لحظه‌ای گوش‌هایت رابگیر، طوری که هیچ صدایی را نشنوی. گویی در اتاقی مانده‌ای که جز صدای نفس‌هایت چیزی احساس نمی کنی. حالا تصویرهایی را به خاطر بیاور که برایت خوشایند بوده است؛ هر آنچه قلبت را سرشار از زیبایی می کند.شاید تصویری از عزیزانت، یا منظره‌ای زیبا از رودی خروشان. سعی کن از صدایشان تصویری خلق کنی، مثلا از صدای مادر. دانش‌آموزان مدرسه ناشنوایان پسرانه سیدجمال‌الدین اسدآبادی و مدرسه ناشنوایان دخترانه نیمروز، احساسات و آرزوهای خود را درباره صداها یا آواهای ناشنیده به تصویر کشیده‌اند؛…
