پانا گزارش می‌دهد؛
سهم معلولان از معابر و حمل و نقل عمومی در تهران
تهران (پانا) - مناسب سازی معابر و فضاهای عمومی شهر تهران برای جامعه معلولان یکی از مواردی است که همواره مورد گلایه این قشر بوده است.
بارها و بارها مکاتبات مختلفی از سوی انجمن‌های حمایت از معلولان با شهرداری تهران و سازمان بهزیستی انجام شده است، حتی در این راستا کمپین‌های مختلفی هم شکل گرفته و نمایندگان این افراد در قالب بیانیه‌ها و اعلام مواضع صریح، نسبت به مناسب نبودن فضای پایتخت برای جامعه معلولان در مورد مشکلات آن‌ها در شهر تهران اعتراض کرده‌اند.
مدیران تراز شهرداری تهران در جلسه مناسب سازی معابر برای معلولان شرکت نمی‌کنند
حتی علی محمد قادری رئیس سابق سازمان بهزیستی کشور، در آذر ماه سال گذشته و در یکصد و نود و هفتمین جلسه شورای اسلامی شهر تهران با بیان اینکه در دنیا تم پارک‌هایی برای معلولان ایجاد شده اما متأسفانه در تهران شاهد احداث چنین پارک‌هایی نیستیم، از شهرداری تهران خواسته بود تا چنین ظرفیتی را در پایتخت ایجاد کند.
وی همچنین در بخشی دیگر از سخنان خود تاکید کرده بود که هرماه جلسه‌ای را برای مناسب سازی معابر برگزار می‌کنیم اما مدیران تراز شهرداری تهران در این جلسه حضور پیدا نمی‌کنند!
شهرداری تهران هیچ نقشه و مشخصات دقیقی از معابری را که برای معلولان مناسب سازی کرده، اعلام نکرده است
۱۳ آذرماه سال گذشته سوده نجفی، عضو شورای اسلامی شهر تهران هم در مصاحبه‌ای با یکی از رسانه‌های مکتوب خبر از وجود بیش از ۹۸ هزار جانباز و معلول در شهر تهران داده بود و گفته بود «مناسب سازی معابر شهر برای شهروندان از جمله معلولان و افراد دارای مشکل جسمی حرکتی، از حقوق شهروندی است. این از ابتدایی‌ترین نیازهای افراد است تا برای تردد در شهر مشکلی نداشته باشند، اما تحقق این نیاز و حق طبیعی افراد دارای معلولیت با کوتاهی‌هایی همراه بوده است.»
وی همچنین یادآور شده بود که «شهرداری تهران هیچ نقشه و مشخصات دقیقی از معابری را که مناسب سازی کرده اعلام نکرده است. معابر مناسب سازی شده باید به اطلاع این قشر از جامعه برسد تا بتوانند از این معابر با مشکلات کمتری تردد کنند.»
۴۹۳۵ کیلومتر از معابر شهر تهران قابلیت مناسب‌سازی جهت استفاده معلولین را دارد
البته حامد سلیمی، مدیرکل معماری و ساختمان شهر تهران آبان ماه امسال از انجام عملیات مناسب‌سازی برای ۱۱۵ بوستان و ۷۲۸ کیلومتر مسیر معابر در قالب مرمت و بهسازی خبر داده بود.
این مقام مسئول در ادامه نیز یادآور شده بود که از این میزان سهم عملیات سال ۱۴۰۳ در مناسب سازی معابر شهر تهران، شامل ۴۱ ساختمان، ۵۲ بوستان و ۳۱۴ کیلومتر طول معبر است.
سلیمی همچنین یادآور شده بود که از مجموع ۲۰ هزار کیلومتر طول معابر سطح شهر تهران، ۴۹۳۵ کیلومتر قابلیت مناسب‌سازی جهت استفاده معلولین را دارد.
ماجرای متناسب‌سازی شهر تهران برای جامعه معلولان قصه‌ای است که طی سال‌های گذشته سر دراز داشته و این موضوع تا به امروز هم ادامه دارد، بارها و بارها حتی خود مسئولان نیز در قامت منتقد نسبت به این ماجرا واکنش نشان داده‌اند، اما در نهایت باری جدی از روی دوش این جامعه برداشته نشده است.
متناسب‌سازی حوزه حمل و نقل عمومی را در حال حاضر می‌توان یکی از جدی‌ترین حوزه‌هایی دانست که مورد گلایه قرار دارد و تبدیل به چالشی بزرگ برای افراد این قشر شده، موضوعی که کمتر از آماده‌سازی و مناسب‌سازی معابر به آن پرداخته شده است.
نبود دسترسی مناسب به ایستگاه‌های مترو و اتوبوس و وسایل نقلیه مشکل اصلی جامعه معلولان در شهر تهران
علیرضا احمدی، یکی از افرادی است که معلول جسمی و حرکتی دارد. این جوان ۲۶ ساله در گفت‌وگو با پانا نبود دسترسی مناسب به ایستگاه‌های مترو و اتوبوس و وسایل نقلیه را از جمله مشکلاتی می‌داند که معلولان با آن مواجه هستند.
وی در این رابطه می‌گوید: «بسیاری از ایستگاه‌های مترو و اتوبوس، امکانات لازم برای تردد راحت افراد دارای ویلچر یا معلولیت‌های حرکتی را ندارند. مثلاً نبود رمپ مناسب، آسانسورهای خراب یا نبود علائم راهنما برای افراد کم‌بینا از جمله این مشکلات هست.»
احمدی ادامه می‌دهد: «همچنین کمبود اتوبوس‌ها و تاکسی‌های مناسب‌سازی شده یکی دیگر از مشکلات ماست، تعداد اتوبوس‌ها و تاکسی‌های مجهز به امکانات ویژه برای معلولان خیلی کم است و این باعث می‌شود که ما در استفاده از حمل و نقل عمومی با محدودیت زیادی مواجه شویم.»
وی در ادامه با اشاره به عدم هماهنگی بین سیستم‌های حمل و نقل، یادآور می‌شود: «نبود یک سیستم یکپارچه و هماهنگ برای حمل و نقل معلولان، باعث می‌شود تا برای جابه‌جایی بین مناطق مختلف شهر با مشکل مواجه شویم. علاوه بر این موارد نبود اطلاعات کافی و دقیقی در مورد مسیرها، زمان‌بندی‌ها و امکانات موجود برای معلولان در سیستم حمل و نقل عمومی بارها و بارها ما را با مشکل روبه‌رو کرده است.»
وی در بخشی دیگر از سخنان خود به رفتار نامناسب برخی از افراد اشاره می‌کند و می‌گوید: «متاسفانه برخی از افراد، نسبت به معلولان رفتارهای نامناسبی دارند و این موضوع باعث می‌شود که عطای استفاده از حمل و نقل عمومی را به لقایش ببخشیم و از استفاده منصرف شویم.»
عدم دسترسی به وسایل نقلیه برای معلولان باعث انزوای اجتماعی، کم تحرکی و افزایش هزینه‌های زندگی خواهد شد
احمدی در پاسخ به این سوال که وجود چنین مشکلاتی چه عواقبی به همراه خواهد داشت، بیان می‌کند: «این مشکلات باعث می‌شود که معلولان نتوانند به راحتی در شهر تردد کنند و به فعالیت‌های روزمره خود برسند، همچنین استقلال در انجام کارها را از آن‌ها می‌گیرد و موجب بی‌تحرکی نیز می‌شود. به اضافه موضوع عدم استقلال و کم تحرکی، عدم دسترسی به حمل و نقل عمومی مناسب، باعث می‌شود که معلولان از اجتماع دور و با مشکلات روحی و روانی مواجه شوند که نتیجه آن می‌شود انزوای اجتماعی.»
وی یادآور می‌شود: «عدم دسترسی به وسایل حمل و نقل عمومی مناسب، افزایش هزینه‌های زندگی معلولان برای جابه‌جایی را در پی خواهد داشت. ما در نهایت مجبور می‌شویم از وسایل نقلیه شخصی یا تاکسی‌های ویژه استفاده کنیم که این موضوع باعث افزایش هزینه‌های زندگی خواهد شد.»
وی افزود: «خواسته ما این است که همه ایستگاه‌های مترو، اتوبوس و وسایل نقلیه عمومی باید به امکانات لازم برای تردد راحت معلولان مجهز شوند و باید تعداد اتوبوس‌ها و تاکسی‌های مجهز به امکانات ویژه برای معلولان افزایش یابد. علاوه بر این موارد، باید به همه افراد جامعه آموزش داده شوند که چگونه با افراد دارای معلولیت برخورد کنند و در مواقع نیاز به یاری آن‌ها بیایند.»
احمدی در پایان تاکید کرد: «رفع مشکلات حمل و نقل عمومی برای معلولان، نیازمند همکاری همه دستگاه‌های مسئول و همچنین مشارکت مردم هست. هر کدام از افراد این جامعه می‌‌توانند با رعایت حقوق معلولان و کمک به آن‌ها، به ایجاد یک شهر قابل دسترسی برای همه کمک کنند.»
امجد عبدی
ارسال دیدگاه