علامیان: نگارش خاطرات رفیق دوست، تابستان به پایان می رسد

به گزارش سرویس فرهنگی پانا؛ سعید علامیان با اشاره به این كه نگارش و تدوین جلد دوم كتاب خاطرات محسن رفیق دوست تا تابستان سال ۹۳ به پایان می رسد، گفت: این اثر را در روزهای آغازین تابستان سال ۹۳ به دفتر ادبیات انقلاب اسلامی می سپارم تا پس از كارشناسی نهایی برای چاپ به انتشارات سوره مهر سپرده شود.
سعید علامیان نویسنده خاطرات محسن رفیق‌دوست با بیان این كه نگارش جلد دوم خاطرات وی تا تابستان امسال به اتمام خواهد رسید، گفت: كار انجام مصاحبه‌ها با محسن رفیق دوست برای تدوین جلد دوم كتاب از نیمه دوم خرداد ماه سال گذشته شروع شده است.
وی گفت: به دلیل آن كه این اثر بر اساس توالی زمانی تدوین شده، سوالات و مصاحبه ها نیز در طول زمان و همزمان با تدوین كتاب صورت گرفته است.
این پژوهشگر و محقق با بیان این كه جلد دوم خاطرات محسن رفیق دوست از سال ۶۸ تا ۷۸ خواهد بود، عنوان كرد: این كتاب به مأموریت وی در بنیاد مستضعفان امام خمینی(ره) اختصاص خواهد داشت.
محسن رفیق‌دوست پایه‌گذار سپاه و مسئول تداركات در زمان جنگ بود. بسیاری از فعالان در دفاع مقدس نقش او در پیشبرد فعالیت‌های رزمندگان را بی‌بدیل می‌دانند. وی در دیباچه جلد نخست «برای تاریخ می‌گویم» می‌نویسد:
«سه سال پیش، فرمانده محترم كل سپاه، سردار سرلشكر پاسدار محمدعلی جعفری، یعنی‌‌ همان عزیز جعفری خودمان، طی نامه‌ای كه از سوی سردار فتح‌الله جعفری فرستاده بودند، از بنده خواستند كه خاطرات و محفوظات خودم را از دوران دفاع مقدس بیان كنم. كار مصاحبه و تدوین خاطرات بر عهده برادری محترم و خبره، آقای سعید علامیان، بود. كتاب حاضر نتیجه ۲۱ جلسه (۴۸ ساعت) گفت‌وگوی حقیر با ایشان است.
متأسفانه، امروز، پس از گذشت ۲۲ سال از پایان جنگ، كه این‌جانب در آستانه هفتادسالگی‌ام، مرور انبوه خاطرات دفاع مقدس، كه هر روز و هر ساعتش داستانی و حكایتی است، كار راحتی نیست، اما با استناد بر نوشته‌ها و مصاحبه‌هایی كه در جراید و گفتارِ دیگر برادران آمده و آقای علامیان هم در طول مصاحبه‌شان بدان‌ها اشاره كرده‌اند، مبنا را بر این گذاشتم كه آنچه می‌دانمْ بگویم و آنچه نمی‌دانمْ بگویم نمی‌دانم و آنچه می‌دانم و نباید بگویمْ بگویم نمی‌گویم. از خداوند خواستم مرا یاری دهد تا بتوانم مطالبی را بیان كنم كه در تاریخ بماند؛ ما باید تاریخی را كه تا قبل از انقلاب اسلامی، سال‌های سال، برای ما نوشتند خودمان بنویسیم و واقعیت‌ها را هم بنویسیم. بسیاری از بزرگان نیز، پس از انقلاب، چنین كردند تا نسل جوان امروز و نسل‌های آینده با حقیقتِ ماجرا‌ها آشنا شوند و ارزش كار نسل انقلاب را بهتر ارزیابی نمایند.»