کاهش موانع سیاسی بر سر راه اقتصاد ایران/جو روانی تحریم شکست

مجید رضا حریری رییس کمیسیون واردات اتاق بازرگانی در گفت و گو با خبرنگار سیاسی پانا در خصوص آثار آنچه تا کنون از لغو تحریم ها -که توسط برنامه اقدام مشترک از ایران برداشته شد- بر اقتصاد ایران دیده ایم اظهار کرد: باید برای بررسی درست این مساله کمی به عقب بازگردیم به این معنا که تحریم هایی که پیش از این بر ایران تحمیل شده را ارزیابی کنیم.

حریری در ادامه گفت: این تحریم ها بر اساس تحریم های سازمان شورای امنیت بود یا توسط گروه ۵+۱اعمال شده بود؟ تحریم های شورای امنیت تحریم هایی نبود که بتواند اقتصاد مارا تحت فشارقرار دهد و آن دسته از تحریم هایی که توسط اتحادیه اروپا و آمریکا بر ما تحمیل شد، ما را بیشتر اذیت کرد و خارج از فشاری که خود تحریم ها بوجود آورده بود، جوی علیه ما ایجاد شده بود که به موجب آن بسیاری از معاملات ما با شرکت های خارجی که حتی در آن دچار تحریم هم نبودیم، به هم خورد.

وی در تشریح این مطلب تصریح کرد: شرکت های خارجی ترس آن را داشتند که با ما وارد معاملاتی شوند که بعدها در آن معاملات تحریم وارد شود و یا نگران آن بودند که کشورهای تحریم کننده اذیتشان کنند.

رییس کمیسیون واردات اتاق بازرگانی با تاکید بر این مطلب که جو روانی حاصل از تحریم در فضای بین الملل، بیش از خود تحریم بر ما فشار آورد، خاطرنشان کرد: درسست است که خود تحریم ها اثرات مخربی بر اقتصاد ما داشتند، اما فشاری که جو روانی حاصل از انزوای ایران در صحنه اقتصاد بین الملل ایجاد کرده بود، کمتر از تحریم ها ما را اذیت نمی کرد.

حریری با اشاره به تاثیر توافق ژنو بر خروج ایران از انزوا در صحنه اقتصاد بین الملل اظهار داشت: اتفاقی که در توافق نامه ژنو افتاده این است که نه تنها فشارهای روانی از ما برداشته می شود، بلکه امید به آینده در فعالین اقتصادی در داخل کشور و شرکای بین المللی شان ایجاد می کند.

وی اثر روانی توافق ژنو را مهمترین دستاورد آن دانست و افزود: این دستاورد اصلی است که ما در توافق ژنو در حوزه اقتصادی از آن بهره می بریم؛ یعنی اثر روانی مثبتی که توافقنامه در فضای تجارت بین المللی می گذارد.

حریری با اشاره به مفهوم دیپلماسی تجاری اظهار داشت: متاسفانه ما با اصطلاح و مفهوم دیپلماسی تجاری بیگانه ایم و اصطلاحی با این عنوان در فضای مملکت ما ناشناخته است که باید بیشتر به آن بپردازیم تا بتوانیم از این فضا استفاده کنیم.

وی ادامه داد: همانطور که شاهد بودیم اثر آنی که بر اساس توافق نامه ژنو که در حوزه اقتصادی حاصل شد، دعوت از رئیس جمهور کشورمان پس از ۱۰ سال به اجلاس داووس بود. ممکن است ما امروز به جواب اقتصادی فوری نرسیم، اما همین مساله نشان می دهد که ما در صحنه اقتصادی بین المللی می توانیم دوباره بازی کنیم و در حال به دست آوردن کارت ورود به میدان بازی هستیم.

حریری افزود: همین که ما می توانیم به اجلاس داوس برویم و رئیس جمهور می تواند از شرکتهای بزرگ دعوت کند که برای سرمایه گذاری به ایران بیایند نشان دهنده روزهای پیش رویی است که می شود به آن امید داشت. وگرنه هم رئیس جمهور، هم ما و هم شرکت های بزرگ می دانند که طی فاصله کوتاه از دعوت رییس جمهور، هیچ شرکتی چمدان به دست به ایران نمی آید اما نگاه به آینده برای همه مثبت خواهد بود.

نایب رییس اتاق بازرگانی و صنایع ایران و چین در ارزیابی صحت سخنان وزیر امور خارجه ایتالیا که گفته بود کشورهای اروپایی در حال صف کشی برای ورود تعاملات اقتصادی با ایران هستند پاسخ داد: این که رفت و آمدهای تجاری شرکت های بزرگ و گروه های تجاری به ایران از سرگرفته شده، کاملا محسوس است و سفرای کشورهای اروپایی در ایران فعال تر شده اند.

وی ادامه داد: در حوزه اقتصاد شرکای تجاری ما، رابطه با ما را با نگاهی توام با امید به آینده می نگرند؛ چون این تحریم ها، تحریم های سیاسی بودند و کمپانی های بزرگ اروپایی و آمریکایی هم ازاین تحریم ها راضی نبودند و آنها هم از تحریم ها متضرر شده اند.

رییس کمیسیون واردات اتاق بازرگانی با اشاره به این مطلب که تحریم دولبه دارد تاکید کرد: از منظر اقتصادی هر دو طرف تحریم ضرر می کنند و نمونه اش کارخانه پژو بود که بخش عمده ای از سهم مازادش را که بازار ایران بود مجبور شد از دست بدهد.

حریری گفت: قاعدتا آدمهای اقتصادی در دنیا اهل معامله هستند. آنها فکر سیاسی نمی کنند و مشاهده کردیم که هر دو طرف تحت تاثیر آدمهای سیاسی، ازیک رابطه معقول محروم شده بودند.

نایب رییس اتاق بازرگانی و صنایع ایران و چین با اشاره به این مطلب که ایتالیا در دوران تحریم اولین شریک تجاری ما در اروپا شده بود گفت: ایتالیا جای آلمان را به عنوان شریک اول اروپایی ما گرفته بود. الان تمام کمپانی های اروپایی مطالعه جدیدی را در بازار ایران شروع کرده اند چون نمی توانند از سهم بازاری که در اقتصاد ایران ایجاد می شود بگذرند.

وی ادامه داد: سهم ما در طول دوران تحریم در تجارت بین المللی به یک سوم کاهش پیدا کرد و این اندازه تجارت خارجی که ما داریم در کوتاه مدت میتواند بالقوه ۲ تا ۳ برابر افزایش پیدا کند و بر اساس آمارهایی که داریم، سهم واقعی ما از تجارت جهانی حداقل تا ۴ برابر این چیزی که امروز است خواهد بود.