موضوع بزرگ برای علیرضا حقیقی ۲۹ ساله یک امر است؛ او به مرز ۳۰ سالگی رسیده و با این روند فوتبالش نابود می شود. مسیر حقیقی که روزگاری او را کاسیاس صدا می زدند در قاره سبز به پایان رسیده است؛ شاید زمان آن رسیده که علیرضا به فوتبال ایران بازگردد و قید رویاپردازی های شاعرانه اش را بزند. بدون شک حقیقی در لیگ برتر ایران خریدار دارد و می تواند در فصل جدید در یکی از تیم های لیگ برتری مان فیکس شود تا حداقل برای اثبات حقانیت اش تلاش کند.

محمد حسن نژاد