باید کودک را به سینما بکشانیم/تهیه کنندگان کودک ناپدید شده اند!

شاهین باباپور کارگردان حوزه کودک در گفت و گو با خبرنگار فرهنگی پانا، درباره علت ماندگاری و خاطره انگیزی برنامه ها و آثار کودک و نوجوان در سال های دهه ۶۰ و ۷۰ گفت: تفاوت سطح کیفی آثار حوزه کودک در سال های دهه ۶۰ و ۷۰ با اکنون چند علت ساده دارد. نخست این که در آن دهه صنعت و تکنولوژی تا این اندازه رشد نکرده بود. هنوز معجزه ای به نام رایانه جانیافتاده بود اما عادی شدن استفاده از رایانه ها، ظهور لپ تاپ ها و راه یافتنشان به زندگی های روزمره به تدریج سرگرمی های مجازی را جایگزین سرگرمی های دنیای واقعی کودکان کرد. گرایش فیلمسازان به ژانر کودک را هم کمتر ساخت.
وی با برشمردن ضعف های دیگر این ژانر ادامه داد: بی هویت کردن نسل کودک و نوجوان نیز یکی دیگر از مشکلات اساسی ما در این حوزه است. ما ناخواسته هویت کودک را از او سلب کرده ایم. متاسفانه در جشنواره کودک و نوجوان هم که هرساله برگزار می شود، بازه های سنی کاملا و دقیقا تفکیک نشده است. اگر به برنامه های تلویزیون هم نگاهی بیاندازیم، شاهد هستیم یک خاله، یک عمو با یک عروسک با دقیقه ای ۷ یا ۱۰ هزار تومان سه ساعت برنامه را پر می کنند. ضمن این که کارها محدود شده است به فضای استودیویی. غالبا بودجه ای هم به این برنامه ها اختصاص داده نمی شود. در سینما هم تعداد سینماها و روزهای پخش تعریف شده ای به اکران آثار کودک و نوجوان اختصاص ندارد.
کارگردان سریال "مثل من مثل تو" افزود: لازم است تا در وهله اول با ایجاد امکانات و فراهم کردن شرایطی کودک را به سینما بکشانیم. در حالی که این روزها تغییر فضای زندگی و تحولات دنیای پیرامونی مان باعث شده تا پدر و مادرها هم تمایلی برای بردن فرزندانشان به سینما نداشته باشند. تهیه کنندگان کارهای کودک هم ناپدید شده اند! به بهانه این که اکران خوبی به فیلم های کودک داده نمی شود و سرمایه شان برگشت ندارد، روی فیلم های کودک سرمایه گذاری نمی کنند. در حالی که این طور نیست. اگر کارهای خوبی اکران کنیم تماشاگر را به سینما می کشانند. برای مثال امسال فیلم مدرسه موش ها اکران می شود و برای همه ما باری نوستالوژیک دارد. بنابراین من شاهین باباپور ظاهرا به بهانه فرزندم اما در باطن برای تداعی آن نوستالوژی جذاب حتما برای تماشای این فیلم به سینما می روم. اتفاقا این فیلم هم جزو کارهای پرهزینه سینماست و بیش از ۱۰ میلیارد هزینه داشته است. در حالی که تصور ما از فیلم کودک فیلمی با هزینه های کم است.
وی در ادامه بیان داشت: هر ساله جشنواره فیلم کودک و نوجوان با هزینه های زیاد برگزار می شود. فیلم هایی عنوان بهترین و جایزه می گیرند. اما همان فیلم ها در زمان اکران تسهیلاتی برایشان در نظر گرفته نمی شود. همه این عوامل دست به دست هم می دهد تا سینمای کودک و نوجوان تنها شعاری بر زبان باقی بماند نه یک جریان عملی و پویا.