باقری، استاد دانشگاه تهران مطرح کرد:

تربیت به‌معنای پرورش استعداهاست؛ ضرورت تغییر روش‌های تربیت و ایجاد تعامل ویژه بین مربی و متربی

تهران (پانا) - استاد گروه مبانی فلسفه اجتماعی آموزش و پرورش دانشگاه تهران با بیان اینکه تربیت نه به‌معنای ساختن بلکه به‌معنای پرورش استعدادهاست، بر تغییر روش‌های تربیت و ایجاد تعامل ویژه بین مربی و متربی تاکید کرد.

کد مطلب: ۱۵۱۲۲۶۱
لینک کوتاه کپی شد
تربیت به‌معنای پرورش استعداهاست؛ ضرورت تغییر روش‌های تربیت و ایجاد تعامل ویژه بین مربی و متربی

خسرو باقری در مراسم افتتاحیه نخستین همایش بین‌المللی و دومین همایش ملی تربیت در زیست بوم جدید که صبح امروز در مدرسه دارالفنون برگزار شد با تاکید بر تصور و کارکرد صحیح از تربیت گفت: باید بتوان بین مربی و متربی ارتباط برقرار کنیم؛ تربیت کار مربی است. مربی انسان‌ساز و شکل‌دهنده شخصیت دانش‌آموز است. این موضوع در گذشته قابل تامل بوده است اما امروز با دانش‌آموز جهان‌دیده مواجه هستیم.

وی افزود: تربیت ساختن نیست، ساختن یک استعاره است؛ امروز بیش از هر زمان باید به کلمه تربیت توجه کنیم. تصور دیگری داریم که ما پرورش‌دهنده هستیم، اما تربیت یعنی پرورش استعدادها.

باقری بیان کرد: در قرآن که تربیت اسلامی ذکر شده است از الگوی باغبانی برای تبیین ترییت استفاده شده است؛ می‌فرماید انسان رشدیافته مانند بذری است که خود باید باعث رشد خود شود.

این استاد دانشگاه اظهار کرد: تربیت و پرورش دانش‌آموز مستلزم اقداماتی است که باید با در نظر گرفتن یک چارچوب نظری مناسب، آن را اجرایی کنیم. انسان موجودی است که با اعمال خود، شخصیت‌اش شکل می‌گیرد؛ از دید قرآن نیز انسان موجودی است که شخصیت او با اعمال‌اش ساخته می‌شود.

باقری گفت: ارتباط معلم و دانش آموز یک ارتباط ویژه و یک تعامل ناهم‌تراز است؛ معلم کسی است که کوله‌بار فرهنگ را بر دوش می کشد و دانش‌های خود را به دانش‌آموز منتقل می‌کند.

این استاد دانشگاه تهران افزود: در این ارتباط ناهم‌تراز، نادیده گرفتن عاملیت آن فرد که در فرودستی است به عنوان یک تهدید دیده می‌شود؛ برای تعریف نظری تربیت باید بگوییم تربیت ساختن نیست، انسان عامل و واحد عمل است و خود او باید شخصیت خود را ترسیم کند.

وی در ادامه بیان کرد: روش‌های تربیت باید تغییر کند و ارتباط تعاملی برقرار شود؛ عمل‌های خوب باید تشخیص داده شود و به ظهور برسد، لذا افکار مربی نباید به دانش‌آموز تلقین شود.

باقری ادامه داد: معلمی که می‌خواهد زمینه تربیت و عمل را برای فرد مشخص کند باید باورها را با دلیل مطرح کند؛ مربی‌گری کار دشواری است. معلم و مربی باید مطالعه زیاد داشته باشند و استدلال‌ها را بشناسد.

وی همچنین تصریح کرد: قوه داوری دانش‌آموز باید رشد پیدا کند، این کار مربی است که اشراف علمی لازم دارد. باورهای دینی یک فرد باید بازبینی شود لذا باید یک رابطه تعاملی بین دانش آموزان و مربی برقرار شود. در این بین به موضوع هویت می‌رسیم.

ارسال دیدگاه

پربازدیدترین ها
آخرین اخبار