هیجان کودکی در پارک‌های ناایمن ؛۷هزار خطر در ۳۵۰ بوستان پایتخت
رئیس کمیته ایمنی شورای شهر تهران: کمیته ایمنی به صورت رندوم از پارک‌ها و بوستان‌ها بازدید می‌کنند
تهران (پانا) - کفپوش‌های تکه‌تکه شده، تاب‌هایی که صدای جیرجیرشان بلند است و می‌ترسی وسط آسمان و زمین یکی از زنجیرهایش پاره شود و سرسره‌هایی که هر بار گوشه‌ای از لباس کودکان را پاره می‌کند. اوضاع پارک‌های این شهر این‌طور نگران‌کننده نیست اما برخی فضاهای بازی کودکان ناامن و پرخطر است.
فضاهایی که در حاشیه خیابان هستند و اگر لحظه‌ای چشم از کودکانمان برداریم ممکن است به دنبال همدیگر به میانه خیابان بروند. بچه‌های بزرگ‌تر گوشه زمین بازی کودکان در حال توپ بازی هستند و هر بار توپ به یکی از بچه‌های کوچک می‌خورد و گریه یکی از آنها را در می‌آورد. اعتراض مادران هم نمی‌تواند نوجوانان را از این بخش پارک بیرون کند. در این بوستان‌ها کم‌تر فضایی برای بازی بزرگ‌ترها پیش‌بینی شده است.
سال‌هاست که وسایل بازی بوستان‌های شهر تهران تغییری نکرده است. زمین‌های بازی که روزگاری نو شده بودند و دیگر خبری از وسایل بازی آهنی در آنها نبود، حالا خود مانند همان وسایل آهنی خطرساز شده‌اند. یکی دو ماه پیش بود که کودکی ۳ ساله در یکی از بوستان‌های تهران از سرسره بلند پارک سقوط کرد و دچار ضربه مغزی شد.
چند سال پیش‌تر فاطمه پنج ساله در مکش پمپ مخصوص آبشار پارک کوهسار به داخل پمپ کشیده و متلاشی شد، همان سال بود که علی ۱۳ ساله توپش داخل حوض یکی از بوستان‌های این شهر افتاد و زمانی که می‌خواست توپ را از داخل آبنما بردارد برق جانش را گرفت. در این پارک‌ها خطر همیشه در کمین بچه‌هاست.
هر حادثه‌ای مدیران شهری را به یاد ناایمن‌بودن بوستان‌های پایتخت می‌اندازد اما وقتی فضای خبری آرام شد، یادشان می‌رود که این بوستان‌ها همچنان فضاهای امنی برای شهروندان کودک این شهر نیستند.
از سال ۹۵ که اعلام شد لایحه ایمنی بوستان‌ها تدوین شده و قرار است به شورای شهر ارسال شود اما هنوز با گذشت دو سال به مقصد نرسیده است. پژوهش‌هایی که مربوط به وضع ایمنی بوستان‌های پایتخت است چندان به روز نیست، گزارشی که چند سال پیش از درخصوص ایمنی بوستان‌های پایتخت تهیه شد هم نشانی می‌دهد هفت هزار خطر در کمین ۳۵۰ بوستان پایتخت است. در این بررسی پس از بازدید از ۳۵۰ پارک در مناطق ۱۰، ۱۶، ۱۷، ۱۸، ۱۹ و ۲۰ شهر تهران، از مجموع ۱۰ هزار خطر ایمنی-بهداشتی و جنبه‌های زیست محیطی شناسایی شده، به ترتیب هفت هزار خطر در حوزه ایمنی و بهداشتی و سه هزار خطر در حوزه محیط زیستی بوستان‌های شهر را تهدید می‌کردند. در این میان مخاطرات فیزیکی (شامل سطوح تیز و برنده، اختلاف ارتفاع، محل عبور نامناسب، موانع در مسیر، سطح داغ، روشنایی نداشتن، آلودگی صوتی و خطر برق) با ۶۵ درصد و از میان مخاطرات فیزیکی نیز مواجهه با برق‌گرفتگی با ۲۱ درصد بیشترین سهم را به خود اختصاص داده بودند.
به‌طور کلی باز بودن در تابلوهای برق و پایه‌های روشنایی، موانع در مسیر و خرابی معابر، وجود لبه‌های تیز و برنده، نامناسب بودن وسایل و کف‌پوش زمین بازی کودکان، نامناسب بودن وسایل ورزشی، قایق‌های تفریحی فرسوده، نبود ملاحظات ایمنی در سیستم‌های برقی و مکانیکی آبنماها و همچنین نبود امکانات مناسب بهداشتی و امدادی، عمده‌ترین خطرات و مشکلاتی است که در سال‌های اخیر حوادث ناگواری را متوجه کودکان و حتی بزرگسالان در پارک‌های شهری کرده است.
قرار است اوضاع ایمنی بوستان‌های شهر دوباره در دستور کار شورای شهر تهران قرار گیرد. زهرا صدراعظم نوری، رئیس کمیسیون سلامت، محیط زیست و خدمات شهری شورای شهر تهران در این رابطه به پانا می‌گوید: ایمنی مردم باید در فضای عمومی، تجهیزات و امکانات تفریحی حفظ شود و مسئولیت مستقیم آن با شهرداری تهران است.
او ادامه می‌دهد: یکی از اقدامات کمیته ایمنی و مدیریت بحران شورای شهر تهران توجه به این امر است. اعضای کمیته به صورت رندوم از بوستان‌ها و فضای سبز پارک دیدن می‌کنند و به اقدامات پیمانکاران شهرداری در این زمینه نظارت خواهند داشت.
رئیس کمیته ایمنی و مدیریت بحران شورای شهر تهران اضافه می‌کند: کمیته ایمنی و مدیریت بحران باید برای احراز استانداردهای مبلمان شهری تمهیدات لازم را فراهم کند و با نظارت برشهرداری و در این حال پیمانکاران، همچنین بازدیدهای میدانی از فضاهای عمومی بر کیفیت بخشی به خدمات و رعایت ایمنی لازم بیفزاید.
به گفته صدراعظم نوری، حوزه HSE(ایمنی و بهداشت محیط ) در شهرداری تهران باید بازنگری شود و سه حوزه شرکت شهر سالم، مدیریت محیط زیست و توسعه پایدار و اداره کل سلامت گزارش‌هایی از اقدامات خود در حوزه HSE ارایه دهند.
اما برای ارتقای ایمنی بوستان‌ها چه باید کرد؟ کارشناسان ایمنی محیط به دستورالعمل ۱۰ گانه در این باره اشاره می‌کنند. تهیه شناسنامه جامع مخاطرات، بررسی، تدوین و به‌کارگیری تمهیدات ایمنی برای پیشگیری و مقابله با عوامل آسیب‌رسان، استانداردسازی کلیه فضاها و تجهیزات عمومی و بازی براساس دستورالعمل‌های بین‌المللی، نصب تابلوهای هشداردهنده در اماکن یا محل‌های پرخطر، استقرار تیم امداد همراه با نفرات آموزش‌دیده و تجهیزات کافی در بوستان‌ها و تفرجگاه‌های مهم یا محل‌های احتمالی وقوع حادثه، استقرار مراقب، مربی یا سامانه‌های نظارتی در اماکن بازی کودکان، نصب سامانه تماس اضطراری، اختصاص گذرگاه ویژه برای تردد عابران پیاده و دوچرخه‌سواران، مناسب‌سازی مسیرهای دسترسی «اصلی و پیرامونی» برای کودکان، معلولان و افراد کم‌توان و بکارگیری پیمانکاران مجرب و متخصص برای نگهداشت بوستان‌ها و تفرجگاه‌ها مواردی است که باید برای ایمن‌سازی فضای تفریحی کودکانمان به آن توجه کنیم.
همچنین زمین‌های بازی نباید در مجاورت خیابان و چهارراه‌ها ودر معرض نور مستقیم و شدید آفتاب باشد. محل استراحت و نشستن والدین باید در نزدیکی زمین بازی قرار داشته باشد و زمین بازی کودکان باید حتما از زمین بازی بزرگسالان جدا شود، ایجاد ناهمواری‌های خطرناک در زمین بازی ممنوع است و اطراف زمین بازی باید پوشش گیاهی مناسبی داشته باشد.
پارک محل بازی، تفریح، ورزش و عبور همه اقشار جامعه، کودک و بزرگسال است. در صورت دیدن، زائده‌های اضافی و لبه‌های تیز و برنده، نداشتن میز و نیمکت‌ها و محل‌هایی برای نشستن در فواصل و در اندازه‌های مناسب و استاندارد، نبود نور کافی در تمامی مسیرها و تجهیزات پارک، وجود سیم برق و یا لامپی بدون کنترل‌های ایمنی در آبنماها، وجود موانع حرکتی در مسیر راه‌ها وورودی‌ها، وجود چاه و یا حفره، وجود پله‌های زیاد، کاشت گیاهان آلرژی‌زا و... می‌توانیم به عنوان نادیده گرفتن حقوق شهروندی شکایت کنیم، موضوعی که شاید بسیاری از شهروندان از آن اطلاع نداشته باشند.
ارسال دیدگاه