روایتی از ققنوس‌هایی که شغلشان را زندگی ‌می‌کنند

آتش‌نشانان نیز همچون دیگر اقشار جامعه در برخی از موارد، گلایه‌ها و درد دل‌هایی دارند و چه ایام بهتر از این روزها برای شنیدن صحبت‌های آتش‌نشانان. در همین رابطه با فرهاد دوانقی، آتش‌نشان ایستگاه شماره ۳ شهید نادری به ‌گفت‌وگو نشستیم.

دوانقی که بیش از ۱۸ سال سابقه آتش‌نشان بودن را دارد در ابتدا به پانا می‌گوید: «هر آتش‌نشانی شغلش را زندگی‌ می‌کند، در واقع آتش نشانی قبل از این که یک شغل باشد، یک نوع سبک زندگی با خصلت‌های خاص خود است.»

وی با بیان اینکه آتش‌نشانان از جایگاه اجتماعی خوبی برخوردارند و همواره مردم به آن‌ها لطف دارند، اظهار کرد: «آتش‌نشان‌ها در امر امدادرسانی از هیچ چیزی دریغ نمی‌کنند؛ حتی از جان خود. برای مثال سوم فرودین ماه امسال بود که طی یک عملیات، بنده دچار حادثه شدم. بعد از افطار در ماه مبارک رمضان، ساعت ۲۰:۳۰ زنگ ایستگاه زده شد و برای حادثه اطفای حریق منزل اعزام شدیم، در این عملیات که ۳ نفر در خانه بودند، پس از اطفای حریق و در مراحل پایانی کار سقف خانه روی سرمان خراب شد و ما زیر آوار ماندیم.»

وی ادامه داد: «در این حادثه نزدیک به یک ربع الی ۲۰ دقیقه‌ زیر آوار محبوس بودیم و نتیجه آن شدن آسیب به گردن و دست‌هایمان. این‌ها را نگفتم که بگوییم کار خاصی کرده‌ایم، فقط خواستم بگویم اگر ما برای لکه‌گیری‌های نهایی به داخل آن خانه نمی‌رفتیم احتمال سرایت دود به خانه‌های دیگر وجود داشت و آن زمان افراد دیگری نیز دچار آسیب می‌شدند. پس ما خود را به خطر انداختیم تا جان کس دیگری به خطر نیافتد.»

دوانقی در ادامه به سختی‌های این شغل پرداخت و گفت: «فارق از حوادث احتمالی در حین عملیات، شغل ما یک اضطراب و استرس پنهان دارد. اگر الان بعد از ۱۸ سال سابقه از من بپرسند استرس داری؟ شاید بگویم بعد از این همه سال استرس معنی ندارد، اما این استرس پنهان در جان ما قرار گرفته و سال به سال به صورت تصاعدی نیز افزایش می‌یابد.»

وی خاطرنشان می‌کند: «به ما می‌گویند شغل آتش نشانی جزو مشاغل سخت نیست، متاسفانه ما سختی کار نمی‌گیریم چون جزو مشاغل سخت نیستیم. نمی‌دانم تعریف قانون از شغل سخت چیست ولی این آتش‌نشان است که بر سر اختلافات قانونی و بیمه آسیب می‌بینند. در این رابطه بسیار فریاد زده‌ایم اما شنیده نشده است. ما نمی‌خواهیم کار را کنار بگذاریم، چون اصلا وجدانمان قبول نمی‌کند، اصلا در قاموس یک آتش‌نشان چنین چیزی تعریف نشده که کار را زمین بگذارد.»

وی افزود: «آتش‌نشان‌های ایرانی برخلاف آتش‌نشان‌های دیگر کشور که براساس استانداردها عمل می‌کنند، بر اساس وجدان عمل می‌کنند. تفاوت ما این است که برای حفظ مال و جان مردم از جانمان می‌گذریم ولی در آتش‌نشانی‌های دنیا می‌گویند اگر جان یک نفر در خطر بود ولی جان آتش‌نشان هم در خطر بود؛ حفظ جان آتش‌نشان واجب است.»

دوانقی در پایان تاکید کرد: «با توجه به مدرک تحصیلی و همچنین سوابق آکادمیکی که دارم‌ بسیاری از شغل‌ها و جایگا‌ها را به من پیشنهاد کرده‌اند، اما نتونستم بروم چون کار بعدی من باید وزنش از آتش‌نشانی خیلی بالاتر باشد، اما من چیزی بهتر از آتش‌نشان بودن پیدا نکردم. عشق و لذتی که در شغل آتش نشانی وجود دارد را با هیچ چیزی عوض نمی‌کنم؛ البته این نظر شخصی بنده است و شاید باشند کسانی که این موضع من را نپذیرند.»