شعر، زبانِ حال است. بروزدهنده حالتهایی است که انسان دارد. شاعر هم به وسع خویش و وسعت معرفتی خود کلمات را کنار هم میچیند تا به اعجاز تخیل، خیالانگیزی کند.
شعر، زبانِ حال است. بروزدهنده حالتهایی است که انسان دارد. شاعر هم به وسع خویش و وسعت معرفتی خود کلمات را کنار هم میچیند تا به اعجاز تخیل، خیالانگیزی کند.