نیم قرن پس از آن‌که کازیمیر مالویچ تابلوی «مربع سیاه» خود را به‌عنوان مصداق تعالی‌گرایی سبک سوپره‌ماتیسم ارائه کرد، پیشگامان هنر مینیمالیستی در دهه ۱۹۶۰ «مکعب سیاه» را بت عصر پساصنعتی معرفی کردند تا دنیای مدرن در‌پس همه ایدئولوژی‌های دین‌گریز، درنهایت به این کهن‌الگوی دیرین و نماد یکتاپرستی ابراهیمی به عنوان غایت خلوص فرم برسد.
