رئیس شورای شهر تهران: امام حسین (ع) تنها به دنبال هدایت بود

محسن هاشمی در جلسه علنی شورای شهر تهران فرارسیدن تاسوعا و عاشورای حسینی را گرامی داشت و گفت: سؤال مهمی که ما در این ایام با آن مواجه هستیم، این است که فلسفه این عزاداری‌ها و آشوبی که به تعبیر محتشم کاشانی در عالم ایجاد می شود، چیست؟

وی ادامه داد: آیا هدفی جز زنده نگه داشتن یاد و راه اباعبدالله الحسین (ع) داریم؟ آیا به دنبال چیزی غیر از این هستیم که تصویری عزتمندانه و سرشار از صفات نیکو و حکمیانه انسانی همان‌گونه که در ذات سالار شهیدان بود را به جهان ارائه دهیم؟

هاشمی اضافه کرد: اگر هدف همین است پس نباید مطالب و وقایع تاریخی را به گونه ای تصویر کنیم که آن شخصیت بی مانند تاریخی را تنزل و تخفیف بدهد، شهید مطهری در اثرماندگار خود حماسه حسینی این موضوع را به صورت مشروح بحث کرده است و بنده اینجا فقط به نمونه ای از این تصویر اصیل که تحت الشعاع تحریفها قرار گرفته است اشاره می کنم: امام حسین (ع) مظهر و نقطه آخر و بلندای آزادگی، شجاعت، بی نیازی و مردانگی است، چنین امامی نه از سر غربت وبی کسی، التماس کمک می کند و نه از سرتشنگی درخواست آب، اینها همه از صفت اصلی اباعبدالله الحسین (ع) که هدایت است سرچشمه می گیرد، حسین مصباح وم شعل هدایت و کشتی نجات است، یعنی او به دنبال افراد می آید که نجاتشان بدهد.

وی ادامه داد: شما سرنوشت زهیر دوستدار عثمان را که با علی (ع) بی مهری کرده است، ببینید، امام حسین (ع) با او هم مسیر است، زهیر هرچه می‌کند که از کمند حسینی بگریزد نمی تواند و آخر امام حسین (ع) به دنبال او می‌فرستد تا نجات پیدا کند، حالا حسین (ع) که برای شهادت می رود و عاقبت کار را می داند به یک نفر کمتر و بیشتر چه احتیاجی دارد؟، شب عاشورا همه یاران خود را دعوت به رفتن می کند، آنها به حسین(ع) احتیاج دارند نه اباعبدالله به آنها.

در روز عاشورا، زمانی که حضرت در حال شهادت است، برخی از سپاهیان کوفه برای ضربه زدن به ایشان به گودال می آیند و امام حسین (ع) به آنها می گوید برایم آب بیاورید تا شفاعتتان کنم، آنجا دیگر شهادت قطعی است، آب دردی از امام حسین (ع) را دوا نمی کند اما باعث می شود که یک نفر از گمراهی ابدی نجات پیدا کند و می‌بینیم بعضی از این افراد می روند و آب می آورند اما دیر می رسند، برای حسین (ع) کاری نمی کنند اما اباعبدالله برای آنها کار بزرگی می کند و آنها را از سپاه کفر و قتله‌اش جدا می‌کند.

همین آب در دیگر صحنه های عاشورا نیز یک راز و رمز است، علی اکبر، فرزند ارشد امام حسین (ع) و از شجاع‌ترین مردان عرب، در مقاتل است که او هنگامه نبرد از میدان بازمی‌گردد و از پدر آب طلب می کند، آیا علی اکبر نمی داند که در خیمه‌ها آب نیست؟ اوکه پس از جیره‌بندی اب، به همراه عباس سهم آب خود را به کودکان بخشیده، علی اکبر از پدر آب نمی خواهد، بلکه اجازه رفتن به سوی شهادت را طلب می کند و امام حسین (ع) می فرماید، برو که به زودی از دست جدم رسول خدا (ص) سیراب می‌شوی.

هاشمی گفت:حتی در حادثه شهادت علی اصغر نیز موضوع آب نیست، سیدالشهدا زمانی که شیرخواره خود را به روی دست بلند می کند، می‌فرماید که این طفل همانند ماهی تلذی می‌کند، یعنی اگر آبش بدهید می‌میرد و اگر آبش ندهید هم می‌میرد، این دست هدایت حسین (ع) است که به واسطه شیرخواره‌اش به سوی کوفیان گشوده شده و پاسخ این هدایت را با تیر می‌دهند.

لحظه لحظه عاشورا، تصاویر بی‌نظیری از هدایت، عقلانیت، مهربانی وعطوفت است، روزی که برای بشر در تاریخ بی‌نظیر است و هدف عزاداری ها باید رساندن پیام حسینی به همه انسانهای آزاده در طول تاریخ باشد که آنها هم بتوانند با کاروان هدایت همراه شود.