روایت معلم حق التدریسی که عشق جوهر کار اوست
آموزگار خوزستانی: از صبح تا ظهر مشغول تدریس‌های آنلاین و آفلاین هستم
نوشتن روی یخچال خانه یعنی اینکه به هیچ عنوان از خانه بیرون نروید
تهران (پانا) - معصومه عنصری معلم حق‌التدیس شهرستان حمیدیه که این روزها تصاویر او موقع نوشتن بر یخچال خانه‌اش در شبکه‌های اجتماعی منتشر شده است از فعالیت‌های آموزشی خود در ایام تعطیلی کرونا می‌گوید.
این روزها که اپیدمی کرونا و تعطیلی مدارس دانش‌آموزان و معلمان را خانه‌نشین کرده است؛ تاکید سیاستگذاران و مدیران نظام تعلیم و تربیت کشور بر استمرار جریان آموزش به‌رغم تعطیلی مدارس، موجی از ایده‌های خلاقانه و شیوه‌هایی هنرمندانه را در جامعه آموزشی کشور به راه انداخته است که بعضی از این فعالیت‌ها خود جلوه‌هایی از ایثار فرهنگی هموطنان‌مان در ایام بحران است.
هر روز شاهد انتشار فایل‌های صوتی و تصویری مختلفی از شیوه‌های تدیس غیرحضوری و ارتباط میان دانش‌آموز و مدرسه هستیم که یکی از آنها تصاویری از یک بانوی آموزگار از دیار خوزستان است که درحال نوشتن بر یخچال خانه‌اش در هنگام تدریس با موبایل دیده می‌شود. وزیر آموزش و پرورش هم در یک توئیت اختصاصی از این معلم قدردانی کرده است.
این آموزگار خوش‌فکر و خلاق معصومه عنصری آموزگارِ پایه سومِ دبستانِ حضرت زینبِ شهرستان حمیدیه است که در گفت‌وگو با پانا درباره آغاز تدریس از راه دور بعد از اعلام تعطیلی مدارس می‌گوید: «من معلم حق‌التدریس کلاس سوم این مدرسه هستم و از کلاس اول با همین بچه‌ها بودم، یعنی الان سه سال است که در کنار هم هستیم و این زمان طولانی الفت و دلبستگی میان من و شاگردانم را بیشتر کرده است. علاوه بر این من عاشق شغلم هستم و نگران بودم که این تعطیلات طولانی بین ما فاصله بیندازد و بچه‌ها را از فضای درس و مدرسه دور کند؛ بنابراین در جلسه‌ای که در مدرسه داشتیم و بعد طی تماسی که با والدین همه دانش‌آموزان داشتم، قرار بر این شد که طی روزهای تعطیلیِ مدارس با شیوه‌های آموزش غیرحضوری ارتباط آموزشی میان من و دانش‌آموزانم ادامه پیدا کند؛ البته چند روز بعد از شروع کار آقای وزیر و مدیران آموزش و پرورش هم بر این امر تاکید کردند.»
این معلم خوزستانی درباره شیوه‌های ارتباط با دانش‌آموزان در جریان تدریس از راه دور گفت: «تدریس و ارتباط با بچه‌ها را از روز اول از سه طریق پیگیری کردم. برای آن دسته از بچه‌ها که به گوشی‌های هوشمند و اینترنت دسترسی دارند به دو روش آنلاین و آفلاین تدریس می‌کنم. شیوه آنلاین به این صورت است که همزمان با سه نفر از دانش‌آموزان تماس تصویری برقرار می‌کنم و درس‌های روز را باهم مرور می‌کنیم، سپس همین روند را با سه نفر بعدی تکرار می‌کنیم. در کنار ارتباط آنلاین یک سری فایل ویدئویی هم از تدریس‌ها تهیه می‌کنم که آن را در گروه‌های کلاس در شبکه‌های اجتماعی اشتراک‌گذاری می‌کنم. در جریان همین تدریس‌ها بود که به فکر استفاده از یخچال به عنوان وایت‌برد افتادم.»
از خانم عنصری می‌پرسم چرا به جای وایت‌برد روی یخچال خانه شروع به نوشتن کرده است. می‌گوید: «با توجه به تاکیدهایی که طی روزهای اخیر بر خارج‌نشدن از منزل برای پیشگیری از گسترش اپیدمی وجود دارد، تصمیم گرفتم برای تهیه وایت‌برد به بازار یا مدرسه نروم و به جای آن از سطح یخچال برای نوشتن استفاده کنم. در واقع با استفاده از یخچال خواستم این پیام را به بچه‌ها منتقل کنم که من به عنوان معلم حاضرم از یخچال برای نوشتن استفاده کنم ولی از خانه خارج نشوم.»
هرروز از صبح تا ظهر مشغول تدریس‌های آنلاین و آفلاین هستم
جالب‌ترین بخش برنامه روزانه خانم عنصری مربوط به دانش‌آموزانی است که امکان دسترسی به گوشی هوشمند را ندارند. او درباره ارتباط با این گروه از دانش‌آموزان می‌گوید: «با تک تک این بچه‌ها تماس تلفنی برقرار می‌کنم و درس‌ها را با آنها مرور می‌کنم. در آخر هم تکالیف روز آینده را به بچه‌ها می‌دهم.»
او ادامه می‌دهد: «من هرروز از ساعت ۹ این درس‌ها را شروع می‌کنم و تا ساعت ۱۲:۳۰ که همسرم از کار به خانه برمی‌گردد مشغول تدریس‌های آنلاین و آفلاین و ارتباط تلفنی با بچه‌ها یا خانواده‌های‌شان هستم.»
نخواستیم منتظر بمانیم از جایی این هزینه‌ها را تقبل کنند
از او درباره هزینه ارتباطات تلفنی و اینترنتی می‌پرسم می‌گوید: «خودمان هزینه‌ها را متقبل شدیم. البته حقوق حق‌التدرسی من که فقط کفاف ایاب و ذهابم را می‌دهد ولی همسرم این هزینه‌ها را تقبل می‌کند؛ چون می‌داند چقدر عاشق کارم هستم و ارتباط با بچه‌ها برایم اهمیت دارد. ما نخواستیم منتظر بمانیم از جایی این هزینه‌ها را تقبل کنند، این موضوع برای ما مهم نیست. مهم این است که بچه‌ها از جریان تعلیم و تربیت دور نشوند.»
خانم عنصری در پایان وضع این روزهای جامعه و عملکرد کادر آموزشی کشور را به جهاد تشبیه می‌کند و می‌گوید: «من ۱۳ سال سابقه تدریس دارم. ۸ سال مربی پیش‌دبستانی بودم و الان هم ۵ سال است که آموزگار ابتدایی هستم. طی همه این سالها مثل یک معلم رسمی کار کردم، چون عاشق معلمی هستم و این کار مهم‌ترین سرمایه زندگی من است.
معلمی جهاد ماست
الان هم در این روزهای بحرانی که کرونا مردم و بچه‌ها را خانه‌نشین کرده است، ما معلمان حق‌التدریس پا به پای دیگر معلمان رسمی کشور در این بسیج آموزشی شرکت کردیم. هر وقت که یکی از همکاران حق‌التدریس از دستمزد پایین و شرایط سخت کار ابراز ناراحتی می‌کند، ما به یکدیگر دلداری می‌دهیم و می‌گوییم جهاد ما همین است. معلمی جهاد ماست. امیدوارم صدای ما به گوش مدیران و دست‌اندرکاران آموزش و پرورش هم برسد تا وضع استخدامی ما حق‌التدریسی‌ها هم درست شود.»
گفت‌وگو: عاطفه بزرگ‌نیا
ارسال دیدگاه