فسخ فرزندخواندگی چرا اتفاق می‌افتد؟
تهران (پانا) - افرادی که سرپرستی را به عهده می‌گیرند، باید دقت کنند تا در شرایطی خاص سرپرستی از آن‌ها گرفته نشود زیرا در این صورت آسیب‌های روحی جبران ناپذیری به فرزند و حتی خود آن‌ها می‌رسد.
تصمیم برای به سرپرستی گرفتن یک کودک تصمیمی شیرین و در عین حال پرمسئولیت است. برای همین قانون تعهداتی را برای افراد تعیین کرده تا در صورت اجرایی نشدن این تعهدات یا بی‌مسئولیتی فرزندپذیرها کودکان از آسیب مصون بمانند. تعهداتی که در قانون برای سرپرست در نظر گرفته شده است می‌خواهد رابطه‌ی بین سرپرست و فرزندخوانده را محکم‌تر کند. در واقع قانون و جامعه باید مطمئن باشند که خانواده‌ی فرزندپذیر در وهله‌ی اول چقدر خواهان فرزندخوانده هستند و بعد اینکه آیا می‌توانند رفاه او را تامین کنند زیرا گاهی ادامه راه ممکن است سبب آسیب‌جدی برای کودک شود؛ اما فسخ این سرپرستی هم پرآسیب است.؛ چرا که این کودکان یک بار طرد شدن را تجربه کرده‌اند و این فسخ فرزندخواندگی دومین شکست بزرگ آن‌ها در دریافت حس امنیت خواهد بود؛ البته آمار فسخ فرزندخواندگی بسیار کم است اما برای همین تعداد کم هم باید تدابیر پیشگیرانه صورت بگیرد. راجع به تعهداتی که سرپرستان نسبت به فرزندخوانده دارند گفت و گویی با دو وکیل داشته‌ایم.
جواد پیری، وکیل پایه یک دادگستری در گفت‌وگو با پانا اظهار کرد:«قانون‌گذار در سال ۱۳۹۲ قانونی برای حمایت از کودکان و نوجوانان بی‌سرپرست تصویب کرد که فلسفه این قانون مراقبت و رعایت حقوق این کودکان است. برای اینکه بخواهیم به اشخاص سرپرستی بدهیم، باید یک سری شرایط را داشته باشند در این راستا ماده ۶ قانون حمایت از کودکان و نوجوانان بی سرپرست و بدسرپرست شروطی را که باید این افراد دارا باشند، ذکر می‌کند.»
وی افزود: «تقید به انجام واجبات و ترک محرمات، عدم محکومیت جزائی مؤثر با رعایت موارد مقرر در قانون مجازات اسلامی، تمکن مالی، عدم حجر، سلامت جسمی و روانی لازم و توانایی عملی برای نگهداری و تربیت کودکان و نوجوانان تحت سرپرستی، نداشتن اعتیاد به مواد مخدر، مواد روانگردان و الکل، صلاحیت اخلاقی، عدم ابتلا به بیماری های واگیر و یا صعب‌العلاج، اعتقاد به یکی از ادیان مصرح در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران از این شروط است.»
پیری ادامه داد: «افرادی که سرپرستی را به عهده می‌گیرند، باید دقت کنند تا در شرایطی خاص سرپرستی از آن‌ها گرفته نشود زیرا در این صورت آسیب‌های روحی جبران ناپذیری به فرزند و حتی خود آن‌ها می‌رسد. قانون‌گذار در ماده ۲۵ این قانون به این موارد اشاره می‌کند. اگر هر کدام از پیش‌شرط‌های مندرج در ماده ۶ را از دست دهند، حکم لغو می‌شود.»
وی گفت: «حالت دیگر این که اگر بعد از مدتی کودک یا نوجوان که به سرپرستی گرفته شده است کارهایی انجام دهد که بسیار آسیب‌زننده باشد و رفتار نوجوان غیر قابل تحمل شود، با اثبات این موضوع می‌توان حکم را لغو کرد. هر سوء رفتاری این حکم را لغو نمی‌کند بلکه بعضی از موارد به تشخیص مرجع صالح این حکم را لغو می‌کند.»
وی ادامه داد: «کسی که کودکی را به سرپرستی گرفته باشد و تصمیم به ازدواج بگیرد، باید مشخصات طرف مقابل خود را به دادگاه صالح اعلام کند و اگر هم ازدواج از قبل صورت گرفته باشد، سازمان بهزیستی مکلف است مشخصات را به دادگاه اعلام کند. دادگاه با بررسی‌کردن و احراز این مورد که ازدواج به مصلحت طفل هست یا خیر ممکن است حکم را تغییر دهد زیرا در بعضی از موارد ازدواج به ضرر طفل است.»
پیری گفت: «بهتر است با علم به نکات بالا هنگامی که افراد سرپرستی فرزندی را قبول می‌کنند، دقت خود را دوچندان کنند تا این سرپرستی لغو نشود.»
پریناز ممیز، وکیل دادگستری در گفت‌وگو با پانا اظهار کرد: «فرزندخواندگی در برخی شرایط ممکن است فسخ شود. از شرایط فسخ مصلحت کودک است. در صورتی که ادامه فرزندخواندگی به ضرر کودک باشد یا کودک در معرض خطر قرار گیرد، دادگاه می‌تواند حکم به فسخ آن بدهد. این مورد شامل شرایطی است که کودک از نظر روحی یا جسمی آسیب می‌بیند یا محیط خانوادگی برای او مناسب نیست.»
وی ادامه داد: «تقلب یا اشتباه در فرزندخواندگی مورد دیگر است. اگر ثابت شود که فرزندخواندگی بر اساس اطلاعات غلط یا تقلبی انجام شده است، مانند معرفی یک کودک به اشتباه به عنوان یتیم، این امر می‌تواند موجب فسخ فرزندخواندگی شود. مورد بعد بی‌توجهی یا سوءرفتار از سوی خانواده فرزندخوانده است که اگر خانواده فرزندخوانده نتواند به تعهدات خود در قبال مراقبت، تربیت و حمایت از کودک عمل کند، دادگاه می‌تواند حکم به فسخ فرزندخواندگی دهد.»
ممیز افزود: «مورد بعد عدم توافق طرفین است. در برخی موارد، اگر والدین فرزندخوانده و یا فرزندخوانده به سن قانونی برسد و درخواست فسخ فرزندخواندگی را مطرح کنند، ممکن است دادگاه به آن رسیدگی کند.»
وی ادامه داد: «پذیرش نادرست خانواده فرزندخوانده مورد دیگری است که اگر خانواده فرزندخوانده به طور جدی قوانین و مقررات مربوط به فرزندخواندگی را نقض کرده باشند، دادگاه می‌تواند حکم به فسخ دهد. فسخ فرزندخواندگی در نهایت نیاز به تصمیم دادگاه دارد که شرایط مختلف را بررسی کرده و مصلحت کودک را در نظر می‌گیرد.»
ارسال دیدگاه