«پدربزرگ» به گریه مان انداخت اما دزدیده شدن ماشینمان نه!

نمی دانم می شود اسمش را زیباترین خاطره یا شیرین ترین خاطره گذاشت یا نه اما خاطره عجیبی از سینمارفتن دارم. سال ۶۳ بود که با پدر و مادرم و کمند خواهرم به سینما رفتیم. فیلم پدربزرگ مجید قاری زاده بر پرده اکران بود و استاد جمشید مشایخی در آن ایفای نقش می کرد. فیلم سکانس های بسیار تلخی داشت و همه ما در طول تماشای آن مدام اشک می ریختیم و چشمانمان در پایان فیلم قرمز شده بود. وقتی بیرون آمدیم تا سوار ماشین بشویم و به خانه برگردیم، ناگهان متوجه شدیم که ماشینمان را دزد برده است و همان لحظه همه به هم نگاه کردیم و زدیم زیر خنده. آنقدر غصه خورده بودیم که دیگر توان غصه خوردن و گریه کردن نداشتیم و آن لحظه تنها کاری که کردیم خندیدن بود. خوشبختانه دو سه روز بعد از آن اتفاق هم ماشینمان پیدا و دزد آن هم دستگیر شد.