حافظ نه فقط شاعر عشق بلکه معلم حکمت و اخلاق است

به گزارش اداره اطلاع‌رسانی و روابط عمومی آموزش و پرورش استان بوشهر؛ محمدجواد جعفری‌همت به مناسبت روز بزرگداشت حافظ نوشت: روز حافظ، یادآور روحی است که قرن‌ها است با ما سخن می‌گوید، نه از گذشته بلکه از اکنون و آینده؛ حافظ، شاعری است که فراتر از زمان ایستاده و هر لحظه از کلامش، آیینه‌ای است که بازتابی از دل جامعه امروز ما را نشان می‌دهد.

در جامعه‌ای که پیچیدگی‌های مدرن، انسان را به دوگانگی‌های بی‌شماری کشانده، حافظ همچنان ندایی از ساده‌زیستی، عشق و رهایی را به گوش ما می‌رساند. او ما را به تأمل در معنای واقعی زندگی و ارزش‌های انسانی دعوت می‌کند، به شکستن قیدهای ظاهری، به یافتن حقیقت درون و به نگریستن به جهان با نگاهی عمیق‌تر و آزادتر؛

حافظ نه فقط شاعر عشق است بلکه معلم حکمت و اخلاق است. او به ما می‌آموزد که در میان زرق و برق‌های دنیا هنوز می‌توان پاک زیست و در هنگامه‌ جدال‌های اجتماعی و فکری همواره باید به عشق و انسانیت پناه برد.

در روز حافظ باید به خود بیاییم و ببینیم که در این عصر پرازدحام، چقدر هنوز نیازمند صدای او هستیم. صدایی که از قرن‌ها پیش در گوش ما طنین‌انداز است: «در هر کجا که هستی، خودت را فراموش نکن.»

حافظ در میان غوغای دنیای امروزی، صدای آرامش و تفکر است. او با غزل‌هایش به ما یادآور می‌شود که حتی در دل بحران‌ها انسان می‌تواند همچنان معنای واقعی زندگی را بیابد. وقتی دنیا ما را به سمت قضاوت‌های عجولانه و قیدهای بیهوده می‌کشاند، حافظ با نغمه‌های خود به ما نشان می‌دهد که حقیقت نه در ظاهر اشیا و رویدادها بلکه در عمق قلب‌ها و اندیشه‌ها نهفته است.

در جهانی که مدام در تغییر است، حافظ جاودانگی را در بیان احساسات انسانی یافته است؛ احساساتی که قرن‌هاست دست‌نخورده و ناب باقی مانده‌اند. عشق، رهایی، سرگشتگی و امید؛ او با کلام ساده‌اش، مرزهای بین گذشته و حال را می‌شکند و به ما یادآوری می‌کند که جامعه‌ امروزی هر چقدر هم که مدرن و پیچیده باشد، باز هم نیازمند همین ارزش‌های کهن انسانی است.

در روز حافظ باید بیشتر به خود و جامعه‌مان نگاه کنیم و بپرسیم: در این جهان پر از ناپایداری و آشفتگی، کدامین اصول را در دل خود زنده نگه داشته‌ایم؟ آیا همچنان به عشق، آزادگی و خردورزی که حافظ به آن‌ها معتقد بود، وفادار مانده‌ایم؟ یا در گرداب روزمرگی‌ها غرق شده‌ایم؟

حافظ به ما می‌گوید که عشق و خِرد، 2 چراغ راه‌اند که در هر زمانی ما را به راه راست هدایت خواهند کرد. او به ما می‌آموزد که دل‌هایمان را از نفرت، تعصب و کینه پاک کنیم و به جست‌وجوی حقیقتی بی‌مرز و بی‌زمان بپردازیم؛ حقیقتی که نه در کلام، بلکه در رفتار و کردار ماست.