ایران در دوره قاجاریه و به‌خصوص در عصر ناصری دچار تحولات جدیدی در عرصه‌های سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی شد. از آنجا که به تدریج ناکارآمدی نظام آموزش سنتی آشکار و ناتوانی آن در پاسخ‌گویی به نیازهای جدید بیش از گذشته احساس شد، تاسیس مدارس به سبک جدید در دستور کار نخبگان فرهنگی سیاسی وقت قرار گرفت. این امر مستلزم طراحی و اجرای نظام نوین آموزشی اعم از ساخت و تاسیس مدارس ایجاد ساختار جدید، استفاده از تکنولوژیهای آموزشی، تولید محتوا، آموزش معلمان و... بود.
